Η viral whodunit σειρά τύπου Αγκάθα Κρίστι, παρότι έχει ένα δυνατό καστ, φοβερά σκηνικά και ένα πιασάρικο μυστηριώδες αμπαλάζ, δεν καταφέρνει φτάσει στα βάθη που αγγίζουν άλλες αστυνομικές σειρές της πλατφόρμας.
«Η απατηλή λάμψη της απόλυτης μετριότητας». Αυτή η φράση, νομίζω, αποκωδικοποιεί πλήρως τον γρίφο για το πώς μια σειρά την οποία παρακολουθείς ευχάριστα, αλλά δεν σου αφήνει τίποτα μόλις πέσουν οι τίτλοι του φινάλε, κατάφερε να γίνει viral και να σκαρφαλώσει στην κορυφή του Top 10 με τις πιο δημοφιλείς σειρές του Netflix. Το «Τέλειο Ζευγάρι» (The Perfect Couple), της Jenna Lamia, αναμφισβήτητα έχει πολλά χαρίσματα, αλλά έχει ένα σοβαρότατο ελάττωμα για crime fiction σειρά: έχει ένα αδύναμο φινάλε (που μοιάζει σαν να γράφτηκε στο πόδι), το οποίο υποσκάπτει όλο το οικοδόμημα.
Το location και τα σκηνικά, δηλαδή αυτή η απίθανη βίλα στο μαγευτικό νησί Ναντάκετ της Μασαχουσέτης, τριάντα μίλια νότια από το θρυλικό Cape Cod, με τους αμμόλοφους, τους φάρους και τις παραθαλάσσιες επαύλεις με το εντυπωσιακό colonial στιλ τους, κλέβουν τις εντυπώσεις. Το λαμπερό καστ με χολιγουντιανούς σούπερ σταρ -τη Νικόλ Κίντμαν, τον Λιβ Σράιμπερ, την Ιζαμπέλ Ατζανί και την Ντακότα Φάνινγκ μεταξύ άλλων- υπόσχεται τουλάχιστον κινηματογραφική αίγλη. Τα κοστούμια και οι λεπτομέρειες στο styling είναι μελετημένες και φροντισμένες στην εντέλεια. Οι τίτλοι αρχής μοιάζουν με ξεσηκωτικό καλογυρισμένο βιντεοκλίπ από τις παλιές υπερπαραγωγές που βλέπαμε τη δεκαετία του '90 στο MTV (φανταστείτε, είναι η μόνη σειρά στην οποία δεν πατούσα την παράλειψη εισαγωγής). Το σενάριο, που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Ελίν Χίλντερμπραντ (θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός), σε κάνει να νιώθεις ότι θα δεις κάτι δυνατό, με ανατροπές στην πλοκή και μυστηριώδη καλοδουλεμένα twists, που θα σε κρατήσει σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι το τέλος. Τι πηγαίνει όμως στραβά, κι ενώ όλα είναι τέλεια σαν το τέλειο ζευγάρι των πρωταγωνιστών, τελικά η σειρά δεν σου αφήνει στο φινάλε τίποτα πέρα από αμηχανία;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, δηλαδή από τη νύχτα όπου γίνεται η πρόβα της γαμήλιας δεξίωσης ενός από τους τρεις γιους μιας διάσημης συγγραφέως μυστηρίου. Οι καλεσμένοι έχουν καταφθάσει στην έπαυλη της οικογένειας, ένα ονειρεμένο εξοχικό σπίτι πάνω στη θάλασσα, στο δημοφιλές αμερικανικό θέρετρο Ναντάκετ, αλλά ο γάμος αναβάλλεται όταν η κουμπάρα -μια influencer κολλητή φίλη της νύφης- βρίσκεται νεκρή να επιπλέει στην παραλία κάτω από τη βίλα. Η τοπική αστυνομία ενημερώνεται και τα μίντια καταφθάνουν στήνοντας τις αδηφάγες κάμερές τους έξω από την κατοικία της διάσημης συγγραφέως, την οποία υποδύεται η Νικόλ Κίντμαν. Οι έρευνες ξεκινούν και σιγά-σιγά τα μυστικά όλων αποκαλύπτονται, με τέτοιον τρόπο μάλιστα που όλοι «δείχνουν» εξίσου ύποπτοι για τη δολοφονία της κουμπάρας.
Η πλοκή, αν και φαίνεται πολλά υποσχόμενη, πολύ γρήγορα ξεφουσκώνει, και όλα όσα σου τραβήξανε εξαρχής την προσοχή σε αυτή τη σειρά ξεφτίζουν. Το σενάριο μπάζει νερά. Τα ευρήματα των σεναριογράφων είναι τραβηγμένα από τα μαλλιά, ενώ ακόμη και η αρχική λάμψη που προσφέρει το καστ δεν αρκεί πλέον για να σώσει την κατάσταση. Ούτε καν η σούπερ σταρ Νικόλ Κίντμαν μπορεί να ανακόψει την καθοδική πορεία. Με την καλλίγραμμη σιλουέτα της και όλα αυτά τα υπέρκομψα outfits με τις ψηλόμεσες παντελόνες και τα ατσαλάκωτα μεταξωτά πουκάμισα των 2.500 δολαρίων από το Net-A-Porter, είναι χάρμα οφθαλμών, δεν λέω. Ξανθή, αγγελική και ανέκφραστη σαν τη μαρμαρωμένη βασίλισσα των μπότοξ, παίζει όμως το ίδιο και το ίδιο πράγμα εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Πόσο να εντυπωσιάσει πια;
Η σειρά μοιάζει με διαφημιστικό σποτ που σε καθηλώνει, σε κρατά στην καρέκλα σου με τα ωραία του χρώματα, τη μουσική, τα σκηνικά και τους λαμπερούς της πρωταγωνιστές, τόσο όμως που σε κάνουν να ξεχνάς αυτό που διαφημίζουν. Το «Τέλειο Ζευγάρι» παίρνει άριστα στο μάρκετινγκ, αλλά ως crime fiction χάσκει. Στο τελευταίο επεισόδιο (που είναι μια απίθανη ξεπέτα, σαν να βιάζονταν να τελειώσουν τα γυρίσματα για να γυρίσουν σπίτι τους μετά από αυτή την τηλεοπτική αρπαχτή) νιώθεις σαν έχεις φάει μόλις μια τσιχλόφουσκα από αυτές τις κακοηθέστατες με τους τόνους ζάχαρης που στέλνουν κύματα χαράς στον εγκέφαλο για κάποια δευτερόλεπτα και μετά από λίγο ξεφουσκώνουν και τις μασάς αμήχανα όπως ένα κομμάτι άγευστο λάστιχο.
Αν θέλετε να περάσετε την ώρα σας βλέποντας κάτι ελαφρύ, επιφανειακό και διασκεδαστικό σαν ιταλικό σαββατιάτικο TV show των '80s με τη Ραφαέλα Καρά, δείτε τη σειρά αυτή χωρίς δεύτερη σκέψη. Θα διασκεδάσετε. Αν όμως θέλετε ένα δυνατό crime fiction, δείτε πιο καλοδουλεμένες σειρές με ανατροπές και ατμόσφαιρα, όπως ο «Ξένος» ή το «Safe» ή το «Fool me Once», που βασίζονται σε μυθιστορήματα του Χάρλαν Κόμπεν.
- ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- Είδαμε το «Δις Εξαμαρτείν», την ευφυή σειρά, στο Νο 1 του Netflix -Ανατροπές, καταιγιστική πλοκή, εντυπωσιακά σκηνικά
- Διαβάσαμε το μυθιστόρημα Poor Things και είδαμε την ταινία του Λάνθιμου -Οι διαφορές τους, τι ήταν καλύτερο
- Είδαμε την πολύκροτη ταινία Saltburn που έχει ξεσηκώσει ύμνους και θύελλες -Ο Ρίπλεϊ του 21ού αιώνα έχει ταξικό μίσος