Η Ελένη Βλάχου υπήρξε σίγουρα μια από τις σπουδαίες προσωπικότητες στο χώρο της ελληνικής δημοσιογραφίας, ενώ εναντιώθηκε από την πρώτη στιγμή στο στρατιωτικό πραξικόπημα, τέθηκε σε κατ΄οίκον περιορισμό και δραπέτευσε με τρόπο κινηματογραφικό λίγες ημέρες αργότερα.
Η ίδια είχε περιγράψει με τρόπο γλαφυρό τα όσα συνέβησαν τη νύχτα της 4ης Οκτωβρίου 1967, όταν οι άνδρες της Χούντας βρέθηκαν στο σπίτι της και την έθεσαν σε κατ' οίκον περιορισμό.
«Αθήνα, 4 Οκτωβρίου 1967
Ένας ξαφνικός θόρυβος μας ξύπνησε.
Ήταν εφτά το πρωί. Κάποιοι χτυπούσαν δυνατά την πόρτα του διαμερίσματός μας και ταυτόχρονα χτυπούσαν ασταμάτητα το κουδούνι.
(...)
-Ασφάλεια, είπε το μπλε κοστούμι. Εχουμε εντολή να κάνουμε έρευνα.
-Έχετε ένταλμα;
-Δεν χρειαζόμαστε ένταλμα.
-Έχετε καμιά ταυτότητα; επέμεινε ο άνδρας μου. Πώς ξέρουμε ότι είστε της Ασφάλειας;
Ο άλλος χαμογέλασε συμπονετικά.
-Εσείς δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα. Εμείς είμαστ' αυτοί που πρέπει να ξέρουμε.
Δεν έχω αλλάξει ούτε μια λέξη απ' αυτό το λακωνικό διάλογο που σημάδεψε την αρχή της εποχής της σύλληψης μας στο σπίτι, και δε νομίζω ότι θα ξεχάσω ποτέ αυτή την τρομακτικά απλή εφαρμογή του όρου "ολοκληρωτικό καθεστώς" στην καθημερινή ζωή».
H Eλένη Bλάχου δραπέτευσε από την Eλλάδα των συνταγματαρχών, τη νύχτα της 15ης Δεκεμβρίου του 1967.
Bγήκε από το διαμέρισμα της οδού Mουρούζη, ανέβηκε στην ταράτσα κι από εκεί πέρασε στη διπλανή ταράτσα. Tο κρύο ήταν τσουχτερό και η Aθήνα σιωπηλή και παγωμένη. Aλλά η 55χρονη γυναίκα ήταν αποφασισμένη. Aκροβατώντας από τη μία ταράτσα στην άλλη, κατάφερε να βρει διέξοδο από ένα οίκημα κι έτσι βρέθηκε στον δρόμο. Δύο μέρες αργότερα, βρισκόταν στο Λονδίνο.
Είχε ήδη σταματήσει την έκδοση όλων των εντύπων της από τις 22 Απριλίου, διαμαρτυρόμενη για το πραξικόπημα.
Το πρωτοσέλιδο της Καθημερινής της 21ης Απριλίου 1967: