Την αποκάλυψη ότι ο αλκοολικός πατέρας της κακοποιούσε σεξουαλικά τις δυο αδελφές της έκανε η Μάριελ Χέμινγουεϊ, εγγονή του Έρνεστ και πάλαι ποτέ μούσα του Γούντι Άλεν, σε συνέντευξη που έδωσε στην Huffington Post.
«Ο πατέρας μου δεν ήταν κανένα τέρας. Αλλά όταν έπινε πολύ, συνέβαιναν διάφορα πράγματα. Θεωρώ ότι φταίει η σχέση που είχε με τον δικό του πατέρα. Βλέπεις ο παππούς Έρνεστ θεωρούσε ότι σωστή διαπαιδαγώγηση σημαίνει να παίρνει τον μοναχογιό του και να τον πηγαίνει σε οίκο ανοχής όταν ήταν 13 ετών. Ή να πηγαίνουν μαζί για ψάρεμα αλλά να τον υποχρεώνει απλά να κάθεται και να βλέπει».
Αυτά δήλωσε -μεταξύ άλλων- η 51χρονη Μάριελ Χέμινγουεϊ στην Huffington Post. Φέρνοντας στο νου μια προηγούμενη συνέντευξή της στην Daily Mail με αφορμή το ντοκιμαντέρ Running From Crazy που γύρισε για να καταγράψει την ταραγμένη οικογενειακή της ιστορία. Πάντα με στόχο να δείξει στην δυο κόρες της, την 25χρονη Ντρι που δουλεύει ως μοντέλο και την 23χρονη Λάνγκλεϊ που είναι καλλιτέχνης, τι πρέπει να αποφύγουν.
Ξεκινώντας από τις αυτοκτονικές τάσεις που οι Χέμινγουεϊ μοιάζουν να κουβαλούν στα γονίδιά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι -πέρα από τον ίδιο τον Έρνεστ- έχουν αυτοκτονήσει ο πατέρας του Έρνεστ, τα δυο αδέλφια του καθώς επίσης και -15 χρόνια πριν- η Μαργκό Χέμινγουεϊ, η μεγαλύτερη αδελφή της Μάριελ.
Συγκεκριμένα για την Μάργκο, που ήταν κάποτε το πιο ακριβοπληρωμένο μοντέλο στον κόσμο, η Μάριελ επιμένει πως το πρόβλημα ήταν ο αλκοολισμός (« Άρχισε να πίνει όταν ήταν 15 ετών. Θυμάμαι ότι ο εξαφανιζόταν και ο πατέρας μου την έβρισκε να πίνει τεκίλα σε παρακμιακά μπαράκια δίπλα στο σπίτι μας»), η βουλιμία και τα ναρκωτικά που γνώρισε την εποχή του Studio 54. Μάλιστα επισημαίνει πόσο την στεναχώρησε το γεγονός ότι όταν, στα 42 της, αυτοκτόνησε παίρνοντας βαρβιτουρικά, δεν άφησε πίσω ούτε καν σημείωμα επειδή «Αισθανόταν ότι δεν νοιάζεται κανείς».
Πρόβλημα με το αλκοόλ αντιμετώπιζε τόσο ο πατέρας της Μάριελ, Τζακ (συγγραφέας, ψαράς, οικολόγος) που πέθανε το 2000 από την καρδιά του, όσο και η μητέρα της, Μπίρα (που πέθανε από καρκίνο το 1989). Με την Μάριελ να τους θυμάται να αρχίζουν να πίνουν από τις πέντε το απόγευμα μέχρι τα ξημερώματα. Όταν δηλαδή άρχισαν να μαλώνουν και να πετάει ο ένας μπουκάλια στον άλλο.
Βέβαια ο καρκίνος της μητέρας της είχε, κατά την Μάριελ, και μια θετική παρενέργεια. Ότι επειδή εκείνη αναγκαζόταν να κοιμάται μαζί της από τότε που ήταν 11 ετών έως τα 17 της που έφυγε από το σπίτι, ο πατέρας της δεν είχε την ευκαιρία να την κακοποιήσει, όπως τις αδελφές της. «Ο πατέρας μου ήταν ένας υπέροχος άντρας. Ήταν ευγενικός και τον αγαπούσα πολύ. Όταν όπως έπινε πολύ, συνέβαιναν διάφορα πράγματα. Ούτε ήταν κάτι που συνέβαινε σε σταθερή βάση. Είμαι σίγουρη ότι αν ήταν ζωντανός τώρα, δεν θα το θυμόταν καν. Και εγώ το θυμάμαι περισσότερο ως εμπειρική παρά ως οπτική ανάμνηση. Δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω. Απλά προσπαθώ να εξηγήσω πως δεν ήταν κακός».
Στην περίπτωση της άλλης αδελφής της, Τζόαν, ούτε ο αλκοολισμός, ούτε οι αυτοκτονικές τάσεις ήταν το πρόβλημα. Εκείνη ήταν σχιζοφρενής. Απλά δεν είχε διαγνωσθεί μέχρι που μεγάλωσε. Συγκεκριμένα η Μάριελ την θυμάται να βγαίνει για βόλτες γυμνή μέσα στο καταχείμωνο, με τον πατέρα της να ψάχνει να την γυρίσει πίσω. Ενώ δεν βοήθησε την κατάστασή της το γεγονός ότι από μικρή πειραματιζόταν έντονα με το LSD.
Όσο για την ίδια την Μάριελ, αυτή δηλώνει ότι πάσχει από κατάθλιψη σε όλη της την ζωή και πως έχει σκεφτεί σοβαρά να αυτοκτονήσει. Ενώ «εθίστηκε» στην υγιεινή ζωή «Πέρασα ένα χρόνο όπου δεν έτρωγα τίποτα πέρα από καφέ. Και ένα ακόμη χρόνο όπου δεν έτρωγα καθόλου λίπος, μέχρι που το δέρμα μου άρχισε να σπάει. Επίσης εθίστηκα στην γιόγκα, επισκέφθηκα κάθε γκουρού που υπάρχει εκεί έξω και έφτασα μέχρι στο σημείο να γνωρίσω τον Δαλάι Λάμα, ο οποίος είμαι σίγουρη ότι με πέρασε για ηλίθια».
Τα τελευταία δυο χρόνια η Μάριελ έχει βρει ξανά το χαμόγελό της λόγω της σχέσης της με τον stuntman Μπόμπι Γουίλιαμς «Μου έμαθε ξανά πως να παίζω και να χαμογελάω».