Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία ενός Ουκρανού, που αφηγήθηκε στο CNN πώς τον βασάνισαν μαζί με τα αδέλφια Ρώσοι στρατιώτες, εκτέλεσαν τους άλλους δύο, τον πυροβόλησαν και τον έθαψαν, αλλά κατάφερε να βγει από τον τάφο.
Ρώσοι στρατιώτες αιχμαλώτισαν στο χωριό του, το Ντόβζικ κοντά στο κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς Τσερνιχίβ, τον 33χρονο Μίκολα Κουλιτσένκο μαζί με τα αδέλφια του, Γιεβγέν και Ντμίτρο στις 18 Μαρτίου, τρεισήμισι εβδομάδες μετά την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία ως υπόπτους για συμμετοχή σε βομβιστική επίθεση κατά ρωσικής στρατιωτικής οχηματοπομπής.
Όταν εντόπισαν στο σπίτι τους, που μοιράζονταν με την αδελφή τους, Ιρίνα, τα στρατιωτικά μετάλλια του παππού τους και ένα στρατιωτικό σακίδιο που ανήκε στον αλεξιπτωτιστή Γεβγέν, πήραν τους τρεις Ουκρανούς αδελφούς για ανάκριση. «Με έδειραν σε όλο μου το κορμί με μεταλλική ράβδο κι έβαλαν την κάνη ενός όπλου στο στόμα μου», είπε ο Μίκολα στο CNN.
Αφού τους έδειραν μέχρι λιποθυμίας οι Ρώσοι στρατιώτες οδήγησαν τους τρεις Ουκρανούς σε ένα απόμερο σημείο στην ύπαιθρο, τους έδεσαν τα μάτια και τους έβαλαν να γονατίσουν, όσο έσκαβαν τον τάφο τους.
«Σαν να αναστήθηκα»
Ο Μίκολα είπε ότι άκουσε έναν πυροβολισμό κι ο 36χρονος αδελφός του Ντμίτρο σωριάστηκε στο έδαφος. Ακολούθησε η εκτέλεση του Γιεβγέν, αλλά όταν πυροβόλησαν τον ίδιο, η σφαίρα πέρασε από το μάγουλό του και βγήκε από σημείο κοντά στο δεξί αυτί του. Οι Ρώσοι στρατιώτες κλώτσησαν τις σορούς των Ουκρανών αδελφών μέσα στο ρηχό τάφο, τους σκέπασαν με χώμα και αποχώρησαν με τον 33χρονο να παριστάνει όλο αυτό το διάστημα τον νεκρό γνωρίζοντας ότι μόνον έτσι θα μπορούσε να γλιτώσει.
«Δυσκολευόμουν να ανασάνω, αφού ο Ντίμα [Ντμίτρο] ήταν πάνω μου, αλλά χρησιμοποιώντας τα χέρια και τα γόνατά μου κατάφερα να τον σπρώξω στην άκρη και να βγώ από τον τάφο. Ήταν σαν να αναστήθηκα».
Τρεκλίζοντας μέσα στα χωράφια στο σκοτάδι ο 33χρονος Ουκρανός έφθασε στο πλησιέστερο σπίτι, όπου μια γυναίκα του παρείχε καταφύγιο τη νύχτα. Πέρασαν πέντε μέρες από τη μέρα που έπεσε στα χέρια των Ρώσων μέχρι να φθάσει εξαντλημένος, με τραύματα από σφαίρες και καλυμμένος με λάσπες και αίματα στο σπίτι του, όπου περίμενε με έκδηλη την αγωνία η αδελφή του Ιρίνα. «Τον κοίταξα στα μάτια και ρώτησα: “που είναι οι άλλοι;” “Δεν υπάρχουν άλλοι” μου είπε», δήλωσε η αδελφή στο CNN.
«Στάθηκα τυχερός… Και τώρα πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου. Την ιστορία μου, όμως, πρέπει να την ακούσουν όλοι, όχι μόνον στην Ουκρανία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο επειδή τέτοια πράγματα συμβαίνουν μία στο δισεκατομμύριο», είπε ο ίδιος. Η κηδεία των αδελφών του έγινε στις 21 Απριλίου έναν μήνα μετά την εκτέλεσή τους από τους Ρώσους στρατιώτες.
Ο εισαγγελέας της περιφέρειας του Τσερνιχίβ έχει ξεκινήσει έρευνα για πιθανά εγκλήματα πολέμου εις βάρος Ουκρανών με τους επιθεωρητές να επιβεβαιώνουν ότι τα χέρια και τα πόδια των δύο αδελφών ήταν δεμένα και τους είχαν δέσει τα μάτια. Μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί πάνω από 11.600 καταγγελλόμενα εγκλήματα πολέμου σε ολόκληρη την Ουκρανία.