Οι δημοσιογράφοι υπάρχουν για να καταγράφουν ένα γεγονός, όχι για να είναι πρωταγωνιστές του. Δυστυχώς όμως, η κατάσταση δεν είναι πάντα έτσι. Και πλέον καταγράφονται ολοένα και περισσότερες περιπτώσεις στις οποίες οι εκπρόσωποι του Τύπου μπαίνουν στο στόχαστρο εξαιτίας της δουλειάς τους. Δέχονται απειλές, φυλακίζονται, χάνονται τα ίχνη τους ή «πληρώνουν» το ρεπορτάζ τους με τη ζωή τους.
Με το 2012 να καταγράφεται ως η χρονιά με τα περισσότερα θύματα στο δημοσιογραφικό χώρο την τελευταία δεκαετία, η Independent αποφάσισε να κάνει κάτι για τις «Φωνές σε κίνδυνο». Έτσι ονομάζεται η ενότητα που δημιούργησε στην ιστοσελίδα της για τους δημοσιογράφους που είναι σε κίνδυνο.
Η παρουσίαση, που έγινε παραμονές της Παγκόσμιας ημέρας για την ελευθεροτυπία στις 3 Μαΐου, έγινε με άρθρο του Εβγκένι Λεμπέντεφ, ιδιοκτήτη της Independent. Σε αυτό εξηγεί πως η στιγμή που «με έκανε να συνειδητοποιήσω τη σημασία της δημοσιογραφικής ελευθερίας» ήταν η δολοφονία της Άννα Πολιτκόφσκαγια. Αυτή πυροδότησε τη σκέψη για αυτή την καμπάνια.
Η δημοσιογράφος εργαζόταν στη ρωσική εφημερίδα «Novaya Gazeta» που ανήκει στην οικογένεια του Λεμπέντεφ, όταν δολοφονήθηκε το 2006. Έπειτα από μία σειρά αποκαλύψεων για τις ρωσικές θηριωδίες στην Τσετσενία, την σκότωσαν στο διαμέρισμά της, με τον εκτελεστή να την πυροβολεί πέντε φορές. Τρεις άνδρες κατηγορήθηκαν και αθωώθηκαν, αλλά έχει ασκηθεί μεγάλη κριτική για το πώς έγινε η έρευνα. Δυστυχώς δεν ήταν η μόνη. Τέσσερις ακόμη εργαζόμενοι στην ίδια εφημερίδα έχασαν στη συνέχεια τη ζωή τους.
«Πέρυσι, ο επικεφαλής της ρωσικής εκδοχής του FBI, Αλεξάντερ Μπαστρίκιν, οδήγησε τον αναπληρωτή εκδότη της εφημερίδας σε ένα δάσος έξω από τη Μόσχα και απείλησε να τον σκοτώσει μετά από τις αποκαλύψεις μας για τη διαφθορά στην υπηρεσία του. Τώρα είναι σε δικαστική διαμάχη με τον πατέρα μου, Αλεξάντερ, που αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις του. Οπότε η οικογένειά μου κι εγώ ξέρουμε καλά τι κινδύνους διατρέχουν οι δημοσιογράφοι δουλεύοντας», γράφει ο Λεμπέντεφ, που υπογραμμίζει ότι υπάρχει πλέον ανάγκη να αποκαλύπτονται οι πιέσεις των «δεσποτικών καθεστώτων» σε δημοσιογράφους που προσπαθούν να ασκήσουν την ελευθερία του λόγου.
Η πλατφόρμα στην ιστοσελίδα δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τους «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα» και άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις. Σε αυτή θα καταγράφονται περιπτώσεις δημοσιογράφων που διατρέχουν κίνδυνο, θα φιλοξενούνται συνεντεύξεις τους - όποτε και όπου αυτό δεν δυσχεραίνει τη θέση τους - και θα αναδημοσιεύεται μέρος της δουλειάς τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα», μόνο φέτος 178 δημοσιογράφοι έχουν φυλακιστεί και άλλοι 18 έχουν χάσει τη ζωή τους. Έκθεση της οργάνωσης χαρακτηρίζει την Φινλανδία ως τη χώρα με τις καλύτερες συνθήκες και τους λιγότερους περιορισμούς στην άσκηση της δημοσιογραφίας, ενώ στον αντίποδα η χειρότερη είναι η Ερυθραία και ακολουθεί η Βόρεια Κορέα. Επιπλέον, η Τουρκία χαρακτηρίζεται ως «η μεγαλύτερη φυλακή δημοσιογράφων» ιδιαίτερα εκείνων με κουρδική καταγωγή.