Με ανάρτησή του στο Facebook, ο διευθυντής της «Αυγής» ανακοίνωσε το κλείσιμο της καθημερινής εφημερίδας, καθώς και την παραίτησή του, και εξήγησε γιατί, κατά τη γνώμη του, το φύλλο δεν ήταν πλέον βιώσιμο.
Εν πρώτοις, είναι λυπηρό να κλείνει ένα έντυπο, θα συμφωνήσουμε όλοι σε αυτό. Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 πανηγύριζε γιατί θα έκλεινε κανάλια και εφημερίδες, το «Βήμα», το Mega κ.λπ. Αντίθετα, για όλους τους δημοκράτες πολίτες, που πιστεύουν στον πλουραλισμό και στην ελευθερία του Τύπου, είναι λυπηρό μια ιστορική εφημερίδα της ανανεωτικής Αριστεράς να φτάνει κοντά στο τέλος, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζαμε.
Άγνωστο αν η καθημερινή «Αυγή» κλείνει για οικονομικούς ή για άλλους λόγους. Ποτέ δεν έγιναν γνωστά τα οικονομικά στοιχεία και η χρηματοδότησή της. Η εφημερίδα, το 2016 παραδέχτηκε ότι μια κυπριακή offshore αγόρασε μετοχές της, αλλά χωρίς διευκρινίσεις [Αριστερά και offshore, ένα άλλο κεφάλαιο, που δεν είναι της στιγμής]. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέχει το 40% των μετοχών της εταιρείας, τα υπόλοιπα τα έχουν άγνωστοι μικρομέτοχοι.
«Σήμερα η κατάσταση έχει ως εξής: Ελλείψει συνδρομητών, οι πόροι για να χρηματοδοτηθεί η καθημερινή έκδοση, απλά δεν υπάρχουν. Τελεία», ανέφερε ο Τσέκερης στην ανάρτησή του. Άρα οι λόγοι είναι οικονομικοί, κλείνουν, όπως φαίνεται, τα πορτοφόλια και στην Κουμουνδούρου.
Η «Αυγή», παρότι εκφράζει, υποτίθεται, αξίες της Αριστεράς, δεν διαχειρίστηκε ανθρώπινα το τέλος: εργαζόμενοι ταλαιπωρήθηκαν για καιρό, έμειναν απλήρωτοι, απήργησαν, τρομοκρατήθηκαν ώστε να αποχωρήσουν με εθελουσία. Τραγική πραγματικότητα για ένα κόμμα που συνηθίζει να καταγγέλλει εργασιακό μεσαίωνα… στους άλλους. Αλλά, αυτή είναι η ειρωνεία της Ιστορίας: Όταν στήνεις μνημεία ανύπαρκτων νεκρών στο προαύλιο της ΕΡΤ, έρχεται η ώρα που πρέπει κι εσύ να απολογηθείς για όσους έχεις ταλαιπωρήσει ή εκδιώξει.
Ο απερχόμενος διευθυντής της «Αυγής» συνδύασε το όνομά του με το λουκέτο του καθημερινού φύλλου, αλλά δεν ανέφερε τίποτα για λάθη ή ευθύνες. Έριξε το μπαλάκι… αλλού! Φταίει που την αγοράζουν ελάχιστοι άνθρωποι, φταίει που τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πληρώνουν συνδρομή, έγραψε. Θα βρεθεί σύντομα, ελπίζω, κάποιος από τους αρθρογράφους της «Αυγής» [από αυτούς που εξειδικεύονται στην ηθικολογία, με το δάχτυλο υψωμένο] να αναλύσει γιατί ακόμη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να αγοράσουν την εφημερίδα τους.
Στους οικονομικούς λόγους που παρέθεσε ο απερχόμενος διευθυντής για το λουκέτο της «Αυγής», εγώ θα πρόσθετα και κάποιους ακόμη.
Πρώτον, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η Αυγή δεν προσέφερε καλές υπηρεσίες στη χώρα, ούτε στον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Τον ώθησε στην πιο τυφλή σύγκρουση με τους δανειστές και πήρε σκληρή θέση στο δημοψήφισμα για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Μια λαϊκή νίκη που ο τόπος δεν είχε ξαναδεί από την εποχή της Εθνικής Αντίστασης», χαρακτήριζε το «Όχι» ο Τσέκερης. «Άι σιχτίρ επιτέλους!», έγραφε ο Καρτερός, το 2015, και νόμιζε ότι έτσι αντιμετώπιζε τους απαιτητικούς δανειστές. Δημοσιογραφία με υπερβολές, τσαμπουκάδες, ψευτοεπανάσταση και συνεχείς διαψεύσεις. «Μνημόνιο, forget it», διαβεβαίωνε η «Αυγή», και λίγο αργότερα ο Τσίπρας το υπέγραφε. Μια πολιτική ανάλυση επικίνδυνη, που δεν βγήκε σε καλό του ΣΥΡΙΖΑ -και της χώρας.
Δεύτερον, η «Αυγή» διολίσθησε σε μια υστερική αντιπολίτευση, μετά τις εκλογές του 2019. Έλειπε η έξυπνη κριτική στην κυβέρνηση, οι αποκαλύψεις, τα επιχειρήματα. Ύβρεις και λίβελοι αντικατέστησαν την επικαιρότητα. Άνοιγες την εφημερίδα και δεν καταλάβαινες που είναι η ειδησεογραφία. Δεν υπήρχαν νέα, μόνο ένα κατεβατό ύβρεων κατά του Μητσοτάκη: Ολέθριος, επικίνδυνος, ανίκανος, ρεζίλι, μπάχαλο, «γελωτοποιός», «αποτυχημένος», αστεία κυβέρνηση. Ένας χείμαρρος κοσμητικών επιθέτων, αντί για πολιτική κριτική.
Η πένα είναι πιο δυνατή από το ξίφος, λέει ο σοφός ποιητής, αλλά, στην περίπτωση της «Αυγής», αντί για πένα έβρισκες λάσπη. Η εφημερίδα έχασε το ελιτίστικο, αριστερό προφίλ που είχε στο παρελθόν. Όλα περιγράφονταν σε τέτοιον υπερθετικό βαθμό που καταντούσαν κωμικά και αναξιόπιστα. Η «Αυγή» έφτασε να αποκαλείται «Αυγιανή», παραφθορά του όρου από τη λαϊκίστικη φυλλάδα του ΠΑΣΟΚ «Αυριανή». Ποιος αναγνώστης θέλει να χάσει το χρόνο του διαβάζοντας αστειότητες ή φθηνή προπαγάνδα;
Πολύ συχνά τα εξώφυλλα και τα άρθρα της εφημερίδας δεν σχολίαζαν την επικαιρότητα, αλλά μετέφεραν τις πιο τελματώδεις και χολερικές πλευρές των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Στο θέμα Λιγνάδη, για παράδειγμα: η «Αυγή» ανέβασε φωτογραφία με Μητσοτάκη, Μαρέβα, Μενδώνη, Λιγνάδη και «έκοψε» από το πλάνο τη Λυδία Κονιόρδου, προκειμένου να στηρίξει τον τίτλο της περί «παρακμής» και το επιχείρημα ότι το Μέγαρο Μαξίμου γνώριζε και κάλυπτε κύκλωμα παιδεραστίας. Αυτή η στρεβλή αντιμετώπιση της επικαιρότητας καταστρέφει κάθε δημοσιογραφικό επιχείρημα, το καταλαβαίνει ο καθένας. Για να γίνεις πειστικός, πρέπει να είσαι πιστευτός και για να είσαι πιστευτός πρέπει να είσαι αξιόπιστος. Ο ίδιος ο Άγγελος Τσέκερης έγραφε τότε στα social, εν είδει χουλιγκάνου: «Πάντως παιδιά, δύο παιδέρες στο στενό περιβάλλον του Ηγέτη της Αριστείας, είναι πάρα πολλές. Κοιτάξτε μήπως έχει τίποτα το νερό».
Εν κατακλείδι, «Αυγή» και ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν την ίδια πορεία. Ξεφωνητά αντί για αντιπολίτευση, ύβρεις αντί για επιχειρήματα. Και οι δύο δεν καταφέρνουν, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να απευθυνθούν σε πλειοψηφικό ακροατήριο. Και οι μεν πρώτοι κατεβάζουν ρολά, οι δε δεύτεροι τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να ακολουθήσουν την ίδια τύχη.