Τρία χρόνια πέρασαν από την ημέρα που η Ελλάδα προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης, με προπομπό ένα δραματικό διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου από το ακριτικό Καστελόριζο.
«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.» δήλωνε ο τότε πρωθυπουργός από το ακριτικό νησί στις 23 Απριλίου του 2010. Η ημερομηνία έμεινε στην Ιστορία καθώς από τότε ξεκινά και ο «Γογλοθάς» της Ελλάδας, η οποία εμπλέκεται στη δίνη των Μνημονίων.Η χώρα μόλις είχε βγει από την κυβέρνηση Καραμανλή και ο ελληνικός λαός αποφάσισε να εμπιστευτεί το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, με την ελπίδα η κοινωνική πολιτική που υποσχόταν ο -πρώην πλέον- πρωθυπουργός να γίνει πραγματικότητα. Ο ίδιος, επικαλείται τραγικά λάθη και παραλείψεις της προηγούμενης κυβέρνησης, τα οποία «έπσρωξαν» τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δηλώνοντας: «Oλοι μας κληρονομήσαμε -η σημερινή κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός- ένα σκάφος έτοιμο να βυθιστεί. Μια χώρα χωρίς κύρος και αξιοπιστία, που είχε χάσει τον σεβασμό ακόμα και των φίλων και των εταίρων της. Μια οικονομία εκτεθειμένη στο έλεος της αμφισβήτησης και των ορέξεων της κερδοσκοπίας».
Η πολιτική τρία χρόνια πριν
Οι υποσχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου για «ασφαλή πλοήγηση στα αχαρτογράφητα νερά», διαψεύδονται δραματικά από τον πρώτο κιόλας καιρό της διακυβέρνησης του, με την ανεργία να σημειώνει ποσοστά ρεκόρ, και την ύφεση να μαστίζει την αγορά, με χιλιάδες μαγαζιά να βάζουν λουκέτο.
Ο εργασιακός τομέας στην Ελλάδα γνωρίζει σαρωτικές αλλαγές, με τον κατώτατο μισθό να μειώνεται ολοένα και περισσότερο, όπως και οι συντάξεις, ενώ τα πιο πολλά επιδόματα καταργούνται.
Μέσα στη Βουλή, οι αντιδράσεις είναι εξίσου σκληρές. Το ΠΑΣΟΚ περνά εσωκομματική κρίση, πολλοί από τους βουλευτές του διαφοροποιούνται από τις αποφάσεις του πρωθυπουργού, ενώ η φράση του Θεόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε» αναφερόμενος στην κρίση χρέους της Ελλάδας, πυροδοτεί πλήθος κοινωνικών αναταράξεων και γίνεται η «σημαία» του αντιμνημονιακού αγώνα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση υπό την ηγεσία του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά τάσσεται κατά του Μνημονίου με την περίφημη ρήση του «Το άδικο δεν το ψηφίζω», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για κατάργηση του μνημονίου και ακούγονται οι πρώτες φωνές για επιστροφή στη δραχμή, τόσο από τα Δεξιά όσο και από τα Αριστερά του Κοινοβουλίου.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις εναντίον των σκληρών μέτρων λιτότητας που φέρνει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσω Μνημονίου αυξάνονται μέρα με τη μέρα, όπως και οι εικόνες αστέγων οι οποίες κάνουν τον γύρο του κόσμου. Τότε κάνει την εμφάνισή της και η Χρυσή Αυγή, η οποία εκμεταλλευόμενη την οργή της πλατιάς μάζας του ελληνικού λαού, εξαπλώνεται σιγά σιγά με αφετηρία τον Αγιο Παντελεήμονα, υποσχόμενη να δώσει μια «γροθιά» στο πολιτικό κατεστημένο.
Τρία χρόνια μετά, η πεποίθηση που εξέφρασε ο κ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο «είμαι βέβαιος πως η Ελλάδα θα τα καταφέρει» διαψεύσθηκε παταγωδώς, καθώς η χώρα ακόμα δεν έχει εξασφαλίσει την οριστική σωτηρία της εντός του ευρώ που ήταν ο στόχος της, ενώ η θέση του ελληνικού λαού είναι πιο δυσχερής από ποτέ.