Καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση πέντε Βρετανών αιχμαλώτων από τη Ρωσία έπαιξε ο πρώην ιδιοκτήτης της Τσέλσι, Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Ο 55χρονος Ρώσος ολιγάρχης καλωσόρισε τους Τζον Χάρντινγκ, Σον Πίνερ, Έιντεν Άσλιν, Ντίλαν Χέιλι και Άντριου Χιλ σε ένα ιδιωτικό τζετ που τους μετέφερε από τη Ρωσία στη Σαουδική Αραβία. Στη συνέχεια τους έδωσε ολοκαίνουργια iPhones για να μπορούν να τηλεφωνήσουν στους αγαπημένους τους και να τους ενημερώσουν ότι επιστρέφουν στην Αγγλία.
Η έκπληξή τους όταν κατάλαβαν ότι είχαν μπροστά τους τον Ρομάν Αμπράμοβιτς
Ένας εκ των αιχμαλώτων των Ρώσων, ο Τζον Χάρντινγκ, δήλωσε στη «The Sun»: «Είναι θρύλος. Τον λατρεύουμε και είμαι τόσο ευγνώμων για τις προσπάθειές του».
Βέβαια, όπως αποκάλυψε, αρχικά δεν τον αναγνώρισε. «Δεν το κατάλαβα, και ο Σον μού είπε ότι του μοιάζει. Τον πλησίασε στο αεροπλάνο και τον ρώτησε από πού είναι, και ο Ρομάν τού είπε "Λονδίνο". Τότε ο Σον είπε: "Πραγματικά, μοιάζεις με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς" και εκείνος απάντησε: "Αυτό συμβαίνει επειδή αυτός είμαι, κύριε". Δεν μπορούσε να του πιστέψει. Στη συνέχεια έκανα ένα αστείο λέγοντας πως ο Σον είναι οπαδός της Γουέστ Χαμ και όλοι γελάσαμε» περιέγραψε.
Ο 55χρονος Ρομάν Αμπράμοβιτς λέγεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση την Τετάρτη των Βρετανών αιχμαλώτων, οι οποίοι είχαν περάσει μήνες σε σκληρή αιχμαλωσία. Μέσα σε μερικές ημέρες, εκεί που ήταν αντιμέτωποι με την ποινή του θανάτου, βρέθηκαν να τους φέρονται «σαν βασιλιάδες» στην καμπίνα του ιδιωτικού αεροσκάφους με τα δερμάτινα καθίσματα.
Τους έδωσε iPhone, τους κέρασε μπριζόλες και τιραμισού
Μάλιστα, ο Αμπράμοβιτς έδωσε στον καθέναν από ένα iPhone 13, ώστε να μπορέσουν να καλέσουν τις οικογένειές τους και να τους ενημερώσουν ότι επιστρέφουν στην πατρίδα, ενώ συζητούσαν για ποδόσφαιρο και έτρωγαν μπριζόλες, καναπεδάκια και τιραμισού στην πτήση από τη Ρωσία στο Ριάντ.
Όπως είπε ένας από τους αιχμάλωτους, ο Τζον Χάρντινγκ: «Ο Σον τού μιλούσε για πολλή ώρα για το ποδόσφαιρο κι εγώ μιλούσα με τη βοηθό του. Μου είπε ότι Ρομάν Αμπράμοβιτς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον να επιστρέψουμε. Είναι εκπληκτικό να σκέφτεσαι ότι συμμετείχε. Τον σέβονται πολύ οι Ουκρανοί και τώρα τον σεβόμαστε κι εμείς - έχει κάνει πάρα πολλά για εμάς και δεν θα μπορούσαμε να τον ευχαριστήσουμε αρκετά. Ήταν ένας πολύ καλός τύπος, ένας πραγματικά αξιαγάπητος τύπος. Είναι ένας θρύλος - τον αγαπάμε πολύ και είμαι ευγνώμων για τις προσπάθειές του».
Υπενθυμίζεται πως ο Ρομάν Αμπράμοβιτς λέγεται ότι θέλησε να πάρει τον ρόλο του ειρηνοποιού όταν ο πρώην φίλος του, Βλαντίμιρ Πούτιν, διέταξε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο. Του επιβλήθηκαν κυρώσεις από τη Βρετανία και τελικά αναγκάστηκε να πουλήσει την Τσέλσι.
Αλλά τώρα θεωρείται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο, μαζί με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, στη διαπραγμάτευση ανταλλαγής αιχμαλώτων που οδήγησε στην απελευθέρωση των τεσσάρων μαχητών και ενός εργαζόμενου σε ανθρωπιστική οργάνωση.
Ένας από τους αιχμαλώτους περιγράφει τα βασανιστήρια που έζησε
Ο Τζον Χάρντινγκ υπηρετούσε στην Ουκρανία ως γιατρός στο 2ο τάγμα του συντάγματος Αζόφ. Παραδόθηκε και συνελήφθη ως αιχμάλωτος τον Μάιο όταν η μονάδα του ξέμεινε από πυρομαχικά ενώ βρισκόταν στο χαλυβουργείο Azovstal στο πολιορκημένο λιμάνι της Μαριούπολης, στην ανατολική Ουκρανία. Μετά τη σύλληψή του οι Ρώσοι τον έβαλαν σε ένα λεωφορείο, όπου παρέμεινε σε αυτό για τρεις ημέρες τρώγοντας μπισκότα και βρόμικο νερό, ενώ ετοιμαζόταν η φυλακή του.
Όπως είπε, κρατήθηκε σε τρεις διαφορετικές φυλακές, συμπεριλαμβανομένης μιας που ονόμασε «Η Σκοτεινή Πλευρά», στο υπό ρωσική κατοχή Ντονέτσκ, όπου τον χτυπούσαν επανειλημμένως φρουροί της περιοχής. Στον χειρότερο ξυλοδαρμό, μια ομάδα φρουρών χασκογελούσε καθώς του έδεναν μια σακούλα στο κεφάλι, του έβαλαν χειροπέδες πίσω από την πλάτη του και τον χτυπούσαν στη συνέχεια επί 30 λεπτά. Τον γρονθοκόπησαν, τον κλότσησαν και πηδούσαν πάνω στο σώμα του, σπάζοντας τα περισσότερα πλευρά του και αφήνοντάς τον να αιμορραγεί όταν ουρούσε.
Όπως περιέγραψε, είπε ότι είχε σκεφτεί τον θάνατο. «Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή - ο τρόπος που μας φέρθηκαν ήταν φρικτός. Στο μυαλό μου έλεγα συνέχεια για να παρηγορηθώ: "Η αδερφή μου με χτυπάει πιο δυνατά". Αν ήξερα πώς θα μας αντιμετώπιζαν πριν παραδοθούμε, θα έμενα στο χαλυβουργείο και θα έστηνα μια ομάδα ελεύθερων σκοπευτών και θα προσπαθούσα να σκοτώσω μερικούς από αυτούς πριν σκοτωθώ». Και προσθέτει: «Οι άλλοι κρατούμενοι κι εγώ προσπαθούσαμε να κρατάμε υψηλό το ηθικό μας με το να γελάμε μεταξύ μας μέσα στα κελιά. Αστειευόμασταν για το πώς μας άρεσε η μπριζόλα μας μαγειρεμένη, αφού τρώγαμε μόνο ψωμί».