ΒΕΓΓΑΖΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Υπάρχουν ερωτήσεις τις τελευταίες ημέρες, τύπου γιατί να πετύχει στη Λιβύη ο αεροπορικός αποκλεισμός όταν υπάρχει το παράδειγμα του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, όπου επί 12 χρόνια που εφαρμόσθηκε δεν πέτυχε. Πρόκειται για δύο διαφορετικές περιπτώσεις κατά την άποψή μου. Κυρίως διότι ο μοναδικός στρατός, οι μόνοι ένοπλοι που υπήρχαν τότε στο Ιράκ, εκτός από τον ιρακινό στρατό, ήταν οι Αμερικανοί.
Οι οποίοι αποχώρησαν αφήνοντας το έδαφος ανοικτό στο Σαντάμ να συμπεριφερθεί με όποιον τρόπο ήθελε στους Κούρδους στο βορρά και στους Σιίτες στο νότο. Στη Λιβύη υπάρχει ήδη μία αρκετά οργανωμένη αντιπολίτευση με τακτικό και ανταρτικό στρατό, που μπορεί να μην διαθέτουν την τεχνολογία του κυβερνητικού στρατού, αλλά όπως και να χει είναι οπλισμένοι. Αυτή την τεχνολογία εκλήθησαν να καταστρέψουν οι σύμμαχοι, ώστε να βοηθηθεί το Εθνικό συμβούλιο της Βεγγάζης και να έχει το πάνω χέρι στην Ανατολική Λιβύη. Αυτό έχει συμβεί προς το παρόν στη Λιβύη. Χερσαίες δυνάμεις άλλες πλην των αντιμαχόμενων μονάδων των Λιβύων δεν υφίστανται. Η συνδρομή της συμμαχικής αεροπορίας είναι φυσικά καταλυτική. Εκεί που ο κανταφικός στρατός είχε φθάσει λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Βεγγάζης και ουσιαστικά καταλαμβάνοντας την Αζντάμπια ήλεγχε και τον δρόμο της ερήμου προς το Τομπρούκ, βρέθηκε λόγω των συμμαχικών βομβαρδισμών να καταβάλλει προσπάθειες για να κρατηθεί στη Ρας Λανούφ τελευταίο προπύργιο πριν από τη Σύρτη. Η Σύρτη είναι κομβική πόλη. Διότι ουσιαστικά αυτή χωρίζει την Κυρηναϊκή από την Τριπολίτιδα. Η περιοχή της Σύρτης είναι και η γενέτειρα του Καντάφι κι εκεί βρίσκονται πολλοί φανατικοί οπαδοί του και σύγχρονες μονάδες στρατού. Στόχος είναι να κυκλωθούν οι δυνάμεις αυτές τόσο από τη Ρας Λανούφ όσο και από τη Μιζράτα, δηλαδή από ανατολή και δύση.
Το μόνο βέβαιο σήμερα είναι ότι στη Δύση ο Καντάφι έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση προς τη διεθνή κοινότητα κυρίως διότι με τον τρόπο του επετέθη εναντίον ομοεθνών του. Οπως επίσης είναι ακόμη θολό τι ακριβώς θα κάνει η διεθνής κοινότητα με το Εθνικό Συμβούλιο της Βεγγάζης, το οποίο αν και αναγνωρίσθηκε από τον Σαρκοζί ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, καλύπτεται ακόμη από πέπλο μυστηρίου. Αρκετά από τα ονόματα των ανθρώπων που το αποτελούν παραμένουν μυστικά, όπως λένε για να μην κινδυνεύσουν από τον Καντάφι. Η Ουάσιγκτον δείχνει να περιμένει υπομονετικά και να μην βιάζεται να αναγνωρίσει το Συμβούλιο ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Ακόμη δεν είναι απολύτως σαφές ποιός θα είναι αυτός που θα ηγηθεί. Σήμερα προς τα έξω φαίνεται ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Μ. Ζαλίλ, ενώ πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν τον Μ. Τζιμπρίλ, αμερικανοσπουδαγμένο οικονομολόγο, να είναι αυτός που τελικά θα τεθεί επικεφαλής όταν ο Καντάφι εγκαταλείψει την εξουσία.