Τα γκράφιτι έγιναν φωνή της σύγχρονης κουλτούρας το 1971, όταν οι New York Times σε άρθρο τους παρουσίασαν έναν «ιδιαίτερο» καλλιτέχνη του Μανχάτταν, ο οποίος υπέγραφε ως «ΤΑΚΙ 183». Πίσω από την υπογραφή κρυβόταν ένας Έλληνας, με το όνομα Δημήτρης. Κάπως έτσι, τα Graffiti εξαπλώθηκαν στους δρόμους της Αμερικής, αλλά και σε όλο τον κόσμο, ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων.
Τα graffiti, όμως δεν είναι γέννημα του σύγχρονου κόσμου. Αντίθετα, είναι αρχέγονος τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας, που πρωτο-εμφανίστηκε πιθανώς στην Αρχαία Ελλάδα! Σύμφωνα με τον Έλληνα καθηγητή αρχαίας ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών του Πρίνστον, Άγγελο Χανιώτη, η συγκεκριμένη τέχνη ξεκίνησε πριν από 3.000 χρόνια.
«Πρόκειται για αποτυπώσεις αρχαίων φωνών και αισθημάτων στην πέτρα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Έλληνας καθηγητής. Ο ίδιος έχει μελετήσει περισσότερα από 4.000 χαράγματα- graffiti, καθώς συμμετείχε στην ανασκαφή του Πανεπιστήμιου της Νέας Υόρκης στην περιοχή της αρχαίας Αφροδισιάδας, μιας μικρής πόλης νότια της Σμύρνης, στις ακτές της Μικράς Ασίας, η οποία πήρε το όνομά της από τη θεά Αφροδίτη και στην περίοδο της ύστερης αρχαιότητας μετονομάστηκε σε Σεβαστούπολη. Πρόκειται για τη μόνη προσπάθεια καταγραφής και μελέτης αρχαίων γκράφιτι σε ελληνική πόλη. Πάντως, το αρχαιότερο graffiti ελληνικής γραφής βρέθηκε σε τάφο των Πυθικουσών (στη νότιο Ιταλία) και χρονολογείται στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ.
Ενδιαφέρον: Τα περισσότερα αρχαία κείμενα αφορούν σεξουαλικές προτιμήσεις, ανταγωνισμό, προσβολές, επιβολή, επίδειξη υπεροχής και δύναμης, συνθήματα μεταξύ των ομάδων του ιπποδρόμου, περίπου όπως τα σημερινά. Υπάρχει π.χ. κείμενο γκράφιτι που λέει: «Ο Τίττας ο Ολυμπιονίκης είναι ομοφυλόφιλος» (pathicus, δηλαδή «παθητικός»).
Από τα πιο μελετημένα είναι τα γκράφιτι της Πομπηίας (που διασώθηκαν χάρη στους τόνους λάβας και σκόνης που τα κάλυψε), τα οποία διακρίνονται σε 2 κατηγορίες: τα διαφημιστικά των πορνείων της περιοχής ή προεκλογικά σλόγκαν του τύπου «Ψήφισε τον τάδε ή τον δείνα».
Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι δεν αποδέχονται τα graffiti ως ιστορική πηγή, συμφωνώντας με την αντίληψη του Πλούταρχου: «Τίποτε χρήσιμο ή ευχάριστο δεν είναι γραμμένο στους τοίχους», αν και σύμφωνα με τον αρχαιολόγο μελετητή «μια από τις αιτίες για την παραμέληση των γκράφιτι είναι και το οτι η ερμηνεία τους είναι εξαιρετικά δύσκολη», σύμφωνα με το goodnews.gr.