Τα απανωτά χτυπήματα του Ανώτατου Δικαστηρίου και ο υψηλός πληθωρισμός αποδυναμώνουν τον Τζο Μπάιντεν στο εσωτερικό μέτωπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να προσπαθήσει να διατηρήσει την υποστήριξη της χώρας του για τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αναλύει στη στήλη του ο Αλέν Φρασόν, συντάκτης της «Le Monde».
Στα τέλη Ιουνίου, ο Τζο Μπάιντεν εμφανίστηκε στην Ευρώπη φορώντας ένα στενό, βασιλικό μπλε κοστούμι, ραμμένο σε ιταλικό στυλ, με μία (κάπως εύθραυστη) αυτοπεποίθηση και εμφάνιση για έναν άνθρωπο σίγουρο για την ηγεσία του.
«Pater familias» στο εξωτερικό, αδύναμος στο εσωτερικό
Και φυσικά έπαιξε το ρόλο του pater familias ενός δυτικού στρατοπέδου που συγκεντρώθηκε στις βαυαρικές Άλπεις, στη συνέχεια στη Μαδρίτη, με την ευκαιρία μιας συνόδου κορυφής της G7 και στη συνέχεια μιας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.
Εγγυήθηκε την ενότητα και την αποφασιστικότητα της ένωσης απέναντι στον βρώμικο πόλεμο του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Αλλά μόλις επέστρεψε στην Ουάσιγκτον, δέχτηκε άλλο ένα χτύπημα από το Ανώτατο Δικαστήριο και φόρεσε ξανά το εσωτερικό του κοστούμι, αυτό του ηττημένου.
Ένας ήρεμος και αποτελεσματικός Τζο Μπάιντεν στη διεθνή σκηνή, λοιπόν· επικεφαλής ενός διατλαντικού συνασπισμού που αναζωογονήθηκε από το ρωσικό ιμπεριαλισμό, αλλά ένας Τζο Μπάιντεν ανίκανος να ανακόψει την άνοδο μιας χριστιανικής τάσης με έντονες θεοκρατικές τάσεις στο εσωτερικό.
Ο πρόεδρος των Δημοκρατικών παραπαίει σε μια βασανιστική εσωτερική κατάσταση, λίγες εβδομάδες πριν από τις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες φαίνονται μάλλον άσχημες για το κόμμα του.
Μια δημοσκόπηση με τη μορφή θλιβερού οιωνού: το 71% των Αμερικανών δεν επιθυμεί να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή τον Νοέμβριο του 2024 -το 61%, είναι αλήθεια, απορρίπτει την πιθανή υποψηφιότητα του Ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ.
Ένα «σχέδιο Μάρσαλ» για την Ουκρανία
Το ερώτημα που τίθεται, και το οποίο δεν είναι καινούργιο, είναι αυτό της διαλεκτικής «μέσα-έξω»: ποια είναι η επίπτωση της εσωτερικής αδυναμίας του Μπάιντεν στην εξωτερική του πολιτική; Ο χρόνος είναι σημαντικός. Ο πρόεδρος πρέπει να διατηρήσει τη στήριξη του Κογκρέσου, ενώ ο πόλεμος στο Ντονμπάς, στην ανατολική Ουκρανία, εισέρχεται σε δεύτερη φάση και θα επιβαρύνει την καθημερινή ζωή των Αμερικανών τον ερχόμενο χειμώνα: οι τιμές των υδρογονανθράκων αλλά και των καθημερινών τροφίμων στο σούπερ μάρκετ εκρήγνυνται.
Στη χλιδάτη Βαυαρία, ο Μπάιντεν, απευθυνόμενος στη σύνοδο κορυφής των επτά παλαιότερων ανεπτυγμένων οικονομιών, μίλησε λίγο αλλά σταθερά. Η ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία πρέπει να περιοριστεί, ακόμη κι αν χρειαστεί χρόνος.
Ακολουθώντας τα βήματα του καγκελάριου Όλαφ Σολτς, η G7 έχει δεσμευτεί για ένα «σχέδιο Μάρσαλ» για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μόλις αποκατασταθεί η ειρήνη - ένα ζήτημα πολλών γενεών (το Κίεβο μιλάει για 736 δισεκατομμύρια ευρώ!).
Δύο ημέρες αργότερα, στη Μαδρίτη, τα 28 μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας συμφώνησαν και σε μια νέα φιλοδοξία: να εμποδίσουν τον ρωσικό ρεβανσισμό.
Υποδέχθηκαν δύο νέα μέλη, τη Φινλανδία και τη Σουηδία, δύο πρώην «ουδέτερους» που προσηλυτίστηκαν στο ΝΑΤΟ, τόσο πολύ ώστε ο Πούτιν, με τη βάρβαρη κτηνωδία του, εμπνέει φόβο στις ακτές της Βαλτικής. Οι σύμμαχοι κατέγραφαν την επιστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη: 120.000 άνδρες την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές, σε σύγκριση με λιγότερους από 30.000 μέχρι που βρίσκονταν στην Ευρώπη έως πολύ πρόσφατα.
Ανακοίνωσαν επίσης την ενίσχυση των δυνάμεών τους στην Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής, την Ισπανία και την Ιταλία. Κατήγγειλαν τη μεροληψία της Κίνας του Σι Τζινπίνγκ υπέρ του πολέμου του Πούτιν.
Ένα δικαστικό κράτος εν κράτει
Ύστερα από όλα αυτά, ωστόσο, πίσω στις ΗΠΑ, ένα Ανώτατο Δικαστήριο ελεγχόμενο από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, καλωσόρισε τον Μπάιντεν στην πατρίδα, περιορίζοντας τη δυνατότητα της κυβέρνησής του να ρυθμίζει τις τοξικές εκπομπές από σταθμούς παραγωγής ενέργειας.
Το Δικαστήριο μόλις είχε καταργήσει την ομοσπονδιακή προστασία για τις αμβλώσεις που υπήρχε εδώ και μισό αιώνα. Νωρίτερα, είχε υποστηρίξει τα σχέδια των Ρεπουμπλικανών για να δυσκολέψουν την ψήφο των μειονοτήτων.
Τέλος, επιβεβαίωσε, στο πλαίσιο της υποτιθέμενης συνταγματικής του συμμόρφωσης, την ελεύθερη πρόσβαση κάθε Αμερικανού σε πολεμικά όπλα. Και, σαν να γιορτάζεται το πάθος των Ρεπουμπλικάνων για τα τουφέκια, ένας «τρελός» ένοπλος άνοιξε πυρ την 4η Ιουλίου σε μια από τις παρελάσεις για τον εορτασμό της ημέρας ανεξαρτησίας αυτής της άλλοτε Γης της Ελευθερίας: Ο απολογισμός, 6 νεκροί και 26 τραυματίες από σφαίρες.
Η έλλειψη σαφούς νομοθεσίας αφήνει πολύ συχνά στο Ανώτατο Δικαστήριο μεγάλη ελευθερία στο να καθορίσει τι είναι ο νόμος. Ο Μπάιντεν δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να περάσει τις φιλόδοξες κοινωνικές του πολιτικές - οπότε δεν υπάρχει τρόπος να τις μεταφράσει σε νόμους.
Δεν είναι λιγότερο σοβαρό στην πορεία προς τις εκλογές του Νοεμβρίου το γεγονός ότι ο πρόεδρος αμφισβητείται από μια Δημοκρατική Αριστερά η οποία, μέσα στο πολιτικο-πολιτιστικό της παραλήρημα, τροφοδοτεί τον ρεπουμπλικανικό λόγο υπέρ της επιστροφής στην Αμερική του 1950.
Αποδυναμώνεται από έναν πληθωρισμό της τάξης του 8%, στον οποίο έχει συμβάλει η δημοσιονομική του πολιτική, αλλά ο οποίος επηρεάζεται επίσης κι από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Μία «γυάλινη» δημοκρατία
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Τζο Μπάιντεν πρέπει να διατηρήσει την αμερικανική υποστήριξη για τη βοήθεια προς το Κίεβο, που ήδη ανέρχεται σε περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια δολάρια.
Προς το παρόν, πιστεύουν οι New York Times, η ουκρανική πολιτική του προέδρου απολαμβάνει ευρείας υποστήριξης στο Κογκρέσο, μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών. Οι τελευταίοι δεν έχουν τη φιλοπουτινική προκατάληψη της εξωτερικής πολιτικής του ηγέτη τους, πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ ή πολλών Ευρωπαίων. Τίποτα, ωστόσο, δεν είναι οριστικά βέβαιο. Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το χειμώνα.
Ως επιστέγασμα, οι ακροάσεις της επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον ρόλο του Τραμπ στην επίθεση στο Κογκρέσο στις 6 Ιανουαρίου 2021 ενίσχυσαν την αίσθηση πως η αμερικανική δημοκρατία είναι πιο εύθραυστη απ' ό,τι νομίζαμε. Εάν υπήρξε κακούργημα εκ μέρους του πρώην προέδρου, πρέπει να τιμωρηθεί. Η αξιοπιστία της αμερικανικής δημοκρατίας διακυβεύεται.