Το σχέδιο του Ισραήλ για να απαντήσει με αντίποινα στην επίθεση του Ιράν είναι έτοιμο ανέφερε το CNN, ενώ ισραηλινό δημοσίευμα αποκαλύπτει τα προηγμένα όπλα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το Τελ Αβίβ.
Η απάντηση με αντίποινα στην πυραυλική επίθεση του Ιράν την 1η Οκτωβρίου είναι έτοιμη, δήλωσε στο CNN πηγή με γνώση του θέματος, με το χτύπημα να αναμένεται πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, διαβεβαίωσαν τις ΗΠΑ ότι μια απάντηση κατά του Ιράν θα περιοριστεί σε στρατιωτικούς στόχους και όχι σε πετρελαϊκές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις, σύμφωνα με την πηγή.
Το Ιράν εκτόξευσε δεκάδες πυραύλους προς το Ισραήλ σε αντίποινα για τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, και άλλων. Ο Νετανιάχου είχε ορκιστεί ότι το Ιράν θα «πλήρωνε» για την επίθεση.
Το σχέδιο του Ισραήλ
Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας Jerusalem Post, το Ισραήλ έχει εκπονήσει εδώ και χρόνια ένα μυστικό σχέδιο για χτύπημα στο Ιράν, το οποίο θα στοχεύει σε συντριπτικό πλήγμα διαθέτοντας όπλα προηγμένης τεχνολογίας.
Από πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς μέχρι βόμβες που διαλύουν καταφύγια, το Ισραήλ έχει ξοδέψει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη εξειδικευμένων πυρομαχικών για μια πιθανή επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και όχι μόνο.
Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ διεξήγαγε άλλο ένα χτύπημα στην Υεμένη, αναπτύσσοντας αεροσκάφη F-15 από μια βάση 1.800 χιλιόμετρα μακριά. Τα αεροσκάφη αυτά, που αρχικά είχαν σχεδιαστεί για αερομαχίες, τροποποιήθηκαν στο Ισραήλ για αποστολές κρούσης. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία τα εξόπλισε επίσης για να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά τόσο από αμερικανικούς όσο και από ισραηλινούς κατασκευαστές.
Ωστόσο, μια επίθεση στο Ιράν αποτελεί μια πολύ πιο σύνθετη πρόκληση, παρά την παρόμοια απόσταση.
Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν είναι βαθιά ενσωματωμένες στο υπέδαφος, σε αντίθεση με λιγότερο προστατευμένους στόχους όπως οι τερματικοί σταθμοί πετρελαίου, επισημαίνει το δημοσίευμα.
Επιπλέον, το Ιράν διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας, το οποίο έχει αναπτυχθεί με εγχώρια μέσα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, το σύστημα αυτό ανταποκρίνεται στις δυνατότητες ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ.
Ωστόσο, το αποδιδόμενο από το Ισραήλ πλήγμα στην Ισφαχάν μετά την επίθεση του Ιράν τον Απρίλιο δεν αναχαιτίστηκε από αυτές τις προηγμένες άμυνες.
Το Ιράν διατηρεί, επίσης, έναν απαρχαιωμένο αεροπορικό στόλο, συμπεριλαμβανομένων ρωσικών MiG-29 και αμερικανικών F-14 από την εποχή του Σάχη.
Χτύπημα από απόσταση 1.800 χιλιομέτρων
Τα χτυπήματα σε απόσταση περίπου 2.000 χιλιομέτρων πραγματοποιούνται συνήθως από τις αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις με πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά. Το Ισραήλ, ωστόσο, έχει διαθέσει σημαντικό μέρος της αμερικανικής βοήθειας για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών ικανών να πετούν δύο ώρες κάθε φορά - από την προηγμένη μοίρα F-15I μέχρι τέσσερις μοίρες F-16I Sufa. Η Lockheed Martin ανέπτυξε ειδικά γι' αυτά τα αεροσκάφη προσαρμοσμένες δεξαμενές καυσίμου, ενισχύοντας το βεληνεκές τους, χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική ή το στίγμα τους στα ραντάρ.
Ξένες αναφορές αναφέρουν ότι το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμων για τα αεροσκάφη F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν, διατηρώντας παράλληλα τις ικανότητες stealth, να είναι αόρατα στα ραντάρ δηλαδή.
Επιθετικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ παρουσίασε δύο επιθετικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη.
Αν και λεπτομέρειες, όπως το ακριβές βεληνεκές τους, παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας πλήγματα εκτός της εμβέλειας της ιρανικής άμυνας.
Οι πύραυλοι αυτοί ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους συναγερμού του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας τις πιθανότητες να πετύχουν τον στόχο τους.
Πύραυλος «Rampage»
Ο πύραυλος «Rampage», ο οποίος αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Israel Aerospace Industries (IAI) και της Elbit Systems, βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit.
Σχεδιασμένος, αρχικά, για επίγεια εκτόξευση, ο Rampage προσαρμόστηκε για εναέρια ανάπτυξη, αποκτώντας αυξημένη εμβέλεια και ταχύτητα όταν εκτοξεύεται από αεροσκάφη. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας πλεονέκτημα για ακόμη ακριβέστερη στόχευση.
Με μήκος 4,7 μέτρα, διάμετρο 30,6 εκατοστά και βάρος 570 κιλά, φέρει πολεμική κεφαλή 150 κιλών, καθιστώντας το αποτελεσματικό κατά πυραυλικών συστοιχιών, κέντρων διοίκησης και άλλων κρίσιμων στόχων. Μπορεί να εκτοξευθεί από τα αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ.
Η εξάρτησή του από την υπάρχουσα πυραυλική τεχνολογία το καθιστά σχετικά προσιτό, εκτιμώμενο σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.
Πύραυλος «Rocks»
Ο πύραυλος «Rocks», που παρουσιάστηκε από τη Rafael το 2019, συνδυάζει υπερηχητικές δυνατότητες cruise με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση (σ.σ. σύστημα πλοήγησης που χρησιμοποιεί αισθητήρες κίνησης, αισθητήρες περιστροφής και έναν υπολογιστή για να υπολογίζει συνεχώς υπολογίζοντας τη θέση, τον προσανατολισμό και την ταχύτητα ενός κινούμενου αντικειμένου χωρίς την ανάγκη εξωτερικών παραπομπών), καθώς και οπτική στόχευση.
Βασίζεται στον πύραυλο «Anchor» της Rafael, ο οποίος προσομοιάζει με τον ιρανικό πύραυλο «Shahab» σε ταχύτητα και ευελιξία. Ο «Rocks» μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και δυνητικά από το F-35.
Σύμφωνα με ξένες εκτιμήσεις, έχει βεληνεκές 300 χλμ. και μπορεί να μεταφέρει πολεμική κεφαλή 500 κιλών, καθιστώντας τον ικανό να στοχεύει οχυρωμένες ή υπόγειες δομές.
Πρόσθετες εξελίξεις
Ξένες πηγές αναφέρουν ότι το Ισραήλ διαθέτει επίσης ένα σύστημα πυραύλων επιφανείας-επιφανείας, εξοπλισμένο με συμβατικές και πυρηνικές κεφαλές, γνωστό ως «Jericho».
Παρά τους εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους που έχει εκτοξεύσει το Ιράν προς το Ισραήλ, η πιθανότητα το Ισραήλ να χρησιμοποιήσει αυτούς τους πυραύλους σε ένα πλήγμα φαίνεται πολύ μικρή επισημαίνει το ισραηλινό δημοσίευμα.
Οι πύραυλοι αυτοί αναπτύχθηκαν αρχικά από τη γαλλική εταιρεία Dassault, και αργότερα αναβαθμίστηκαν από την IAI.
Το Ισραήλ διατηρεί μια πολιτική ασάφειας όσον αφορά τις δυνατότητές του σε αυτόν τον τομέα, ανακοινώνοντας συχνά πυραυλικές δοκιμές. Ωστόσο, η αποκάλυψη του 1988 του δορυφορικού εκτοξευτή «Shavit» επιβεβαίωσε τις βαλλιστικές ικανότητες μεγάλου βεληνεκούς του Ισραήλ, καθώς οποιοσδήποτε δορυφορικός εκτοξευτής μπορεί να προσαρμοστεί για στρατιωτική χρήση.
Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει βόμβες διάρρηξης καταφυγίων, με την ονομασία 500MPR, ικανές να διαπεράσουν έως και 4 μέτρα σκυρόδεμα. Οι βόμβες αυτές, που δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφη F-15I, έχουν μικρότερο βεληνεκές, που φτάνει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα, ανάλογα με τη μέθοδο ανάπτυξης.
Πύραυλος «PopEye Turbo»
Ένα άλλο ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος κρουζ «PopEye Turbo», που αναπτύχθηκε από τη Rafael με βεληνεκές 1.500 χλμ. Έχει σχεδιαστεί για εκτόξευση από υποβρύχια του ισραηλινού ναυτικού και μπορεί να μεταφέρει τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το βεληνεκές επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να πλήξουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή την Αραβική Θάλασσα χωρίς να εισέλθουν στον Περσικό Κόλπο. Η εξαγωγή αυτών των προηγμένων πυρομαχικών σε έμπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύσουν στην ανάπτυξη πυραύλων και βομβών, μειώνοντας το κόστος για το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ.
Είναι πιθανό ότι μη αποκαλυπτόμενα πυρομαχικά αποθηκεύονται σε αποθήκες της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, καταλήγει το δημοσίευμα.