Ένας Σύρος πρώην πρωταθλητής της ιππασίας διηγήθηκε πώς φυλακίστηκε και βασανίστηκε για 21 χρόνια, αφότου νίκησε τον μεγαλύτερο αδελφό του Μπασάρ αλ Άσαντ σε έναν διαγωνισμό.
Ο Άντναν Κασάρ (Adnan Kassar), που κάποτε ήταν μια διάσημη προσωπικότητα στην αθλητική σκηνή της χώρας, μίλησε για πρώτη φορά στο Sky News για τη δοκιμασία του μετά την πτώση του καθεστώτος της οικογένειας Άσαντ, το οποίο κυβερνούσε επί 50 και πλέον χρόνια.
Κέρδισε πολλά χρυσά μετάλλια και ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας ιππασίας στα τέλη της δεκαετίας του 1980, με την καριέρα του να κορυφώνεται το 1993 στο τρίτο διεθνές πρωτάθλημα ιππασίας στη Λαττάκεια, όπου η άψογη εμφάνισή του εξασφάλισε τη νίκη της ομάδας.
Ο Κασάρ ήταν στενός φίλος του Μπάσελ αλ-Άσαντ, αλλά η επιτυχία του προκάλεσε προφανώς την οργή του συναθλητή του στην ιππασία, ο οποίος είχε απογοητεύσει κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού.
Ο Μπάσελ ήταν ο διάδοχος για την προεδρία της Συρίας πριν ο θάνατός του σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1994 οδηγήσει τον αδελφό του, Μπασάρ αλ-Άσαντ, να επιστρέψει από το Λονδίνο, όπου εργαζόταν ως οφθαλμίατρος, για να εκπαιδευτεί ώστε να αναλάβει όταν πεθάνει ο πατέρας του.
Η αρχή του εφιάλτη για τον Κασάρ
«Το πλήθος με σήκωσε στους ώμους του. Ήταν μια στιγμή καθαρής χαράς, αλλά για τον Μπάσελ δεν ήταν το ίδιο. Εκείνη η μέρα σηματοδότησε την αρχή του εφιάλτη μου», είπε.
Λίγο μετά την εκδήλωση, ο Κασάρ συνελήφθη για αόριστες κατηγορίες, οι οποίες, όπως είπε, ήταν κατασκευασμένες ως αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας του Μπάσελ.
Όπως περιέγραψε, η κράτησή του μετατράπηκε σε παρατεταμένη δοκιμασία που χαρακτηρίστηκε από βάναυσες ανακρίσεις και χρόνια σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης.
«Με κράτησαν σε υπόγεια για έξι μήνες, με χτυπούσαν συνεχώς και με ανέκριναν χωρίς τέλος», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη διαβόητη φυλακή Sednaya, η οποία ονομάστηκε «ανθρώπινο σφαγείο», όπου, όπως είπε, «τα βασανιστήρια έγιναν χειρότερα».
Τα φρικτά βασανιστήρια
Ο Κασάρ δήλωσε ότι η μεταχείρισή του έγινε ακόμη πιο σοβαρή μετά το θάνατο του Μπάσελ.
«Με κατηγόρησαν για το θάνατό του», είπε. «Κάθε χρόνο στην επέτειο του θανάτου του, τα βασανιστήρια εντείνονταν».
Κρατήθηκε επίσης για επτάμισι χρόνια στη φυλακή Tadmur, η οποία είναι επίσης διαβόητη για τις απάνθρωπες συνθήκες της.
«Μου τρύπησαν το αυτί ένα πρωί και μου έσπασαν το σαγόνι το βράδυ», θυμήθηκε, λέγοντας ότι πράξεις τόσο απλές όσο η προσευχή αντιμετωπίζονταν με ακραία τιμωρία.
«Για την προσευχή, με μαστίγωσαν 1.000 φορές. Τα πόδια μου ξεσκίστηκαν, τα κόκαλά μου αποκαλύφθηκαν», είπε.
Η απελευθέρωση
Πολλοί ακτιβιστές επανειλημμένα ανέφεραν την περίπτωσή του μετά το ξέσπασμα της συριακής επανάστασης, η οποία απαιτούσε το τέλος της κυριαρχίας της οικογένειας Άσαντ.
Όμως, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις, το όνομά του αποκλείστηκε πολλές φορές από τα διατάγματα αμνηστίας που εκδόθηκαν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του.
Απελευθερώθηκε τελικά στις 16 Ιουνίου 2014 μετά από συνεχείς πιέσεις διεθνών ομάδων - σχεδόν 22 χρόνια μετά τη σύλληψή του.
Μέχρι τώρα, παρέμενε σιωπηλός για τη φυλάκισή του, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να μοιραστεί την ιστορία του θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα σύλληψη και επιστροφή στη φυλακή, αλλά μίλησε μετά την ανατροπή του Άσαντ από το αξίωμα του προέδρου της Συρίας.
«Μετά από χρόνια φυλάκισης, βασανιστηρίων και αδικίας, η επανάσταση ανέτρεψε τελικά το δικτατορικό καθεστώς», πρόσθεσε.