Η μεγάλη καθυστέρηση στη διακομιδή τραυματιών από τροχαία στα νοσοκομεία και η μη έγκαιρη αντιμετώπισή τους από τους γιατρούς, έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ασθενών ετησίως.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της 1ης Πανελλαδικής Καταγραφής Τραύματος, που παρουσίασε ο καθηγητής Χειρουργικής και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Τραύματος και Επείγουσας Χειρουργικής, Στυλιανός Κατσαραγάκης, κάθε χρόνο στη χώρα μας σημειώνονται 24.000 ατυχήματα, οι νεκροί ξεπερνούν τους 2.000, οι τραυματίες αγγίζουν τις 32.000, με την κατάσταση των 7.000 να κρίνεται βαριά. Επίσης, τα μισά ατυχήματα προκαλούνται από άτομα ηλικίας 21-44 ετών και το 68,2% των τραυματιών είναι ηλικίας έως 54 ετών.
Όπως δείχνει η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε 35 δημόσια νοσοκομεία ανά την επικράτεια και αφορά 8.862 τραυματίες σε διάστημα 12 μηνών, παρατηρείται μεγάλη καθυστέρηση στη διακομιδή των τραυματιών ανεξαρτήτως της σοβαρότητας των κακώσεών τους, που ανέρχεται στα 54 λεπτά.
Από την άλλη πλευρά, ο χρόνος της αναμονής των τραυματιών στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών αυξάνεται με βάση τη βαρύτητα των περιστατικών, «τη στιγμή που θα περίμενε κάποιος ότι θα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο», σημείωσε ο καθηγητής. Έτσι ασθενείς με αποτρέψιμους θανάτους παραμένουν στο ΤΕΠ περισσότερο από μία ώρα και 30 λεπτά και ταυτόχρονα καταγράφεται μεγάλος αριθμός διακομιδών από το ΤΕΠ σε άλλο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή ο ασθενής.
Επίσης, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πραγματοποιούνται πολλές χειρουργικές παρεμβάσεις σε ασθενείς με μικρής βαρύτητας τραύματα, ενώ προκαλεί ανησυχία ο τεράστιος χρόνος αναμονής στο ΤΕΠ για όλους τους τραυματίες, αλλά ιδιαίτερα για όσους μεταφέρθηκαν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ή το χειρουργείο, καθώς ο χρόνος αναμονής φθάνει και τις 3 ώρες. Μάλιστα, το 90% των θανάτων συμβαίνουν εντός της λεγόμενης «χρυσής ώρας», της κρίσιμης περιόδου μεταξύ 10 λεπτών και 3 ωρών, επεσήμανε ο κ. Κατσαραγάκης, προσθέτοντας ότι η μεγάλη παραμονή στα επείγοντα περιστατικά καταδεικνύει «την κακή οργάνωση που υπάρχει στα ελληνικά νοσοκομεία, τα ελλιπή μέσα, την κακή διαλογή, την αντιμετώπιση των ασθενών από μη κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, καθώς και τη μη εφαρμογή συγκεκριμένων πρωτοκόλλων».