Σε αχαρτογράφητα νερά οδεύει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αναμένοντας την ενδεχόμενη κατάπαυση του πυρός και μια βιώσιμη εκεχειρία.
Η κατάπαυση του πυρός για 30 ημέρες, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα είναι μια καλή είδηση, καταρχήν. Αλλά η ανακωχή είναι η πιο περίπλοκη ιδέα σε αυτήν τη σύγκρουση. Και το πώς αυτή θα αντέξει, όταν έρθει, θα καθορίσει την υποστήριξη, την κυριαρχία και την επιβίωση της Ουκρανίας, σημειώνει το CNN σε ανάλυσή του.
Μετά από εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς και Ρώσους νεκρούς, η Μόσχα θα είναι υπό πίεση για να δείξει ότι δεν αποτελεί εμπόδιο στον στόχο του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για ειρήνη με σχεδόν οποιοδήποτε κόστος.
Ο Ζελένσκι και ο Πούτιν
Για να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι είναι ο εταίρος του Τραμπ σε αυτό, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν θα αποδεχθεί πιθανότατα κάποια μορφή ειρήνης. Μπορεί να μην είναι μια άμεση κατάπαυση του πυρός, και μπορεί, όπως έχει κάνει η Ρωσία στο παρελθόν, να επιλέξει να καθυστερήσει την έναρξή της για να επιδιώξει πρώτα να εκπληρώσει κάποιους στρατιωτικούς στόχους, ιδίως στην περιοχή του Κουρσκ, όπου η Ουκρανία είναι κοντά στο να εκδιωχθεί από το έδαφος της Ρωσίας που κατέχει από τον Αύγουστο.
Το CNN επισημαίνει ότι η πρώτη δοκιμασία για αυτήν την προοπτική θα αφορά στο γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να δείξει καλή πίστη ότι το Κρεμλίνο θα συμμετάσχει σε ουσιαστική διπλωματία, καθώς η ιστορία δείχνει ότι σπάνια το κάνει.
Η δεύτερη δοκιμασία αφορά το Κίεβο και τις μαξιμαλιστικές του φιλοδοξίες να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη του, καθώς και την άρνηση για «πάγωμα» των γραμμών του μετώπου. Και αυτό γιατί, όπως επισημαίνει το αμερικανικό μέσο ενημέρωσης, θα σήμαινε την πιθανή μόνιμη απώλεια του ενός πέμπτου του εδάφους της Ουκρανίας και πιθανότατα χειρότερους όρους για το Κίεβο σε μια εκ νέου εισβολή της Μόσχας στο μέλλον.
Είναι, ωστόσο, πλέον σαφές ότι οι περισσότεροι Ουκρανοί αισθάνονται ότι μια αντεπίθεση για την ανακατάληψη εδαφών αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, όταν το βασικό έργο της απόκρουσης των ρωσικών επιθέσεων πλήττεται από ελλείψεις πυρομαχικών και ανθρώπινου δυναμικού, επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Η φρικτή σκληρότητα και το χάος αυτού του πολέμου είναι απίθανο να ευνοήσουν την ανακωχή. Αντίθετα, οποιαδήποτε κατάπαυση του πυρός θα μετατραπεί πιθανότατα σε μάχη για την απόδοση ευθυνών για την κατάρρευσή της.
Ο κύριος στόχος του Πούτιν, προς το παρόν, είναι να συνεχίσει να υποδαυλίζει τις υποψίες του Τραμπ ότι ο Ζελένσκι είναι το κύριο εμπόδιο στην ειρήνη. Ο Πούτιν δεν μπορεί να αρνηθεί την κατάπαυση του πυρός χωρίς να χάσει το πλασματικό ηθικό πλεονέκτημα.
Τι θα φέρει η κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία
Αλλά αυτό που θα ακολουθήσει -ή κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε παύσης των εχθροπραξιών- είναι αυτό που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου.
Πρώτον, είναι η πλήρης κατάπαυση του πυρός, σε όλες τις γραμμές του μετώπου, για έναν ολόκληρο μήνα. Αυτό είναι, από μόνο του, ένα πολύ μεγάλο ζητούμενο.
Σε εκατοντάδες χιλιόμετρα, και οι δύο πλευρές έχουν χρησιμοποιήσει όλα τα συμβατικά στρατιωτικά μέσα και έχουν μετατρέψει το πεδίο των μαχών σε ένα ατελείωτο νεκροταφείο. Η προσδοκία είναι ότι για ένα μήνα, ξαφνικά, όλα αυτά μπορούν να σταματήσουν. Ότι δεν θα υπάρξουν λάθη. Ότι κανείς δεν θα ανοίξει πυρ από πανικό ή για να ξεκαθαρίσει λογαριασμούς. Ότι ένα λάθος δεν θα πυροδοτήσει μια ανταλλαγή πυροβολισμών που θα διαλύσει οριστικά την ειρήνη.
Για τον λόγο αυτό, ορισμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και η Ουκρανία είχαν αρχικά προτείνει μια μερική κατάπαυση του πυρός από αέρος, θαλάσσης, και των επιθέσεων στις ενεργειακές υποδομές. Το επιχείρημά τους ήταν ότι αυτό θα μπορούσε να παρακολουθείται ευκολότερα και οι παραβιάσεις θα αποδίδονταν πιο εύκολα στην κάθε πλευρά. Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα απορρίφθηκε στην Τζέντα για κάτι πολύ ευρύτερο. Εάν η Μόσχα συμφωνήσει, όλα πρέπει ξαφνικά να σταματήσουν για ένα μήνα, τονίζεται.
Ωστόσο, είναι σχεδόν αδύνατον να μην υπάρξουν λάθη ή συγκρούσεις. Στο παρελθόν, η Ρωσία έχει διαπρέψει στην παραπληροφόρηση για να δικαιολογήσει αντίποινα και επιθέσεις, ενώ το ποιος τράβηξε τελικά πρώτος τη σκανδάλη θα αποτελεί μια σχεδόν αδύνατη διαδικασία εξακρίβωσης.
Τα στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας θα έπρεπε να οδηγούν σε απαισιοδοξία, και η εξαπάτηση έχει περάσει σχεδόν αποκλειστικά προς μία κατεύθυνση, στο Κρεμλίνο, εξηγεί η ανάλυση.
Η Ρωσία εισέβαλε στην Κριμαία το 2014, αλλά προσποιήθηκε ότι δεν το έκανε. Η Ρωσία συμφώνησε σε κατάπαυση του πυρός το 2015 και τις πρώτες ημέρες κατέλαβε την ουκρανική πόλη Ντεμπάλτσεβε. Η Ρωσία είπε ότι δεν θα εξαπέλυε εισβολή πλήρους κλίμακας στην Ουκρανία το 2022, αλλά το έκανε. Η Ρωσία είπε στην αρχή ότι δεν χρησιμοποιούσε κρατούμενους στην πρώτη γραμμή του μετώπου, αλλά τώρα κάποιες από τις φυλακές της είναι σχεδόν άδειες. Το κακό ιστορικό προηγούμενο της Μόσχας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε εκτίμηση για τη διάρκεια της όποιας ειρήνης.
Γιατί ο Πούτιν θα ήθελε να καταρρεύσει η εκεχειρία
Υπογραμμίζεται, επίσης, ότι ο Πούτιν χρειάζεται μια ευρύτερη νίκη για να δικαιολογήσει τις απώλειες μέχρι στιγμής και να στηρίξει το αφήγημά του για την απειλή που του δημιουργεί πλέον η Δύση.
Ο κίνδυνος είναι σαφής: να καταρρεύσει η εκεχειρία, πιθανότατα λόγω ρωσικής δράσης, ο Τραμπ να πιστέψει λανθασμένα ότι η Ουκρανία φταίει που χάλασε την ειρήνη του, και να «παγώσει» και πάλι τη βοήθεια προς την Ουκρανία, αυτή τη φορά με πιο εκδικητική διάθεση, καθώς θα θεωρηθεί επιτιθέμενη.
Σε αυτή την περίπτωση, η Ρωσία θα ισχυριστεί ότι είναι και πάλι το θύμα και θα εξαπολύσει άλλη μια σκληρή επίθεση κατά της Ουκρανίας, όπου μια σύντομη ηρεμία θα έχει οδηγήσει σε επιβράδυνση της δυτικής βοήθειας και της στρατιωτικής ετοιμότητας.
Όπως είπε ο Μάρκο Ρούμπιο, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, για τη Μόσχα: «Η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδό τους». Αυτό είναι αλήθεια και αξιοθαύμαστο ως αποτέλεσμα. Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι η Ρωσία διαπρέπει στο να αρπάζει την μπάλα, να την κρατά, να συζητά τους κανόνες του παιχνιδιού και τους πόντους που άδικα χάθηκαν, προτού ισχυριστεί στο τέλος ότι η μπάλα στην πραγματικότητα της έχει κλαπεί καθαρά από την άλλη ομάδα.
Ο Λευκός Οίκος πρόκειται να παρακολουθήσει ένα απόλυτο μάθημα της διπλωματίας του Κρεμλίνου.
Οι αποσταθεροποιητικές και ενίοτε ωμές μέθοδοι του Τραμπ μας έφεραν εδώ, εξηγεί το CNN. Αν εφαρμοστούν στη Μόσχα εξίσου ωμά, μπορεί να μειώσουν τη μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια στην Ευρώπη μετά τους ναζί. Αλλά μπορεί, επίσης, να φανούν πολύ φευγαλέες και πολύ αδιάφορες στο πεδίο εφαρμογής για να αντιμετωπίσουν την παγερή υπομονή και τη στυγνή εξαπάτηση της Μόσχας, καταλήγει το δημοσίευμα.