Μία σπάνια εικόνα του Ιησού, έργο του διάσημου Ιταλού ζωγράφου, Τσιμαμπούε, δημοπρατήθηκε στην τιμή ρεκόρ των 24.180.000 ευρώ.
Πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο αριστούργημα του Τσιμαμπούε (1272-1302), «Η χλεύη στον Χριστό» ή «Ο Χριστός χλευαζόμενος», που κατακυρώθηκε έναντι 24.180.000 ευρώ (των εξόδων περιλαμβανομένων) σε μια ιστορική δημοπρασία που πραγματοποιήθηκε στο Σενλί, κοντά στο Παρίσι, όπως ανακοίνωσε ο οίκος δημοπρασιών Acteon. Η εικόνα ανακαλύφθηκε πριν ένα μήνα, στην κουζίνα του σπιτιού μιας ηλικιωμένης στο Κομπιέν, βόρεια του Παρισιού, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών Turquin. Ο πίνακας είναι μικρού μεγέθους (25,8 επί 20,3 εκατοστά), έχει χρυσό φόντο και είναι πάνω σε ξύλο λεύκας. Εντοπίστηκε στο σπίτι της ηλικιωμένης από έναν εκτιμητή ο οποίος συμβούλευσε τη γυναίκα να το εκτιμήσουν ειδικοί. Η γυναίκα πίστευε ότι επρόκειτο για μια παλιά εικόνα με μικρή αξία. Στο έργο τέχνης έγιναν τεστ με υπέρηθρο φως για να εντοπιστούν ομοιότητες με έργα του Τσιμαμπούε.
Σε δημοπρασία σπάνιο έργο του Τσιμαμπούε
Το έργο του Τσιμαμπούε αναμενόταν να πιάσει τα 6 εκατ. ευρώ, αλλά τελικά η τιμή του ξεπέρασε κάθε προσδοκία, αφού τελικά έπιασε 4 φορές τα προσδοκώμενα.
Η τιμή έφθασε στη δημοπρασία τα 19,5 εκατομμύρια χωρίς τα έξοδα. Ήταν η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που έβγαινε σε δημοπρασία πίνακας του Τσιμαμπούε. Ο οίκος δημοπρασιών Acteon ανέφερε ότι ο αγοραστής του έργου του Τσιμαμπούε προέρχεται από τη βόρεια Γαλλία, αλλά διατήρησε την ανωνυμία του. «Οταν ένα μοναδικό έργο τέχνης ενός ζωγράφου τόσο σπάνιου όπως ο Τσιμαμπούε έρχεται στην αγορά, πρέπει να είσαι έτοιμος για εκπλήξεις», είπε ο Dominique Le Coent στο Reuters.
Ποιος είναι ο Τσιμαμπούε
Ο Τσιμαμπούε (Σεπτέμβριος 1240-Ιανουάριος 1302) θεωρείται ο τελευταίος σημαντικός Ιταλός καλλιτέχνης που ακολούθησε τη βυζαντινή τεχνοτροπία, η οποία κυριάρχησε στην πρώιμη μεσαιωνική ιταλική ζωγραφική. Από το σύνολο του έργου του ξεχωρίζουν τα ψηφιδωτά που φιλοτέχνησε, ενώ ο ίδιος θεωρείται ως ο καλλιτέχνης που ανακάλυψε τον Τζιότο του οποίου υπήρξε πιθανά δάσκαλος.
Το έργο του έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν μεταγενέστεροι ζωγράφοι, όπως ο Τζιότο και ο Ντούτσιο, κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Ο σύγχρονός του Δάντης εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο του και τον είχε κατατάξει ανάμεσα στους μείζονες Ιταλούς ζωγράφους της εποχής, όπως έκανε πολύ μεταγενέστερα και ο Τζόρτζιο Βαζάρι.