Ενας νέος κύκλος αντιπαράθεσης μέσω διαρροών και άτυπων ενημερώσεων ξέσπασε από το απόγευμα της Τρίτης μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και του ΠΑΣΟΚ για το θέμα του ΦΠΑ στην εστίαση.
Αμέσως μετά την αιφνίδια ανακίνηση του θέματος από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο και μάλιστα με τηλεφωνική του παρέμβαση στη σύσκεψη εκπροσώπων κομμάτων υπό τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα άρχισε ο... υπόγειος πόλεμος με υπονοούμενα και μπηχτές, εκατέρωθεν.
Πρώτα, από συνεργάτες του κ. Στουρνάρα έγινε η εξής διαρροή:
«Ας μη δημιουργούμε θέμα εκεί που δεν υπάρχει. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Τον βρήκαμε τον ΦΠΑ στην εστίαση στο 23% και για πρώτη φορά με σκληρή διαπραγμάτευση ελπίζουμε να καταφέρουμε να τον μειώσουμε στο 13%.»
Λίγο αργότερα, σε νέα άτυπη ενημέρωση από το ΠΑΣΟΚ, τονιζόταν:
«Το ζήτημα της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση τέθηκε από το ΠΑΣΟΚ στη σημερινή συνάντηση των αντιπροσωπειών των τριών κομμάτων στο Υπουργείο Οικονομικών, γιατί η τελική εκτίμηση της Τρόικα για τα δημοσιονομικά δεδομένα που ανακοινώθηκε μετά την τελευταία συνάντηση των τριών αρχηγών την περασμένη Κυριακή επιτρέπει να γίνει αυτός ο χειρισμός.
Βάση συνεπώς της δυνατότητας που έχει ανοιχτεί για άμεση μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση είναι η εκτίμηση πως το έλλειμμα για το 2012 (χωρίς να υπολογίζεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που υπολογίζεται μόνο λογιστικά) είναι 6%. Αυτό είναι μια επιτυχία που οφείλεται στις θυσίες του ελληνικού λαού αλλά βεβαίως και σε αυτούς που σήκωσαν το βάρος των δύσκολων αποφάσεων και πολιτικών τα προηγούμενα χρόνια.
Συνεπώς το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που πρώτο απ' όλους και δικαιούται και υποχρεούται να θέσει το ζήτημα της μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση γιατί είχε υποστεί το κόστος της αύξησής του που ήταν αναγκαία το 2011, όπως ακριβώς συνέβη και με το ΕΕΤΗΔΕ που τώρα ήρθε η ώρα να μειωθεί και να μετατραπεί σε ενιαίο φόρο ακινήτων. Αλλά για να είναι αυτό δυνατόν το ΠΑΣΟΚ σήκωσε ένα τεράστιο βάρος μόνο του.
Οι προτάσεις συνεπώς του ΠΑΣΟΚ και οι πρωτοβουλίες του διέπονται πάντα από το ίδιο αίσθημα ευθύνης. Αλλά δεν μπορεί κάποιοι να σηκώνουν το βάρος και να πληρώνουν το κόστος και κάποιοι άλλοι να θέλουν να δρέψουν τους όποιους καρπούς.»
Και από τις δύο πλευρές είναι σαφείς οι αιχμές.