Η παιδική φτώχεια δεν είναι ένα μακρινό και ξένο φαινόμενο για την Ευρώπη. Είναι ένα υπαρκτό και μεγάλο πρόβλημα στην ΕΕ και μάλιστα στην Ελλάδα η κατάσταση εκτιμάται χειρότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Αυτό που ονομάζουμε παιδική φτώχεια, ένα αποκρουστικό φαινόμενο που συνεχίζει να ταλανίζει το σύγχρονο κόσμο και μάλιστα τις ανεπτυγμένες κοινωνίες, δεν είναι ξένο στην Ευρώπη. Και δεν είναι ξένο στην Ευρώπη, όχι γιατί έχει πίσω του μεγάλη ιστορία ως εικόνα του βιομηχανικού κόσμου στα πρώτα του βήματα, αλλά γιατί υπάρχει και συνεχίζει να διευρύνεται σήμερα.
Τουλάχιστον 20 εκατομμύρια παιδιά στην Ευρώπη βρίσκονται σε κίνδυνο
Η απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ακουμπάει έναν στους τέσσερις νέους μέχρι 17 ετών. Με απλά λόγια, σήμερα τουλάχιστον 20 εκατομμύρια παιδιά απειλούνται από τη φτώχεια. Μάλιστα, στην μεγάλη εικόνα, η παιδική φτώχεια είναι προάγγελος της διαιώνισης της φτώχειας από γενιά σε γενιά. Αλλά, όπως διαπιστώνει και η ΕΕ, η παιδική φτώχεια είναι ένα απαράδεκτο φαινόμενο που πρέπει να καταπολεμηθεί άμεσα. Το 2019 συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την υπογραφή της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Η ΕΕ είχε δεσμευτεί ότι θα λάβει μέτρα για να τερματίσει τη φτώχεια στους ανήλικους.
Με βάση τα στοιχεία της Eurostat από το 2020, τα οποία δημοσιεύτηκαν πριν κάποιες μέρες, η παιδική φτώχεια χτυπάει στο 24,2% του ανήλικου πληθυσμού. Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Εκατομμύρια παιδιά στην Ευρώπη βρίσκονται κοντά στη στέρηση ή στερούνται ήδη βασικές ανάγκες τους. Και όπως συμβαίνει συνήθως υπάρχουν μεγάλες ανομοιομορφίες μεταξύ των κρατών μελών.
Αρνητική πρωτιά η Ρουμανία- Πολύ κοντά η Ελλάδα
Με σημαντική διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη, η Ρουμανία πιάνει κορυφή στη σχετική λίστα με την απειλή της παιδικής φτώχειας, δηλαδή παιδιά που ζουν στο όριο της φτώχειας, να φτάνει το 41,5%. Με αυτό το τρομακτικό ποσοστό, σχεδόν ένα στα δύο παιδιά ζουν σε οριακή κατάσταση στη Ρουμανία. Ακολουθεί η Βουλγαρία με 36,2%.
Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι η απειλή παιδικής φτώχειας δεν αφορά μόνο στα λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη με τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα και τη συστηματική οικονομική και πολιτική αστάθεια που μπορεί να τα χαρακτηρίζει. Η Ισπανία, για παράδειγμα, είναι τρίτη χώρα σε ποσοστό με 31,8% του πληθυσμού κάτω των 18 ετών, να απειλείται από την ανέχεια. Η Ελλάδα βρίσκεται πίσω από την Ισπανία με 31,5% και ακολουθεί η Γερμανία σχεδόν με 26%.
Από την άλλη, τα μικρότερα ποσοστά παιδιών που απειλούνται από τη φτώχεια, συναντώνται στη Σλοβενία (12.1%), την Τσεχία (12.9%) και τη Δανία με 13.5%. Η Κύπρος βρίσκεται περίπου στη μέση της λίστας με ένα ποσοστό λίγο κάτω από 20%.
Τι κάνει η ΕΕ;
Η ΕΕ δεσμεύεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα παιδιά κι έχει μεταφέρει τη δέσμευση της και στο άρθρο 3 της Συνθήκης της ΕΕ, στο οποίο αναφέρει ρητά οτι στοχεύει στην προώθηση και διασφάλιση των διακιωμάτων των παιδιών.
Παρ' όλα αυτά η αντιμετώπιση της παιδικής φτώχειας παραμένει ευθύνη κυρίως των εθνικών πολιτικών των κρατών μελών, αν και αναγνωρίζεται πλέον η υιοθέτηση στοχευμένης ευρωπαϊκής πολιτικής. Σε αυτή την κατέυθυνση ο Ευρωπαϊκός Πυλώνας Κοινωνικών Δικαιωμάτων, που θεσμοθετήθηκε τον Νοέμβριο του 2017, σημειώνει ότι παίρνει προτεραιότητα ο αγώνας ενάντια στην παιδική φτώχεια. Από εκεί κι έπειτα ένας σημαντικός αριθμός χρηματοδοτικών εργαλείων παρέχει ένα πλαίσιο στα κράτη μέλη για συγκεκριμένη χρηματοδότηση. Το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, έχουν χρηματοδοτήσει πολιτικές αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας, διαχείρισης των ανιστοτήτων και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Οι Ευρωβουλευτές και το έργο τους
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει φέρει σειρά ψηφισμάτων σχετικά με την παιδική φτώχεια, τα τελευταία χρόνια. Τον Νοέμβριο του 2015 οι ευρωβουλευτές ενέκριναν ψήφισμα για την μείωση των ανισοτήτων, θέτοντας στο επίκεντρο την παιδική φτώχεια και παροτρύνοντας τα κράτη να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα. Το 2017, οι ευρωβουλευτές, με άλλο ψηφισμα ζήτησαν από την Κομισιόν να προετοιμάσει δράση για ητν διαμόρφωση μιας ελάχιστης εγγύησης για τα παιδιά στην ΕΕ που βρίσκονται σε καθεστώς φτώχειας, παρέχοντας πρόσβαση στην εκπαίδευση, τη φροντίδα την υγεία, τη στέγαση και διατροφή. Το 2019 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα με το οποίο το κράτη μέλη έπρεπε να δεσμεύουν τουλάχιστον το 5% των πόρων από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο για την εγγύηση των παιδιών.
Τα παδιά είναι η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα καθώς οι έρευνες επιβεβαιώνουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΥρώπη ότι τα παιδιά είναι πιο εύκολα εκτεθειμένα σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ζητήσει πιο στοχευμένη και συγκεκριμένη νομοθεσία που να μην μένει σε ένα διακηρυκτικό χαρακτήρα.