Σαν τον διάολο το λιβάνι φοβούνται οι καρχαρίες την πανσέληνο και τον ήλιο όταν βρίσκεται στο ψηλότερό του σημείο στον ουρανό και καταφεύγουν στα βάθη της θάλασσας.
Όπως σημειώνει μελέτη Αυστραλών επιστημόνων, με αυτό τον τρόπο οι καρχαρίες προσπαθούν να ακολουθήσουν τη λεία τους και να ξεφύγουν από τα θαλάσσια αρπακτικά, κυρίως μεγαλύτερους καρχαρίες, των οποίων αποτελούν λεία. Η επιθεώρηση PLOS ONE, αποκαλύπτει ότι οι καρχαρίες μετακινούνται στα πιο μεγάλα βάθη καθώς πλησιάζει η πανσέληνος και ανεβαίνουν εκ νέου κοντά στην επιφάνεια, μια συμπεριφορά που απαντάται και σε άλλα θαλάσσια αρπακτικά όπως ο ξιφίας, ο κίτρινος τόνος και ο παχύς τόνος.
Την ημέρα, οι καρχαρίες χάνονται στα βάθη της θάλασσας όταν ο ήλιος είναι στο πιο ψηλό σημείο του και ανεβαίνουν ξανά κοντά στην επιφάνεια στη διάρκεια της νύχτας, ανεξάρτητα από τον σεληνιακό κύκλο.
«Μάς προκάλεσε έκπληξη όταν διαπιστώσαμε ότι οι καρχαρίες καταδύονται σταδιακά στη διάρκεια της ημέρας πριν ακολουθήσουν την ακριβώς αντίθετη πορεία το απόγευμα, ανεβαίνοντας σταδιακά προς την επιφάνεια», εξήγησε ο ερευνητής Γκάμπριελ Βιάνα.
Το μέσο βάθος της κατάδυσης των καρχαριών -ποικιλόθερμων ζώων- περνά από τα 35 μέτρα τον χειμώνα στα 60 μέτρα την άνοιξη, σύμφωνα με τη μελέτη αυτή του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της δυτικής Αυστραλίας και του αυστραλιανού Ινστιτούτου Θαλάσσιας Επιστήμης.