Στο επίκεντρο της δημοσιότητας είχε βρεθεί ξανά κατά το παρελθόν η ταϊβανέζικη μεταφορική εταιρεία Evergreen Marine Corp., η διαχειρίστρια του πλοίου το οποίο έκλεισε για μέρες τη Διώρυγα του Σουέζ.
Το ατύχημα συνέβη το 1992, όταν από το πλοίο της Ever Laurel «απελευθερώθηκαν» κατά λάθος 28.800 πλαστικά παιχνίδια στον Ειρηνικό Ωκεανό, τα οποία εξακολουθούσαν να ξεβράζονται στις ακτές σε όλο τον κόσμο ακόμα και 15 χρόνια μετά.
Όπως αναφέρει το Business Insider India, στα πλαστικά παιχνίδια περιλαμβάνονταν 7.200 κόκκινοι κάστορες, 7.200 πράσινοι βάτραχοι, 7.200 μπλε χελώνες και 7.200 κίτρινες πάπιες, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Ντόνοβαν Χον, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για το συμβάν το 2011, με τίτλο «Moby-Duck: The True Story of 28.800 Bath Toys Lost at Sea».
Τα πλαστικά παιχνίδια εθεάθησαν στις ΗΠΑ, στον Ατλαντικό, στη Χαβάη και στην Ευρώπη, με το πιο πρόσφατο περιστατικό να καταγράφεται στη Βρετανία το 2007.
Το πλοίο, το οποίο διαχειρίζεται η Evergreen Marine, έφυγε από το Χονγκ Κονγκ στις 6 Ιανουαρίου 1992 και έφτασε στην πόλη Τακόμα στην πολιτεία Ουάσιγκτον στις 16 Ιανουαρίου, μια μέρα αργότερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί έπειτα από αναφορές για έντονες καταιγίδες. Πιστεύεται ότι το σκάφος χτυπήθηκε έντονα από μεγάλα κύματα, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κιβώτιο να γλιστρήσει στη θάλασσα.
Δέκα μήνες μετά το συμβάν, οι πρώτες πλαστικές πάπιες άρχισαν να εκβράζονται κατά μήκος της ακτής της Αλάσκας, 2.000 μίλια από το σημείο όπου έπεσαν. Κατά τα επόμενα χρόνια, ανακαλύφθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο, από τα νησιά της Σκωτίας έως την ανατολική Αυστραλία και κατά μήκος των ακτών της Χαβάης και της Ιαπωνίας.
Μελετώντας τη διαδρομή αυτών των πλαστικών παιχνιδιών που επέπλεαν, δύο ωκεανογράφοι, οι Εμπεσμάγιερ και Ινγκραχαμ, ανέπτυξαν ένα μοντέλο για τα ρεύματα των ωκεανών και από αυτό το μοντέλο προέβλεψαν σωστά πότε και σε ποιες περιοχές θα έφταναν αυτές οι κίτρινες πάπιες και οι μπλε χελώνες.
Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, εξακολουθούν να κάνουν... βόλτες στον ωκεανό και να φτάνουν σε απομακρυσμένες παραλίες, όπου γίνονται αμέσως πολύτιμα αντικείμενα, καθώς μερικές φορές λέγεται πως πωλούνται μέχρι και για 1.000 δολάρια.
Οι πάπιες και οι κάστορες έχουν ξεβάψει και έχουν γίνει πλέον λευκά, χωρίς κατά τα άλλα να έχουν πάθει κάτι, ενώ οι χελώνες και οι βάτραχοι εξακολουθούν να έχουν τα αρχικά τους χρώματα, όπως αναφέρει το Amusing Planet. Ο αργός ρυθμός αποδόμησής τους επιβεβαιώνει ότι η πλαστική ρύπανση είναι τεράστιο πρόβλημα και πως όλα τα πλαστικά σκουπίδια που πετάμε στις θάλασσες και στους ωκεανούς δεν φθείρονται και θα είναι εκεί για τους επόμενους αιώνες.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, οι Εμπεσμάγιερ και Ινγκραχαμ έχουν εντοπίσει πολλά παρόμοια περιστατικά, όπως όταν εκατομμύρια κομμάτια Lego έπεσαν στη θάλασσα από την Κορνουάλη, το1997. Δεν είναι σπάνιο να χάνονται εμπορευματοκιβώτια στη θάλασσα. Μια έρευνα του 2011 από το World Shipping Council υπολόγισε ότι κατά μέσο όρο 675 εμπορευματοκιβώτια χάνονταν στη θάλασσα κάθε χρόνο μεταξύ 2008 και 2010. Το 2014, η μέση ετήσια απώλεια μεταξύ 2011 και 2013 ήταν περίπου 2.683 εμπορευματοκιβώτια.
Τώρα, χρηματοδοτούμενο από τη NASA, το μοντέλο των Εμπεσμάγιερ και Ινγκραχαμ, που ονομάζεται Ocean Surface Currents Simulation (OSCURS), έχει πολλές πρακτικές εφαρμογές εκτός από την πρόβλεψη της κίνησης των επιπλεόντων αντικειμένων, όπως το να βοηθά τα αλιευτικά σκάφη να πλοηγούνται και να εντοπίζουν κοπάδια ψαριών.
Η Evergreen Marine απασχόλησε τον παγκόσμιο Τύπο τις προηγούμενες μέρες, καθώς είναι η εταιρεία πίσω από το Ever Given, το πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που είχε σφηνώσει στη Διώρυγα του Σουέζ, προκαλώντας τεράστιες ζημιές στην παγκόσμια οικονομία.