Η τουρκική οικονομία κλυδωνίζεται, η ανεργία καλπάζει, η λίρα κατρακυλάει, οι νοικοκυρές δυσκολεύονται να γεμίσουν τα καλάθια τους, αλλά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιμένει ότι ξημερώνουν καλύτερες μέρες για τους Τούρκους πολίτες.
Προ ημερών, μάλιστα, εμφανίστηκε -συνοδεία τηλεοπτικών συνεργείων, φυσικά – να γεμίζει το καροτσάκι του σε σούπερ μάρκετ της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών της Τουρκίας – που ελπίζει ότι θα συγκρατήσει τις τιμές των προϊόντων που έχουν εκτοξευτεί στα ύψη – αλλά οι ανορθόδοξες προσπάθειές του να φρενάρει τον πληθωρισμό δεν πείθουν την πλειοψηφία των καταναλωτών, που θεωρούν ότι η κυβέρνησή του ευθύνεται για τα χάλια της οικονομίας.
Ο Τούρκος πρόεδρος, που αύξησε πρόσφατα τον μισθό του την ώρα που μεγάλη μερίδα των συμπατριωτών του δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, πήγε για ψώνια με τη γυναίκα του και την κόρη του κοντά στο σπίτι του στην Κωνσταντινούπολη κι όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους η επέκταση των παραρτημάτων της Ένωσης των Αγροτικών Συνεταιρισμών – τη διέταξε να ανοίξει χίλια υποκαταστήματα πρόσφατα – θα συνδράμει στην εξισορρόπηση της αγοράς με φτηνά, ποιοτικά προϊόντα. Απογοητευμένος από τον πληθωρισμό που τρέχει κοντά στο 20% και τα ποσοστά του που υποχωρούν στις δημοσκοπήσεις ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2023 ο Ερντογάν προσπαθεί την ίδια ώρα να επιρρίψει σε οποιονδήποτε μπορεί την ευθύνη για τα δεινά της χώρας -όπως π.χ. στα συμφέροντα των μεγάλων λιανοπωλητών.
Το στοίχημα για την αντιπολίτευση
Αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η αντιπολιτευόμενη συμμαχία έχει πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και το κόμμα του Ερντογάν είδε τα ποσοστά του να πέφτουν κοντά στο 30% για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια λόγω της πορείας της οικονομίας. Κι εκεί ακριβώς διαβλέπει την ευκαιρία της η αντιπολίτευση προκειμένου να ματαιώσει το όνειρο του Τούρκου προέδρου να γίνει ο μακροβιότερος ηγέτης της χώρας στην αναμέτρηση σε δύο χρόνια – αν και ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών το πρώτο εξάμηνο του 2022.
Η αντιπολίτευση μάλιστα, που εμβαθύνει τη συνεργασία της απέναντι στον Ερντογάν, έχει αλλάξει στρατηγική αμφισβητώντας πλέον όχι την ιδεολογία και την ταυτότητα του κυβερνώντος κόμματος, αλλά την ικανότητά τους να διαχειριστούν την οικονομία. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι μπορεί κανείς να ξεγράψει από τώρα τον Ερντογάν, πόσω μάλλον που δεν έχει διαφανεί κάποιος εσωκομματικός αντίπαλος να τον αμφισβητήσει και που ο ίδιος με την αδιάλλακτη ρητορική του παραμένει κατά τι δημοφιλέστερος από το κόμμα του. Ορισμένοι αναλυτές, άλλωστε, δεν κρύβουν τις ανησυχίες τους ότι το βαθύ κράτος, που έχει σχέσεις με τον σύμμαχο του Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, μπορεί να του πετάξει σωσίβιο.
Αλλά η αντιπολίτευση δεν πτοείται, ελπίζοντας να επαναλάβει τον θρίαμβο των δημοτικών εκλογών του 2019 όταν απέσπασε την Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη από τα χέρια των εκλεκτών του Ερντογάν μαζί με ορισμένους ακόμη μεγάλους δήμους της Τουρκίας. Το ερώτημα είναι, σχολιάζουν διεθνή ΜΜΕ, κατά πόσον η συμμαχία των κεντροαριστερών κεμαλιστών με το δεξιό Καλό Κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ, τους Κούρδους και κάποια μικρότερα κόμματα θα καταφέρει να αδράξει την ευκαιρία και να διατηρήσει τη συνοχή της, απέναντι στις προσπάθειες της κυβέρνησης να τη διασπάσει και αποφεύγοντας μια οδυνηρή αντιπαράθεση αναφορικά με το πρόσωπο του κοινού υποψηφίου που θα αντιμετωπίσει τον Ερντογάν. Ένα πρόσθετο ανησυχητικό στοιχείο είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει, όπως δείχνουν κάποιες δημοσκοπήσεις, να πείσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του Ερντογάν ότι προσφέρει αξιόπιστη εναλλακτική. Αλλά μέχρι τις κάλπες απομένει ικανό διάστημα, αρκεί να κατεβάσει έναν αρκετά ισχυρό υποψήφιο απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο.