«Παντρέψου. Αγόρασε σπίτι. Κάνε παιδιά. Συνταξιοδοτήσου. Ψόφα». Πέντε βήματα τα οποία συνοψίζουν τη ζωή του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας και σε μεγάλο βαθμό την πηγή δυστυχίας του, η οποία επισφραγίζεται στο τρίτο και καίριο βήμα...
Τι πραγματικά οδηγεί κάποιον στο να κάνει παιδιά; Αποτελεί μέρος της εγωτιστικής ορμής του να διαιωνίσει το DNA του;
Έχει να κάνει με την επιθυμία κάποιου να εκθρέψει το πιο εξωτικό απ' όλα τα κατοικίδια, ένα «πράγμα» που ουρλιάζει, τρώει, αφοδεύει, έρπει, κάτι σαν το μωρό Alien της ομώνυμης ταινίας;
Μήπως, πάλι, πρόκειται για ένα τρόπαιο που αποδεικνύει ότι έκανες σεξ δίχως προφυλάξεις;
Τίποτα απ' όλα αυτά, υποστηρίζει ομάδα ερευνητών από τα Πανεπιστήμια του Κέμπριτζ και του Στάνφορντ, η οποία συνέλεξε στατιστικά δεδομένα από πολλαπλές πηγές με σκοπό να συγκρίνει ποσοστά πληθυσμιακής αύξησης ανάμεσα στους λαούς της Αφρικής – όπου ο ρυθμός πληθυσμιακής ανάπτυξης είναι κατά τόπους εκρηκτικός – και σε άλλους στους οποίους συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Πολλά και διαφωτιστικά στοιχεία για το θέμα κομίζει όμως και το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο της ερευνήτριας στο Queen's University του Καναδά, Δρ. Christine Overall, με τίτλο: Why Have Children?: The Ethical Debate [Γιατί να κάνεις παιδιά; Μία ηθική διαμάχη].
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ένα συγκεκριμένο σημείο από το βιβλίο της όπου η συγγραφέας γράφει εν πολλοίς το απλούστατο και αυτονόητο: πως υπάρχουν άπειρες ωθητικές δυνάμεις και ορμές, οι οποίες σαφώς αποτελούν προϊόν της βιολογικής οργάνωσής μας, στις οποίες όμως είναι καλό να μην ενδίδουμε. Ειδικά όταν πρόκειται να αποκτήσει κανείς παιδιά. Τότε, ειδικά τότε, οφείλει κανείς να έχει ή να μπορεί να βρει έναν πολύ σοβαρό λόγο για να το κάνει.