Ο Μακρόν επικρίθηκε με μεγάλη σφοδρότητα, εντός κι εκτός της Γαλλίας, για την απόφασή του να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές με ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα: τρεις εβδομάδες μετά τις ευρωεκλογές (ο α' γύρος) και τρεις πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι (ο β' γύρος).
Ο γαλλικός και διεθνής Τύπος, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι στενότεροι συνεργάτες του στην κυβέρνηση, όλοι μούδιασαν και αρκετοί του έσυραν τα μύρια όσα.
Το αποτέλεσμα του β’ γύρου των βουλευτικών εκλογών τον δικαίωσε περίτρανα. Δεν είναι μόνον ότι ο ίδιος (και το κόμμα του) βγαίνουν ενισχυμένοι από τις εκλογές.
Το σημαντικότερο είναι ότι κόντρα σε όλες τις προβλέψεις «γύρισε» το παιχνίδι και ανέκοψε τη δυναμική της Λεπέν.
Ας τα δούμε με τη σειρά:
1. Αρκετό καιρό πριν από τις ευρωεκλογές, ο Μακρόν ήταν με την πλάτη στον τοίχο. Η δημοφιλία του στα Τάρταρα, η κυβέρνησή του σε παράλυση, οι διαδηλώσεις και οι απεργίες καθημερινό φαινόμενο στη Γαλλία. Στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου το κόμμα του συνετρίβη και ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν σημείωσε το μεγαλύτερο εκλογικό θρίαμβο στην ιστορία του. Χωρίς καμία έκπληξη. Μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, όλες οι δημοκοπήσεις προέβλεπαν το αποτέλεσμα με ακρίβεια υποδιαίρεσης του κλάσματος.
2. Το φθινόπωρο η κυβέρνησή του ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα έπεφτε, γιατί δεν είχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και θα ήταν αδύνατον να εγκριθεί ο προϋπολογισμός.
3. Εάν δεν εκτονωνόταν η λαϊκή δυσαρέσκεια, η Μαρίν Λεπέν θα έκανε περίπατο στις προεδρικές εκλογές του 2027.
4. Το αποτέλεσμα του α’ γύρου των βουλευτικών εκλογών ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο. Όταν προκηρύσσεις εκλογές τρεις εβδομάδες μετά από μια εκλογική συντριβή (τη δική του) κι έναν εκλογικό θρίαμβο της ακροδεξιάς, θα πρέπει να είσαι αφελής να πιστεύεις ότι το αποτέλεσμα θα αλλάξει. Ο Μακρόν περίμενε το αποτέλεσμα. Γνωρίζει όμως και το εκλογικό σύστημα και την ιδιοσυγκρασία των συμπατριωτών του. Οι Γάλλοι ήθελαν να τιμωρήσουν την κυβέρνηση -και τον Μακρόν προσωπικά-, αλλά έχουν και ιερή προσήλωση στη Republique (Res publica) -που δεν ταυτίζεται εννοιολογικά με την (προερχόμενη από εμάς) Δημοκρατία.
Όπως έλεγε και ο Φρανσουά Μιτεράν, οι Γάλλοι στον α’ γύρο τιμωρούν και στον β’ επιλέγουν. Και επέλεξαν να δημιουργήσουν ανάχωμα στην επέλαση του Εθνικού Συναγερμού, ψηφίζοντας στον β’ γύρο των εκλογών τους υποψηφίους του Front Républicain (Μέτωπο για τη Republique).
5. Στις εκλογές δεν «κέρδισε η Αριστερά». Κέρδισε ένας συνασπισμός 4 κομμάτων, με το κόμμα του Μελανσόν να παραμένει (χωρίς να ενισχύεται) το πιο ισχυρό, αλλά σε απόσταση αναπνοής από τους Σοσιαλιστές, που αυξάνουν συστηματικά τον τελευταίο 1,5 χρόνο τα ποσοστά τους.
6. Ο Συνασπισμός (Νέο Λαϊκό Μέτωπο) που συγκροτήθηκε ανάμεσα στους δύο γύρους ήταν εκλογικός και «ειδικού σκοπού»: να περιφρουρηθεί η Δημοκρατία (la Republique). H νίκη του Front Populaire οφείλεται πρωτίστως σε αυτό το γαλλικό αντανακλαστικό και στο συνδυασμό του με το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου.
7. Προς επίρρωση αυτού είναι και η θεαματική αύξηση του ποσοστού και των εδρών της Μακρονικής «Ensemble» ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο γύρο. Βγήκε δεύτερη δύναμη, υπολειπόμενη μόλις 18 έδρες του νέου Λαϊκού Μετώπου. Με τη διαφορά ότι η «Μακρονία» είναι συμπαγής, δεν είναι ένας εκλογικός συνασπισμός 4 κομμάτων!
8. Η Λεπέν έχασε και έχασε οδυνηρά. Ο Εθνικός Συναγερμός ήρθε τρίτος και η πρωτοφανής δυναμική που είχε καταγράψει και στις ευρωεκλογές και στον α’ γύρο των εκλογών ανακόπηκε.
9. Αργά ή γρήγορα θα σχηματιστεί κυβέρνηση στη Γαλλία. Πιθανότατα με Σοσιαλιστή πρωθυπουργό και χωρίς τη συμμετοχή του Μελανσόν, που είναι προφανές ότι προτιμά να μείνει στην αντιπολίτευση και για να μην υποστεί φθορά και για να μην υποχρεωθεί στην τόσο οικεία σε μας kolotoumba.
10. O Μακρόν είχε απόλυτη επίγνωση εδώ και καιρό ότι η παντοδυναμία του είχε χαθεί. Επεδίωξε -και πέτυχε-εξισορρόπηση της εξουσίας με την Εθνοσυνέλευση, που πλέον (θα) σημαίνει και μοίρασμα της ευθύνης. Είναι ο μόνος τρόπος να κυβερνηθεί η Γαλλία.
Ο Μακρόν είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος και σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στις θετικές επιστήμες, στην πολιτική η υψηλή ευφυΐα δεν είναι προτέρημα -σε κάνει συχνά αντιδημοφιλή και αντιπαθή. Επέλεξε να δώσει λύση, να προκαλέσει κάθαρση κι εντέλει να θέσει τους συμπολίτες του ενώπιον των ευθυνών τους.
Ναι, η απόφασή του ήταν υψηλού ρίσκου. Αλλά αν και τείνουμε να το ξεχνάμε, στην πολιτική, όταν υπάρχουν αδιέξοδα, είναι προτιμότερο να παίρνεις αποφάσεις υψηλού ρίσκου από το προσποιείσαι ότι «όλα καλά».