Βαθιά μέσα στην έρημο της Ναμίμπια βρίσκεται ένα νεκροταφείο στην παραλία που ονομάστηκε «Πύλες της Κολάσεως», στην οποία βρίσκονται ναυάγια και ανθρώπινα οστά σε αποσύνθεση.
Κάποτε περιγράφηκε ως «η γη που ο Θεός δημιούργησε με θυμό». Η καταραμένη ακτογραμμή παραμένει ανέγγιχτη από τους ντόπιους και αφήνεται να σαπίζει στις σκοτεινές ιστορίες θανάτου, καταστροφής και εγκατάλειψης.
Επιφανειακά, η Skeleton Coast της Ναμίμπια είναι μια πανέμορφη έκταση αμμωδών αμμόλοφων, αλλά λόγω της προνομιακής θέσης της μπροστά στον ωκεανό, το σημείο έχει κερδίσει πολλά απόκοσμα παρατσούκλια.
Γνωστή στην περιοχή ως «το τέλος του κόσμου», η άμμος έχει καταπιεί πολλά θύματα ναυαγίων καθώς οι βάρκες τους έπεφταν στα φουρτουνιασμένα νερά - ρίχνοντάς τους βίαια στη θάλασσα.
Σκελετοί, υπολείμματα ζώων και ναυάγια
Χιλιάδες ξεπλυμένοι σκελετοί, διαλυμένα αεροσκάφη και εγκαταλελειμμένα πλοία παρατάσσονται στις ακτές όταν η παλίρροια είναι χαμηλή.
Τα ερείπια κατεστραμμένων πλοίων χρονολογούνται από το 1904, με αρκετά πλοία που μετέφεραν εκατοντάδες άτυχους επιβάτες στο σκάφος, οι οποίοι όλοι θεωρούν την Ακτή των Σκελετών τον τελευταίο τους τόπο ανάπαυσης.
Για τους ναυτικούς που κατέληγαν στην ακτή, ο μόνος τρόπος να επιστρέψουν στη στεριά ήταν να περάσουν μέσα από έναν κατάφυτο βάλτο που εκτεινόταν για εκατοντάδες μίλια.
Αυτό οδήγησε αρκετούς άνδρες να διασχίσουν την καυτή και επικίνδυνη έρημο και τελικά να πεθάνουν.
Οι σκελετοί κάθονται δίπλα-δίπλα με τα υπολείμματα ζώων, από αγέλες λιονταριών μέχρι τεράστιους ελέφαντες που συνήθως αποκαλούν την έρημο σπίτι τους.
Το πρακτικά αβίωτο τοπίο δημιουργεί μια ανόσια και αποκαλυπτική αίσθηση, καθώς οι καταιγίδες σκόνης και οι πυκνές ομίχλες γεμίζουν καθημερινά τον ξηρό αέρα.
Αρχικά ονομάστηκε «Η Γη που ο Θεός έφτιαξε με θυμό» από τους ιθαγενείς της Ναμίμπια, τους Βουσμάνους, αφού συνέχισαν να συμβαίνουν επανειλημμένες καταστροφές.
Σήμερα, τα μόνα σημάδια της ανθρώπινης ζωής που υπάρχουν κατά μήκος της λωρίδας της ερημικής γης είναι σάπιες οδικές πινακίδες θαμμένες κάτω από την άμμο, εγκαταλελειμμένες πετρελαιοπηγές που έχουν αφεθεί να σαπίσουν και τα ηλιοκαμένα κουφάρια ανθρώπων, ζώων και πλοίων.
Η ακτή καλύπτει το βόρειο τμήμα της ακτής του Ατλαντικού Ωκεανού της Ναμίμπια προς τα νότια της Αγκόλας από τον ποταμό Κούνενε προς τα νότια μέχρι τον ποταμό Σουακόπ.
Παρά τα σημάδια του φρικτού θανάτου που περιβάλλουν τους περισσότερους που περιπλανώνται στις ακτές, η άγρια ζωή ευδοκιμεί στις παραλίες.
Πάνω από 200.000 φώκιες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της ακτογραμμής, ενώ άλλα θηρία διασχίζουν τη χρυσή Ναμίμπια, από ελέφαντες και λιοντάρια μέχρι καμηλοπαρδάλεις και ύαινες.
Ακόμα και ο απειλούμενος με εξαφάνιση μαύρος ρινόκερος μπορεί να ζήσει ειρηνικά στη γη.
Η Ναμίμπια έχει επίσης ανακηρύξει 6.200 τετραγωνικά μίλια της ακτογραμμής και των ερήμων μέρος του Εθνικού Πάρκου Skeleton Coast, επιτρέποντας εκδρομές στους αμμόλοφους.
Η θέα είναι τόσο γραφική που η ακτή Skeleton Coast κατατάχθηκε κάποτε ακόμη και ως η περιοχή με τις καλύτερες χρυσές παραλίες του κόσμου από τον Beach Atlas.
Ο ταξιδιωτικός ιστότοπος χαρακτήρισε τη γη «αφιλόξενη αλλά και συναρπαστική» και την περιέγραψε ως το τέλειο παράδειγμα του ότι η φύση ξεπερνά πάντα τον άνθρωπο.
Ένας εκπρόσωπος του Beach Atlas δήλωσε: «Η Skeleton Coast, γνωστή ως “Οι πύλες της κόλασης”, είναι μια έρημη έκταση στη Ναμίμπια, όπου το ρεύμα Μπενγκουέλα του Ατλαντικού συναντά την έρημο.
Το απόκοσμο όνομά της προέρχεται από τους σκελετούς φαλαινών και τα πολυάριθμα ναυάγια που βρίσκονται διάσπαρτα κατά μήκος των ακτών της.
«Αυτή η αφιλόξενη αλλά και συναρπαστική περιοχή αναδεικνύει τη σκληρή ομορφιά και την αδυσώπητη πρόκληση της φύσης».