Αρνούνται να εγκαταλείψουν τα πλημμυρισμένα σπίτια τους σε ένα χωριό του Πακιστάν οι κάτοικοι, φοβούμενοι για την «τιμή» των γυναικών τους.
Οι περίπου 400 κάτοικοι της Μπάστι Άχμαντ Ντιν, ενός μικρού χωριού στο Πακιστάν περιτριγυρισμένο από πλημμυρισμένους κάμπους και προσβάσιμο μόνο με βάρκα μετά τις καταρρακτώδεις βροχές της εποχής των μουσώνων, απειλούνται από λιμό και ασθένειες. Ωστόσο αρνήθηκαν να απομακρυνθούν.
Αν φύγουν από τα σπίτια τους για να πάνε σε καταυλισμούς εκτοπισμένων, οι γυναίκες του χωριού θα αναγκαστούν να έρθουν σε επαφή με άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά τους, κάτι που θα αποτελούσε προσβολή για την «τιμή» τους, εξήγησαν οι κάτοικοι.
Οι γυναίκες του Μπάστι Άχμαντ Ντιν δεν έχουν λόγο στην απόφαση.
«Οι γηραιοί του χωριού αποφασίζουν»
«Οι γηραιοί του χωριού αποφασίζουν», εξήγησε η 17χρονη Σιρίν Μπίμπι όταν τη ρώτησαν αν θα προτιμούσε να πάει σε έναν πιο ασφαλή καταυλισμό.
Οι χειρότερες βροχοπτώσεις των τελευταίων δεκαετιών προκάλεσαν εκτεταμένες πλημμύρες στο Πακιστάν, με το ένα τρίτο του εδάφους της χώρας να βρίσκεται κάτω από το νερό. Συνολικά 1.355 άνθρωποι στη χώρα έχουν χάσει τη ζωή τους, σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό, ενώ συνολικά 33 εκατομμύρια (από τα 220 εκ. κατοίκους) έχουν επηρεαστεί.
Στο Μπάστι Άμχαντ Ντιν οι κάτοικοι είναι αντιμέτωποι με τη νέα πραγματικότητα, με κατεστραμμένα σπίτια και ζωές. Περισσότερα από τα μισά από τα 90 σπίτια του χωριού, που βρίσκεται στην επαρχία Πουντζάμπ, έχουν καταστραφεί.
Οι καλλιέργειες βαμβακιού γύρω από το χωριό είναι πλημμυρισμένες. Ο δρόμος που συνέδεε το χωριό με την κοντινότερη πόλη βρίσκεται τρία μέτρα κάτω από το νερό. Το μόνο μέσο μετακίνησης που έχει απομείνει στους κατοίκους είναι οι βάρκες. Όμως το ταξίδι κοστίζει ακριβά, καθώς οι ιδιοκτήτες τους αύξησαν τις τιμές.
Οι κάτοικοι του χωριού ζουν με λίγο σιτάρι και ελάχιστες προμήθειες, αλλά αρνούνται να φύγουν
Οι κάτοικοι του Μπάστι Άμχαντ Ντιν έχουν πολύ λίγα αποθέματα τροφίμων και αποφάσισαν να μοιραστούν το λίγο σιτάρι και ό,τι άλλο κατάφεραν να σώσουν από το νερό.
Πολλά μέλη οργανώσεων αρωγής τους έχουν ζητήσει να φύγουν από το χωριό, αλλά μάταια.
Προτιμούν να πεθάνουν από την πείνα παρά να αφήσουν τις οικογένειές τους να βγουν από το σπίτι
«Είμαστε Βαλούχοι. Οι Βαλούχοι δεν επιτρέπουν στις γυναίκες τους να βγουν από το σπίτι», τόνισε ο Μοχάμαντ Αμίρ. «Οι Βαλούχοι προτιμούν να πεθάνουν από την πείνα από το να αφήσουν τις οικογένειές τους να βγουν από το σπίτι», πρόσθεσε.
Στην επαρχία του Πακιστάν, όπου οι κάτοικοι είναι ιδιαίτερα συντηρητικοί, ο πατριαρχικός κώδικας που βασίζεται στην «τιμή» ορίζει τη ζωή των γυναικών.
Βάσει αυτού περιορίζονται πολύ οι ελευθερίες τους και κυρίως οι επαφές τους με τους άνδρες που δεν ανήκουν στην οικογένειά τους. Επιτρέπεται εξάλλου μια γυναίκα να φονευθεί από συγγενή της αν έχει αμαυρώσει την οικογενειακή τιμή, απλώς και μόνο επειδή την είδαν μαζί με έναν άνδρα ή επειδή επέλεξε μόνη της τον σύζυγό της.
Σε ακραίες καταστάσεις, όπως οι πλημμύρες τώρα, οι γυναίκες μπορεί να βρεθούν εντελώς χωρίς τρόφιμα ή ιατρική φροντίδα.
Οι γηραιοί του χωριού εκτιμούν ότι είναι απαράδεκτο οι γυναίκες να βγουν από αυτό παρά μόνο σε «έκτακτες» καταστάσεις, όπως ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οι φυσικές καταστροφές δεν θεωρούνται έκτακτη ανάγκη.
Ένας από τους γηραιούς, ο Μουρίν Χουσάιν, διαβεβαίωσε ότι δεν έφυγαν από το χωριό ούτε στις προηγούμενες μεγάλες πλημμύρες, το 2010.