Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή αλλά ως τον θάνατό της, τον περασμένο χρόνο, δεν σταματούσε να εργάζεται αδιάκοπα για τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στην πόλη όπου είδε το πρώτο φως της ζωής, στη Ρεσιστένσια, πρωτεύουσα της επαρχίας Τσάκο.
Η Ρόζα Ψευτούρα- Ορτέγα υπήρξε ο «φάρος» του ελληνικού πολιτισμού σ’ αυτή την απομακρυσμένη περιοχή της αργεντίνικης γης, μια περιοχή άγρια, δύσκολα προσβάσιμη, καθώς μεγάλη έκταση του νομού καλύπτεται από ζούγκλα. Έκανε τους κατοίκους της ν’ «αγκαλιάσουν» την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό κι εκείνοι ως «αντίδωρο» αποφάσισαν να δώσουν -μετά θάνατον- το όνομά της σε κεντρική πλατεία της πόλης και η επίσημη τελετή ονοματοδοσίας, σε μια τελετή προσαρμοσμένη στις συνθήκες της πανδημίας και τους υγειονομικούς κανόνες, θα πραγματοποιηθεί απόψε (στις 7μμ τοπική ώρα).
«Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον, αυτή η σπουδαία γυναίκα μιλούσε συνεχώς για την Ελλάδα, την ελληνική ιστορία και τον ελληνικό πολιτισμό, τις αξίες του οποίου φρόντισε να διδάξει στους μαθητές της από όποια βαθμίδα της εκπαίδευσης κι αν υπηρέτησε. Τους έμαθε την ελληνική γλώσσα, τους παραδοσιακούς μας χορούς, τα ήθη και τα έθιμα», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Δρ. Χριστίνα Τσαρδίκου, πρόεδρος της Ελληνικής Πολιτιστικής Οργάνωσης «Νόστος» του Μπουένος Άιρες, της οποίας η εκλιπούσα υπήρξε επίτιμο μέλος.
«Μάζεψε τους λίγους Έλληνες της περιοχής και τους γηγενείς φιλέλληνες, που αγκάλιασαν τον πολιτισμό μας. Ακούραστη, γενναία, σπουδαία, διέδωσε την Ελλάδα σ’ αυτό το φτωχό και ξεχασμένο μέρος του κόσμου», συμπληρώνει με συγκίνηση η κ. Τσαρδίκου «ξεδιπλώνοντας» ορισμένες μόνο από τις πτυχές της δράσης της Ρόζας Ψευτούρα- Ορτέγα.
«Ζούσε και ανέπνεε για την Ελλάδα»
Αυτή την πολυσχιδή δράση της γυναίκας που έκανε τους συμπολίτες της ν’ αγαπήσουν την Ελλάδα, υπογραμμίζει και ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Διπλωματίας και Απόδημου Ελληνισμού Γιάννης Χρυσουλάκης, ο οποίος θα δώσει διαδικτυακό «παρών» στην τελετή τιμώντας τη μνήμη της Ρόζας Ψευτούρα- Ορτέγα που, όπως υπογραμμίζει, «ζούσε και ανέπνεε Ελλάδα».
«Υπήρξε ένας φάρος πολιτισμού στα μέρη αυτά τα μακρινά», λέει ο κ. Χρυσουλάκης εξαίροντας το έργο της αλλά και τη συγκινητική, όπως τονίζει, πρωτοβουλία των τοπικών αρχών να δώσουν τ’ όνομα της σε μια όμορφη γωνιά της πόλης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
«Το πρόσωπό της το φώτιζε ένα διαρκές χαμόγελο, γιατί ήταν άνθρωπος αισιόδοξος και δυνατός. Φυσικά, αγαπούσε άλλο τόσο και την Αργεντινή, την οποία φρόντιζε πάντοτε, με κάθε τρόπο, να διασυνδέει με την Ελλάδα μας», σημειώνει ο ΓΓ Απόδημου Ελληνισμού, επισημαίνοντας παράλληλα πως η πρωτοβουλία μετονομασίας της πλατείας αποδεικνύει «πως η Ροσίτα πέτυχε τον στόχο της να φέρει πιο κοντά αυτές τις δύο μακρινές μεταξύ τους χώρες. Με αυτή σας την κίνηση σήμερα, ικανοποιείτε την ανεκπλήρωτη ανάγκη και τον διακαή πόθο της Ροσίτα, όπως και κάθε ομογενούς: ενώνετε τις δυο της αγάπες σε έναν και μόνο τόπο».
Η αγάπη για την Ελλάδα, κληρονομιά από τον μετανάστη πατέρα της
Η Ρόζα Ψευτούρα- Ορτέγα γεννήθηκε στη Ρεσιστένσια, στις 27 Απριλίου του 1935 και πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 2020, αφήνοντας πίσω της σημαντικό έργο καθώς υπήρξε ιδρύτρια και πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Ρεσιστένσιας, ενώ ίδρυσε και την Ένωση Ξένων Κοινοτήτων Τσάκο.
Καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο del Noreste, όταν συνταξιοδοτήθηκε με τον τίτλο της αντιπρύτανη πήρε ως «προίκα» για το υπόλοιπο της ζωής της τις τιμές των συναδέλφων της αλλά πρωτίστως την αγάπη των μαθητών της. Την ίδια αγάπη με την οποία την είχαν περιβάλει και οι μαθητές δημοτικών και γυμνασίων της περιοχής, στα οποία δίδαξε προτού μεταπηδήσει στον χώρο του Πανεπιστημίου.
Την αγάπη της για την Ελλάδα την κληρονόμησε από τον πατέρα της, Δημήτρη Ψευτούρα, Έλληνα μετανάστη από τους Λιβανάτες Φθιώτιδας, ο οποίος κουβαλούσε πάντα στην καρδιά του τη μακρινή πατρίδα του και φρόντισε την αγάπη αυτή για την Ελλάδα να τη μεταλαμπαδεύσει στην κόρη του κι αυτή, με τη σειρά της, στους συμπολίτες της, στη Ρεσιστένσια, με μια σειρά δράσεις, όπως τα διάφορα συνέδρια και διαλέξεις, τη συγκρότηση της ομάδας χορού «Να χαρείς», αλλά και τα μαθήματα ελληνικής μαγειρικής.
«Όλα τα κατόρθωσε με το πείσμα της, το χαμόγελό της, το μεράκι της», υπογραμμίζει η κ. Τσαρδίκου επισημαίνοντας ωστόσο πως έφυγε με το παράπονο πως δεν μπόρεσε ν' αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια που τόσο ποθούσε η καρδιά της.
Οι φιλέλληνες κάτοικοι της Ρεσιστένσια
Τον φιλελληνισμό των κατοίκων της Ρεσιστένσια, αυτόν που «καλλιέργησε» καθ’ όλη την πορεία της ζωής της η Ρόζα Ψευτούρα- Ορτέγα, χαιρετίζει ο ΓΓ Δημόσιας Διπλωματίας και Απόδημου Ελληνισμού. «Η χώρα σας μπορεί να βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, όμως είναι ένα με την Ελλάδα, χάρη στις ίδιες υψηλές αξίες και τα ιδεώδη με τα οποία πορεύεται», υπογραμμίζει.
«Τα χρώματα της σημαίας των χωρών μας έχουν το λευκό της ειρήνης και το γαλάζιο της ελευθερίας. Αγαπάμε και οι δύο τη μουσική και τον χορό. Εσείς το ταγκό, εμείς το χασάπικο. Μας δένει ένας αόρατος δεσμός που αψηφά χιλιόμετρα και αποστάσεις», τονίζει -μεταξύ άλλων- ο κ. Χρυσουλάκης και με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 αναφέρεται στους αγώνες των δύο χωρών για την ελευθερία: «Και οι δυο λαοί μας τιμούμε το φρόνημα αντίστασης σε κάθε μορφής αυθαιρεσία και ανελευθερία. Ειδικά φέτος, οι Έλληνες μετράμε διακόσια χρόνια πορείας γεμάτη αγώνες κάθε μορφής, διακόσια χρόνια ελευθερίας που θεμελιώθηκε πάνω στο αίμα των ηρώων μας. Διακόσια χρόνια ευγνωμοσύνης».