Ενα ελληνικότατο όνομα, αυτό του Ιωάννη Χαραλάμπους ξεχωρίζει στους τίτλους τους σίριαλ με την παγκόσμια επιτυχία. Ο παρτενέρ της Μάγκι Σμιθ αποκαλύπτει τα μυστικά της επιτυχίας του αλλά και πως βιώνει το κούρεμα της Κύπρου στην Athens Voice.
Στη συνέντευξη που έδωσε στη Λένα Χουρμούζη, μιλά όχι μόνο για το Downton Abbey αλλά και για τη σημαντική εμπειρία του στο Εθνικό θέατρο της Αγγλίας αλλά και το όνειρό του να παίξει σε Ελλάδα και Κύπρο. Ακολουθεί η συνέντευξή του.
«Γεννήθηκα στην Κύπρο. Μεγάλωσα στην Κύπρο. Υπηρέτησα στρατιώτης στην Κύπρο. Ήρθα στο Λονδίνο πριν από επτά χρόνια και σπούδασα μάρκετινγκ, αλλά πάντα ήξερα ότι ήθελα να μελετήσω την υποκριτική. Έπαιζα θέατρο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στόχος μου ήταν αφού τελειώσω το πρώτο μου πτυχίο να πάω στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα. Πέρασα εκεί αλλά ταυτόχρονα μπήκα και σε μια άλλη σχολή, στο LAMDA (London Academy of Music and Dramatic Art) στο Λονδίνο, που μέχρι τότε για μένα δεν σήμαινε τίποτα.
Αφού πέρασα από έξι οντισιόν και μπήκα, πήγα και ρώτησα τι σχολή είναι αυτή και μου εξήγησαν ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες στον κόσμο και ότι εάν από τις 4.000 χιλιάδες υποψήφιους κατάφερα να περάσω στους 30 τότε ίσως να ήταν καλύτερα να το σκεφτώ. Αν και δεν πιστεύω ότι οι σχολές κάνουν τους καλλιτέχνες, ήταν από τις καλύτερες μου εμπειρίες. Μετά πήγα στο DRAMA CENTRE που έχει απόφοιτους τον Colin Firth, Michael Fassbender κ.ά. Πάλι δεν σημαίνει τίποτα αυτό, αλλά όντως η πειθαρχία και η εκπαίδευση στις σχολές αυτές σε προετοιμάζει για αυτό που ακολουθεί, όπως επίσης και η επαγγελματική στήριξη είναι σημαντική. Ανυπομονώ όμως να παίξω και πάλι στα ελληνικά».
Από την πρώτη οντισιόν
«Είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς που οι οντισιόν μου αρέσουν. Μου αρέσει η ένταση, και αυτό βοηθάει. Στην πρώτη μου οντισιόν τα θαλάσσωσα, και όταν τους ρώτησα γιατί με πήραν, μου είπαν ότι δεν έχουν σημασία μόνο τα λόγια που λες, αλλά η ενέργεια και η αυτοπεποίθηση που φέρει κανείς».
Στη σκηνή Ολιβιέ στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου
«Το National Theatre για μένα ήταν μια εμπειρία που μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορείς να ανοίξεις όποια πόρτα θελήσεις και σου αξίζει. Απόλαυσα όλες τις στιγμές εκεί, από τις ακροάσεις μέχρι την τελευταία παράσταση. Το να δουλεύεις με τους καλύτερους στο είδος τους σε ένα από τα πιο καταρτισμένα θέατρα στον κόσμο είναι χρήσιμο σχολείο για έναν ηθοποιό. Ήταν από τις πιο σημαντικές εμπειρίες που θα θυμάμαι πάντα».
Και τώρα στα πλατό του Downton Abbey
«Όπως σε κάθε τέτοια παραγωγή, υπάρχει μια ολόκληρη διαδικασία από ακροάσεις για να σε επιλέξουν. Ήταν τόσο όμορφο το όλο σκηνικό, η τοποθεσία, η παραγωγή, η οργάνωση και ο επαγγελματισμός και γενικά να περιτριγυρίζεσαι από τέτοια σημαντικά ονόματα στην υποκριτική. Γνώρισα τη Μάγκι Σμιθ. Το μάθημα που παίρνεις από τέτοιους ανθρώπους είναι πως πρέπει να κρατάς μια απλότητα στο χαρακτήρα σου, γενναιοδωρία, να έχεις συνεχή πειθαρχία στη δουλειά και σεβασμό στον εαυτό σου».
Next big thing
«Κι άλλα γυρίσματα για το νέο κύκλο του Downton Abbey, ένας θεατρικός μονόλογος το φθινόπωρο που θα με φέρει σε επαφή με σημαντικούς συνεργάτες και κάποια άλλα σενάρια για τον κινηματογράφο που διαβάζω. Θέλω την επόμενη χρονιά να παρουσιάσω το μονόλογο αυτό και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μου αρέσει να καταπιάνομαι ολοκληρωτικά με κάθε δουλειά μου και να δίνω τα πάντα, ανακαλύπτεις πολλά για τον καλλιτεχνικό σου εαυτό και η στιγμή που αυτό γίνεται είναι μοναδική. Είμαι στρατιώτης στη δουλειά και πιστεύω στην ομάδα, την καλή ενέργεια και την επικοινωνία μεταξύ των συνεργατών. Η δημιουργική διαδικασία κάθε δουλειάς σου αφήνει και ένα σημάδι και αυτό μου αρέσει».
Όποιος βαριέται το Λονδίνο, βαριέται τη ζωή
«Το Λονδίνο είναι μια πόλη που σε εκπλήσσει! Κάθε μέρα που περνά, συνεχίζω να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που το Λονδίνο έχει γίνει ένας δημιουργικός μαγνήτης. Μ' αρέσει να ψάχνω συνεχώς για καινούρια μέρη. Εδώ πρέπει γενικά κάποιος να ψάξει για να βρει τα ωραία, κι όταν τα βρει προσπαθεί να τα κρατήσει μυστικά. Ενδιαφέρον άποψη αλλά εγώ τα λέω σε όλους, βρίσκω ευχαρίστηση να τα μοιράζομαι. Όταν τελειώνουν οι σπουδές τότε αρχίζεις να ζεις πραγματικά. Όταν με ρωτούσαν τι θα κάνω μετά από τις σπουδές, τους έλεγα θα ζήσω! Η ζωή δύσκολη δεν είναι, δύσκολη την κάνουμε. Η ζωή είναι ωραία και τα εμπόδια για να τα προσπερνάμε!»
Χαμένος στη μετάφραση
«Η γλώσσα μπορεί να γίνει εμπόδιο. Με συγκεκριμένα άτομα που πιστεύουν ότι η τέχνη έχει γλώσσα. Άλλα με τέτοιους συνεργάτες δεν θέλω να δουλεύω. Γενικώς δεν έχω πρόβλημα με την Αγγλική γλώσσα όμως επειδή την μελετώ από μικρός, αλλά έχω μια ταυτότητα και μια καταγωγή για την οποία είμαι περήφανος και στόχος μου είναι να με δέχονται με τον τρόπο που μιλώ και αρθρώνω. Τώρα εάν ένας ρόλος απαιτεί συγκεκριμένη προφορά τότε τη μαθαίνω βεβαίως. Ένας σοφός δάσκαλος μου είχε πει όταν του έλεγα πως δεν μπορώ να παίξω κάτι λόγω προφοράς, Το καλύτερο "Ne me quitte pas" το τραγούδησε η Nina Simone με την χειρότερη προφορά, όμως με την μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και το πιο δυνατό πάθος».
Στων Ελληνοκύπριων τις κοινότητες
«Πιστεύω στους ανεξάρτητους ανθρώπους και όχι στους κλώνους ανεξαρτήτου καταγωγής».
Το «κούρεμα» της Κύπρου
«Δεν μπορεί να μη σε επηρεάσει. Σε προσωπικό, καλλιτεχνικό και οικονομικό επίπεδο. Σαν πρώτη αντίδραση μπορώ να πω ότι φέρνει κοντά τους ανθρώπους με έναν παράξενο τρόπο. Νοιάζομαι για την Κύπρο και σκέφτομαι όλους τους ανθρώπους που έχουν επηρεαστεί ή θα επηρεαστούν αρνητικά από όλα όσα συμβαίνουν. Αλλά ξέρω ότι τελικά οι Κύπριοι, επειδή είμαστε δυνατοί, θα τα καταφέρουμε. Η γενιά των γονιών και των παππούδων μου έχουν δυνατή την ανάμνηση της εισβολής και ξέρουν τι χρειάζεται για να ξαναβρείς τα πόδια σου».