Τις προσεκτικές κινήσεις της Ανγκελα Μέρκελ προς την επιβολή του σκληρού της δόγματος σε ολόκληρη την Ευρώπη σκιαγραφεί η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal αναφερόμενη στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την τελευταία μεγάλη κρίση στην ευρωζώνη, την περίπτωση της Κύπρου.
Η εφημερίδα μέσα από «μαρτυρίες» και συνεντεύξεις Ευρωπαίων αξιωματούχων κάνει μια αναδρομή στον τρόπο με τον οποίο η Γερμανίδα καγκελάριος με τη συνδρομή του στενού της συνεργάτη Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αντιμετωπίζει τα προβλήματα της ευρωζώνης.
Περιγράφει τη στιχομυθία της Ανγκελα Μέρκελ με τον Νίκο Αναστασιάδη στις δραματικές ώρες της Κύπρου όταν ο πρόεδρος της χώρας την πήρε τηλέφωνο και της είπε »Χρειάζομαι την αλληλεγγύη σας».
Η νέα «σιδηρά κυρία» που μόλις είχε ολοκληρώσει τη συνάντησή της με τον Πάπα Φραγκίσκο του απάντησε με τρόπο κυνικό και κάθετο: «Ας μιλήσεις με την τρόικα».
«Πρόκειται για τυπική κίνηση Μέρκελ» σχολιάζει η Wall Street Journal καταγράφοντας την προσπάθειά της «να υποβαθμίσει τον ηγετικό ρόλο που διαδραματίζει η Γερμανία στον επανασχεδιασμό της νομισματικής ένωσης της ΕΕ. Λίγοι ωστόσο στην Ευρώπη την πιστεύουν»
Τρανταχτή απόδειξη προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η πρόσφατη σύγκρουση με τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο όπου το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας επισήμανε ότι η μείωση των ελλειμμάτων αποτελεί το μόνο αξιόπιστο δρόμο για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών προς την ευρωζώνη.
Η εφημερίδα περιγράφει λεπτομερώς και τις ενέργειες της Ανγκελα Μέρκελ αναφορικά με το ελληνικό πρόβλημα από το 2010 και έπειτα.
Ηδη από το 2010 αναφέρει η WSJ «η κυρία Μέρκελ προσπάθησε να αποτρέψει την ανάληψη των οφειλών των ευρωπαϊκών χωρών από τη Γερμανία, η οποία εντάχθηκε στην ευρωζώνη με την υπόσχεση ότι επρόκειτο για ένα «κλαμπ» αυτοσυντηρούμενων χωρών».
«Η αρχική ιδέα της κυρίας Μέρκελ, παρά τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, να αναλαμβάνουν οι ιδιώτες ομολογιούχοι τις απώλειες σε μελλοντικά σχέδια στήριξης, με το σκεπτικό ότι θα ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους, εκπυρσοκρότησε...με αποτέλεσμα, στα τέλη του 2011, ολόκληρη η Νότια Ευρώπη να κινδυνεύει από τη φυγή κεφαλαίων. Η Γερμανία ωστόσο παρέμεινε ανεπηρέαστη από τα γεγονότα, με την κυρία Μέρκελ να μην αντιμετωπίζει καμία πίεση στο εσωτερικό της χώρας της για αλλαγή πλεύσης» αναφέρει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα.
Στη συνέχεια, όταν στα μέσα του 2012 η Ευρώπη αντιμετώπιζε το πολιτικό χάος που επικρατούσε στην Ελλάδα και οι φωνές για αποχώρηση της χώρας από την Ευρωζώνη πλήθαιναν, η Γερμανίδα καγκελάριος, έχοντας μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, κάλεσε δύο υψηλά στελέχη, τον πρόεδρο της Bundesbank, Γενς Βάιντμαν, και το μέλος της ΕΚΤ, Γιόργκ Ασμουσεν για να διερευνήσει τις πιθανές επιπτώσεις από μια τέτοια κατάληξη.
Οι δύο άνδρες τη διαβεβαίωσαν ότι την Ελλάδα θα ακολουθούσε άμεσα και η Κύπρος, ενώ ο μοναδικός τρόπος για να μείνει η χώρα εντός Ευρωζώνης ήταν η όποια ελληνική κυβέρνηση να μείνει πιστή στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων.
Η εφημερίδα περιγράφει με τρόπο αναλυτικό το ταξίδι στο Βερολίνο και το πως ο πρόεδρος της ΝΔ πήρε το «χρίσμα» από την Ανγκελα Μέρκελ,.
Ο κ. Σαμαράς είπε στην καγκελάριο «Είχε περάσει ώρες στο ξενοδοχείο κάνοντας πρόβες των όσων θα έλεγε. Σας εγγυώμαι ότι θα δουλέψουμε νυχθημερόν»
«Η κυρία Μέρκελ αποφάσισε ότι άξιζε τη στήριξή της, με την προϋπόθεση ότι θα προχωρούσε σε μεταρρυθμίσεις...» «Αν υπάρξει πρόοδος θα επισκεφθώ την Αθήνα», του είπε... «Με το ταξίδι της στην Ελλάδα λίγες εβδομάδες αργότερα έδειξε δημοσίως ότι πόνταρε σε αυτόν», σχολιάζει η Journal.
Λίγο αργότερα, μάλιστα, κατσάδιασε τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όταν εκείνος άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους τονίζοντάς του ότι δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να «πουλήσει» μια τέτοια ρύθμιση στους Γερμανούς φορολογούμενους οι οποίοι θα έπρεπε να υποστούν απώλειες.
«Το βέτο της ανάγκασε τους αξιωματούχους της ΕΕ και του ΔΝΤ στην κατάρτιση νέων σχεδίων. Συνέταξαν από κοινού ένα σχέδιο για τη σταθεροποίηση του χρέους της Ελλάδας έως το 2022». «Τα νούμερα», όπως σχολιάζει η WSJ, «βγαίνουν χάρη σε κάποια ασαφή, ψιλά γράμματα τα οποία κάνουν λόγο για «μελλοντικά μέτρα»- με τη Γερμανία να αρνείται ότι πρόκειται για μελλοντική
«άφεση χρέους».
Και η εφημερίδα καταλήγει ότι ο ηγετικός ρόλος της Γερμανίας προκαλεί όλο και πιο ανοιχτές αντιδράσεις και είναι κάτι που δεν επιθυμούσε εξαρχής η καγκελάριος η οποία φέρεται να έχει δηλώσει το 2009 « «Η Γερμανία βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αν κάνουμε πολλά, (λένε) ότι κυριαρχούμε, αν κάνουμε πολύ λίγα, μας ασκούν κριτική για έλλειψη ηγεσίας...»