Ο,τι είναι ακραίο προσελκύει την προσοχή. Το σοκ λειτουργεί ως μια αφύπνιση. Τα χθεσινά επεισόδια στο ΟΑΚΑ εισήγαγαν το ευρύ κοινό στην αρρωστημένη καθημερινότητα της ΑΕΚ. Ή καλύτερα αυτού που έχει απομείνει από την ΑΕΚ. Διότι, η αλήθεια είναι πως ο ιστορικός σύλλογος, όπως τον ξέραμε ή όπως πολλοί τον αγάπησαν δεν υπάρχει εδώ και χρόνια. Απλώς οι περισσότεροι αρνούνταν να το δεχτούν.
Συνειδητά ή ασυνείδητα, μικρή σημασία έχει.
Η ΑΕΚ νοσούσε βαριά. Από χθες πρέπει να θεωρείται κλινικά νεκρή. Ενας κύκλος ζωής έκλεισε. Ενας νέος ανοίγει. Προδιαγράφεται ζοφερός με τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς η κατάσταση στην ΑΕΚ μοιάζει μη αναστρέψιμη. Δεν είναι μόνο ο αγωνιστικός (με τη σφραγίδα και των κάφρων) υποβιβασμός στη Β' εθνική. Η ΑΕΚ, άλλωστε, είναι αμφίβολο αν μπορεί να αγωνιστεί ακόμα και στη δεύτερη κατηγορία. Στερείται των απαιτούμενων προϋποθέσεων για την εξασφάλιση άδειας συμμετοχής. Δεν έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Πρωτίστως, όμως, δεν έχει χρήματα. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα σε μια έτσι κι αλλιώς κυνική εποχή.
Σε μια τέτοια μέρα ασυναίσθητα όλοι ψάχνουν τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ. Αλήθεια ποιοι φταίνε που η ΑΕΚ οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς τη διάλυση; Περίπλοκη η απάντηση. Φταίνε τα φουσκωμένα εγώ που έβαζαν και βάζουν τους εαυτούς τους πάνω από το συμφέρον του συλλόγου. Οι περιορισμένης ευθύνης και αμφιβόλου ικανότητας διαχειριστές των πολλών χρημάτων που μπήκαν στην ΠΑΕ από το 2004 κι έπειτα. Η εγκληματική αδιαφορία ή αμέλεια των πρώην μετόχων να προασπίσουν τη δική τους εταιρεία. Οι οπαδοί που ποτέ δεν απέβαλαν το μικρόβιο του διοικείν, θεωρώντας πως η ΑΕΚ είναι το τσιφλίκι τους και όλοι οφείλουν να πηγαίνουν με τα νερά τους. Οι πολλές και κακές αγωνιστικές επιλογές που ανάγκασαν την ΑΕΚ να αγωνίζεται με ποδοσφαιριστές οι οποίοι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, ούτε που θα σκέφτονταν ότι υπάρχει ενδεχόμενο να φορέσουν την «κιτρινόμαυρη» φανέλα. Η υπεραπλουστευμένη απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα «ποιοι φταίνε;» είναι «όλοι». Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Αλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο.
Φταίνε όσοι κλήθηκαν να διαχειριστούν τα πάρα πολλά χρήματα της Enic. Ενήργησαν με λογική Έ λληνα πολιτικού. Είδαν πως λεφτά όντως υπάρχουν κι άρχισαν να τα σκορπούν αδιακρίτως. Σε μεταγραφές τύπου Σέμπουε (500 εκατ. δρχ.), σε ηγεμονικά συμβόλαια όπως εκείνα του Κασάπη και του Κωστένογλου. Γενικώς σε σπατάλες από τις οποίες κάποιοι πλούτισαν και οι Αγγλοι της Enic τρόμαξαν. Κι έφυγαν κακήν κακώς. Δίνοντας την ΠΑΕ στον Μάκη Ψωμιάδη.
Φταίει και ο Μάκης Ψωμιάδης που λεηλάτησε τα ταμεία της ΑΕΚ υπεξαιρώντας, όπως κατηγορείται, 21 εκατ. ευρώ. Τα χρήματα, δηλαδή, από τα τηλεοπτικά συμβόλαια της ΠΑΕ με Netmed και Alpha Digital, αλλά και από το Champions League. Φταίει η ελληνική δικαιοσύνη που ακόμα, εννιά χρόνια μετά την αγωγή, δεν έχει καν εκδικάσει την υπόθεση υπεξαίρεσης.
Φταίει ο Ντέμης Νικολαϊδης. Ο κόσμος τον πίστεψε, τον εμπιστεύτηκε. Εκείνος προσπάθησε. Πολύ. Προχώρησε σε κινήσεις ριζοσπαστικές. Εβγαλε στη δημοσιότητα φωτογραφίες οπαδών που δημιουργούσαν επεισόδια. Ηρθε σε ρήξη με τους οργανωμένους. Η ΑΕΚ εκσυγχρονίστηκε, άλλαξε προφίλ, εισήγαγε στην ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα την μόδα των εισιτηρίων διαρκείας. Ζούσε την δική της περίοδο ευμάρειας. Αφησε, όμως, την προσπάθειά του στη μέση. Εφυγε το 2008 αφήνοντας την ΠΑΕ σε χέρια ανθρώπων άσχετων με το ποδόσφαιρο. Οσο βαρύ κι αν ακούγεται αυτό.
Στις ευθύνες του Ντέμη πρέπει να καταλογιστεί και η απώλεια του μέτρου γύρω στα μισά της θητείας του στην προεδρεία. Τότε που το σχέδιο για σφιχτή οικονομική πολιτική εγκαταλείφθηκε, έγιναν ανοίγματα, ακολούθησαν προβλήματα και ήρθε η τελικά ρήξη στις σχέσεις των μετόχων που οδήγησαν και στην δική του αποχώρηση.
Φταίει ο Νίκος Νοτιάς. Βρέθηκε με αγνές προθέσεις να παίζει (άθελά του) τον ρόλο του μεγαλομετόχου. Κατασκεύασε με εξίσου αγνές προθέσεις το προπονητικό κέντρο στα Σπάτα. Αφησε, όμως, την επένδυσή του ανυπεράσπιστη. Εμπιστεύτηκε λάθος ανθρώπους. Ανεπαρκείς. Οπως ο Νίκος Θανόπουλος που διαδέχτηκε τον Ντέμη Νικολαϊδη στην προεδρεία. Επί των ημερών του Θανόπουλου άρχισε η αποδόμηση του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το μπάτζετ εκτοξεύτηκε, το άνοιγμα μεγάλωσε, οι σχέσεις των μετόχων διαλύθηκαν. Στον Νοτιά, επίσης, πρέπει να χρεωθεί η εκ του ασφαλούς αδιαφορία για την επόμενη μέρα. Οχυρωμένος πίσω από την σιγουριά της απόστασης (ζει στη Νέα Υόρκη) αρνήθηκε επανειλημμένα να πάρει θέση ή να βοηθήσει στα προβλήματα της ΑΕΚ. Αδιανόητο.
Φταίει ο Πέτρος Παππάς. Δεν έδειξε την αδιαφορία του Νοτιά, αλλά τον μιμήθηκε στην έλλειψη κριτηρίου. Τοποθέτησε ως άνθρωπό του στην ΠΑΕ τον Σταύρο Αδαμίδη κι εκείνος αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών. Με μόνιμο επιχείρημά του ότι κάλυπτε αμαρτίες των προηγούμενων διοικήσεων (και πιο συγκεκριμένα του Νικολαϊδη) ο Αδαμίδης άφησε την ΑΕΚ σε κατάσταση διάλυσης. Ναι, μείωσε τα έξοδα της ΠΑΕ, αλλά – παρά τη γενναία χρηματοδότηση του Παππά - άφησε τα πάντα απλήρωτα. Το άρθρο 44, τους ποδοσφαιριστές, την εφορία, το ΙΚΑ. Εδειξε πως κύριο μέλημά του ήταν να καλύψει τον άνθρωπο που τον έχρισε πρόεδρο και όχι να φροντίσει για την ΑΕΚ.
Φταίνε οι Supporters. Μια αλτρουιστική, ρομαντική προσπάθεια που κατέληξε να μνημονεύεται μόνο για το ότι άνοιξε δρόμο διαφυγής στον Παππά μέσω της ανάληψης των μετοχών του.
Φταίνε όσοι συνειδητά και για άγνωστο λόγο προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο (από τι άραγε;) με συνεχές κι ανελέητο εμπόριο ελπίδας το οποίο προσβάλλει την νοημοσύνη του απλού κόσμου της ΑΕΚ. Παίζει με τον πόνο του. Πόσους «επενδυτές» να αντέξει κανείς;
Φταίει η one man show διοίκηση Δημητρέλου. Κλήθηκε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, το έκανε σε ικανοποιητικό βαθμό, όταν είδε πως η κατάσταση δεν σώζεται αντί να βγει και να το φωνάξει σε όλους, γαντζώθηκε στην καρέκλα με το παράλογο σκεπτικό «αν φύγω εγώ τι θα γίνει;». Στα δύσκολα, όπως χθες, άφησε την ομάδα μόνη της.
Φταίει και ο κόσμος. Επειδή από ένα σημείο και μετά έγινε αποκαρδιωτικά αδιάφορος και άφησε την φωνακλάδικη παρέα των λίγων, αυτών που τα έσπασαν χθες στο ΟΑΚΑ να επιβάλλει τα «θέλω» της. Επειδή ασχολείται περισσότερο με το να κατηγορήσει τον διπλανό του – στο DNA της ΑΕΚ ο διχασμός – παρά με το να βρει λύσεις.
Φταίνε όλοι αυτοί κι ακόμα περισσότεροι, λοιπόν. Στην ΑΕΚ, άλλωστε, ό,τι κι αν πεις όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου πει ότι ξέχασες κάποιον. Τον Μελισσανίδη, τον Μπάγεβιτς, τον αδιάφορο Σκόκο, τον «στημένο» Σάχα, τον Θεό τον ίδιο...