Για μόλις 91 ημέρες κάθισε στη θέση του πρωθυπουργού ο Μισέλ Μπαρνιέ, κάτι που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της χώρας. Όμως, έχουν υπάρξει και… χειρότερα.
Επί ευρωπαϊκού εδάφους, το διάστημα που κάθισε ο Μπαρνιέ στη θέση του πρωθυπουργού δεν είναι ούτε καν στην πεντάδα των συντομότερων θητειών, αφού έχουν υπάρξει άλλοι έξι πρωθυπουργοί που έμειναν λιγότερο στη θέση τους.
Μάλιστα, έχουν υπάρξει πρωθυπουργοί που δεν έβγαλαν εβδομάδα, αλλά και… μέρα στη θέση τους.
*Αναλυτικά οι συντομότερες θητείες πρωθυπουργών στην Ευρώπη
Σουηδία: Μαγκνταλένα Αντερσον (7,5 ώρες)
Στις 24 Νοεμβρίου 2021, το σουηδικό Κοινοβούλιο την εξέλεξε ως την πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Σουηδίας, τερματίζοντας έτσι το καθεστώς της Σουηδίας ως της μοναδικής σκανδιναβικής χώρας που δεν είχε ποτέ γυναίκα ως επικεφαλής της κυβέρνησης. Επρόκειτο να αναλάβει στις 26 Νοεμβρίου, όμως σε κάτι λιγότερο από 8 ώρες υπέβαλε την παραίτησή της, λόγω του ότι καταψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του 2022.
Στις 29 Νοεμβρίου του 2021, ωστόσο, θα διεξαχθεί νέα ψηφοφορία ώστε να εγκριθεί ξανά ο διορισμός της στον πρωθυπουργικό θώκο. Στη δεύτερη εκλογή της έμεινε για έναν χρόνο στη θέση.
Λιθουανία: Αλμπέρτας Σιμένας (3 ημέρες)
Γνωστός ως ένας από τους υπογράφοντες την Πράξη του Μαρτίου 1990 για την Επανίδρυση του Κράτους της Λιθουανίας, o Σιμένας έγινε πρωθυπουργός στις 10 Ιανουαρίου του 1991, μετά την παραίτηση της προηγούμενης κυβέρνησης λόγω οικονομικής αναταραχής.
Ωστόσο, ο Σιμένας εξαφανίστηκε τρεις ημέρες αργότερα, αφού ο σοβιετικός στρατός εισήλθε στην πρωτεύουσα Βίλνιους και πολιόρκησε βασικά κτίρια της πόλης σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε «Γεγονότα Ιανουαρίου». Με τον Σιμένας εξαφανισμένο, ο Γεντιμίνας Βαγκνόριους ανέλαβε τα ηνία.
Κροατία: Γιόσιπ Μάνολιτς (22 μέρες)
Η σύντομη θητεία του Μάνολιτς ως πρωθυπουργού της Κροατίας ήρθε σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο καθώς η Κροατία κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία στις 25 Ιουνίου του 1991, πυροδοτώντας έναν πόλεμο με τους Σέρβους στη χώρα.
Ο Μάνολιτς έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της νέας ανεξάρτητης χώρας, ωστόσο, αφότου ο πρόεδρος Φράνιο Τούτζμαν υπέγραψε τη Συμφωνία του Μπριτζούνι τον Ιούλιο του 1991, ο Μάνολιτς αντικαταστάθηκε από τον Φράνιο Γκρέγκοριτς.
Βουλγαρία: Αντρέι Λουκάνοφ (22 μέρες)
Ο Αντρέι Λουκάνοφ κατέχει το ρεκόρ για τον λιγότερο χρόνο ως αρχηγός του κράτους της Βουλγαρίας, που σημειώθηκε στα τέλη του 1990. Καθώς η επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης στην ανατολική Ευρώπη εξασθενούσε, ορισμένες κομμουνιστικές χώρες βρέθηκαν σε ένα σταυροδρόμι, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας.
Ο Λουκάνοφ υπηρέτησε ως ο τελευταίος πρωθυπουργός της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και καθώς η χώρα άρχισε τη μετάβασή της σε μια δημοκρατία δυτικού τύπου μετά από πολυκομματικές εκλογές, παρέμεινε στον ρόλο μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου του 1990.
Η πρότασή του να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με την αντιπολίτευση απορρίφθηκε με το σκεπτικό ότι ο Λουκάνοφ -πρώην πιστός του Κομμουνιστικού Κόμματος και υψηλόβαθμος πολιτικός- θα έπρεπε να θεωρηθεί υπεύθυνος για την επιδείνωση της οικονομίας και τα εγκλήματα του προηγούμενου καθεστώτος.
Τελικά, αναγκάστηκε να φύγει από το γραφείο λόγω μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεων και γενικής απεργίας.
Ο Λουκάνοφ δολοφονήθηκε το 1996 έξω από το διαμέρισμά του στη Σόφια.
Ιταλία: Αμιντόρε Φανφάνι (23 ημέρες και 102 ημέρες)
Ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας έξι φορές συνολικά, αλλά την πρώτη μόλις για 23 ημέρες. Το 1954 ανέλαβε στις 19 Απριλίου και αποχώρησε στις 29 Ιουλίου. Το 1987 ανέλαβε ξανά πρωθυπουργός, αλλά για 102 ημέρες, στην 6η και τελευταία θητεία του.
Ο Φανφάνι ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στο Εθνικό Φασιστικό Κόμμα του Μουσολίνι και έγραψε για το όραμά του για μια φασιστική Ευρώπη υπό την ηγεσία των αυταρχικών κυβερνήσεων της Ρώμης και του Βερολίνου. Συνέβαλε καθοριστικά στην απαγόρευση στους Ιταλούς Εβραίους να κατέχουν θέσεις εργασίας στην κυβέρνηση ή στον ακαδημαϊκό χώρο, και μετά τη δολοφονία του Μουσολίνι κατέφυγε στην Ελβετία μέχρι το τέλος του πολέμου.
Βρετανία: Λιζ Τρας (44 ημέρες)
Η Λιζ Τρας παραιτήθηκε μετά από μόλις 44 ημέρες στη θέση της. Ανέλαβε επίσημα από τον Μπόρις Τζόνσον στις 6 Σεπτεμβρίου, αλλά μετά από μια πρεμιέρα χαοτικών πολιτικών αποφάσεων, γκάφες στα μέσα ενημέρωσης και παραιτήσεις αξιωματούχων, η Τρας βρέθηκε σε αδιέξοδο. Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι το κόμμα κατρακυλά, αποφάσισε να παραιτηθεί στις 25 Οκτωβρίου, σφραγίζοντας την πιο σύντομη πρωθυπουργία στην ιστορία της Βρετανίας.
Φινλανδία: Ανέλι Γιαατενμάκι (69 ημέρες)
Ήταν η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Φινλανδίας, αλλά άντεξε από τις 17 Απριλίου έως τις 24 Ιουνίου του 2003. Οδήγησε το Κόμμα του Κέντρου στη νίκη στις γενικές εκλογές του 2003, αλλά ενεπλάκη σε ένα σκάνδαλο όταν τέθηκαν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το πώς πήρε στα χέρια της ορισμένα απόρρητα έγγραφα του υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ, τα οποία χρησιμοποίησε στην προεκλογική της εκστρατεία για να δυσφημήσει την αντιπολίτευση.
Η ίδια ισχυρίστηκε ότι κάποιος της έστειλε τα έγγραφα με φαξ, αυτόκλητα, και ότι δεν ήξερε πόσο ευαίσθητα ήταν.
Ανώτερος δημόσιος υπάλληλος αμφισβήτησε την εκδοχή της για τα γεγονότα και, με την εμπιστοσύνη που χάθηκε, έπρεπε να υποβάλει την παραίτησή της.
Ρουμανία: Μιχάι Ραζβάν Ουνγκουρεάνου (89 ημέρες)
Διορίστηκε πρωθυπουργός της Ρουμανίας τον Φεβρουάριο του 2012 σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει τη χώρα, εν μέσω μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης.
Ο Ουνγκουρεάνου είχε τοποθετηθεί στη θέση από τον πρόεδρο της Ρουμανίας και συντηρητικό στέλεχος, Τραϊάν Μπασέσκου.
Στις αρχές Μαΐου, ο πρώην διευθυντής της Ρουμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν κατάφερε να περάσει αλώβητος από την ψηφοφορία πρότασης μομφής και αποχώρησε.
Γαλλία: Μισέλ Μπαρνιέ (91 ημέρες)
Ο Μπαρνιέ πήρε την «καυτή καρέκλα» από τον Μακρόν, γνωρίζοντας πως έχοντας μειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, η θητεία του ενδεχομένως θα ήταν σύντομη. Κράτησε 91 ημέρες τελικά, αφού απέρριψε τις προτάσεις της αριστεράς και της ακροδεξιάς για τον προϋπολογισμό.
Αφού απέφυγε τη διαδικασία ψηφοφορίας καταψήφισης του προϋπολογισμού, τα δύο μεγάλα κόμματα κατέθεσαν πρόταση μομφής κατά του πρωθυπουργού, η οποία πέρασε και σήμερα παραιτήθηκε.
Αλβανία: Φάτος Νάνο (103 ημέρες)
Ο Φάτος Νάνο διορίστηκε πρωθυπουργός μιας μεταβατικής κυβέρνησης και του ανατέθηκε η διοργάνωση των πρώτων μετακομμουνιστικών δημοκρατικών εκλογών το 1991.
Το κόμμα του κέρδισε τις εκλογές και έγινε πρωθυπουργός. Ωστόσο, μια γενική απεργία που οργανώθηκε από ανεξάρτητα συνδικάτα τον ανάγκασε να παραιτηθεί λίγες εβδομάδες αργότερα, τον Ιούνιο του 1991, μετά από συνολικά 3 μήνες και 13 ημέρες στην εξουσία.
Επανεξελέγη πάντως πρωθυπουργός για δύο επιπλέον θητείες, το 1997 και το 2002.
*Η λίστα δεν αφορά υπηρεσιακούς πρωθυπουργούς