Συγκλονίζουν μαρτυρίες ανθρώπων από την Ουκρανία που απελάθηκαν στη Ρωσία. Κάποιοι ξυλοκοπήθηκαν, άλλοι φυλακίστηκαν, μερικοί αγνοούνται.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το BBC, Ουκρανοί πολίτες μεταφέρθηκαν με τη βία από τη χώρα τους στη Ρωσία, με συνέπεια αρκετοί από αυτούς να ξυλοκοπηθούν, να βασανιστούν -σωματικά και ψυχολογικά- και κάποιοι να αγνοούνται, καθώς δεν έχουν δώσει σημεία ζωής.
Ουκρανός καταγγέλλει την κράτησή του σε υπόγειο 28 τ.μ. με άλλα 40 άτομα
Ενας εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού, ο Βολοντίμιρ Κροπούν, μίλησε στο BBC τρεις εβδομάδες μετά την απελευθέρωσή του, όντας εμφανώς ταραγμένος, για τη σύλληψή του από τις ρωσικές δυνάμεις σε ουκρανικό έδαφος και την απέλασή του στη Ρωσία.
Οπως αναφέρει το βρετανικό μέσο, ο Βολοντίμιρ στις 18 Μαρτίου οδηγούσε ένα σχολικό λεωφορείο σε ένα χωριό 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Κιέβου, για να βοηθήσει στην εκκένωση κάποιων πολιτών που είχαν εγκλωβιστεί εκεί εξαιτίας των μαχών που μαίνονταν στην περιοχή.
Οι Ρώσοι στρατιώτες τον σταμάτησαν και όταν ο Βολοντίμιρ προσπάθησε να τους πείσει να τον αφήσουν να περάσει εκείνοι τον συνέλαβαν. Οπως αναφέρει ο εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού, κρατήθηκε τις πρώτες μέρες σε υπόγειο ενός εργοστασίου σε κοντινό χωριό, μαζί με άλλα 40 άτομα, σε ένα δωμάτιο 28 τετραγωνικών μέτρων.
Οι Ρώσοι βασάνιζαν με τέιζερ τους Ουκρανούς κρατούμενους
«Μας χτυπούσαν με τουφέκια, μας χτυπούσαν και μας κλωτσούσαν. Μου έδεσαν τα μάτια και τα χέρια με μονωτική ταινία. Χρησιμοποίησαν τέιζερ και ζητούσαν συνεχώς πληροφορίες για τον στρατό» ανέφερε ο Βολοντίμιρ, και συνέχισε: «Ένας από τους στρατιώτες ήταν πολύ νέος, σχεδόν παιδί. Χρησιμοποιούσε τέιζερ στο λαιμό, στο πρόσωπο, στα γόνατα. Ήταν σαν να διασκέδαζε».
Η κράτησή τους κράτησε σχεδόν μία εβδομάδα στην Ουκρανία και ύστερα μεταφέρθηκαν στη Λευκορωσία. «Νόμιζαν ότι δεν μπορούσαμε να δούμε, αλλά είδα τα χωριά που περνούσαμε, το Ιβάνκιβ, το Τσερνόμπιλ και μετά είδα να περνάμε τα σύνορα», τόνισε ο εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού.
Η μεταφορά του Βολοντίμιρ από τη Λευκορωσία στη Ρωσία
Ο εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού ανέφερε ότι στη Λευκορωσία τους δόθηκε έγγραφο ταυτότητας, το οποίο έχει εκδοθεί από τον στρατό της Ρωσικής Ομοσπονδίας και περιγράφει ως τόπο γέννησης του Βολοντίμιρ την «Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία». Έτσι ήταν γνωστή η Ουκρανία πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, πριν γίνει ανεξάρτητη χώρα. Είναι ένα σημάδι των φιλοδοξιών της Ρωσίας στην περιοχή. Στη συνέχεια ο Βολοντίμιρ λέει ότι μαζί με τους υπόλοιπους κρατούμενους μεταφέρθηκαν σε μία φυλακή στη Ρωσία.
«Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν. Μας εξευτέλιζαν, μας έβαζαν να γονατίζουμε και μας ανάγκαζαν σε άβολες στάσεις. Αν τους κοιτάζαμε στα μάτια, μας χτυπούσαν. Αν κάναμε κάτι αργά, μας χτυπούσαν. Μας αντιμετώπιζαν σαν ζώα» επισήμανε ο Βολοντίμιρ, και συνέχισε: «Προσπαθούσαμε να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Κάποιες μέρες δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι συνέβαιναν όλα αυτά. Ένιωθα σαν να είχαμε μεταφερθεί στον Μεσαίωνα από τον 21ο αιώνα». Ένα βράδυ μέτρησε άλλους 72 ανθρώπους που βρίσκονταν υπό κράτηση μαζί του. Αλλά άκουγε ότι ήταν περισσότεροι.
Στις 7 Απριλίου ο Βολοντίμιρ αφέθηκε ελεύθερος και μεταφέρθηκε στην Κριμαία
Επειτα από δύο εβδομάδες κράτησης, στις 7 Απριλίου, ο Βολοντίμιρ βγήκε από τη φυλακή, μαζί με τρεις Ουκρανές από άλλο κέντρο κράτησης, και μεταφέρθηκαν αεροπορικώς στην Κριμαία. Οι γυναίκες είπαν στον Βολοντίμιρ ότι είχαν επίσης ξυλοκοπηθεί. Δεν καταλάβαιναν πού τις μετέφεραν, αλλά άκουγαν συχνά τους στρατιώτες να χρησιμοποιούν τη λέξη «ανταλλαγή».
Από την Κριμαία μεταφέρθηκαν οδικώς σε ένα σημείο 32 χιλιόμετρα έξω από τη Ζαπορίζια και τους επέτρεψαν να περπατήσουν μέσω μιας γέφυρας προς το έδαφος που ελέγχεται από την Ουκρανία. Η ανταλλαγή των αιχμαλώτων πολέμου και από τις δύο πλευρές πραγματοποιήθηκε πριν επιτραπεί στους Ουκρανούς να περπατήσουν, οι οποίοι χρειάστηκαν δύο μέρες για να κάνουν το ταξίδι.
Εργαζόμενοι από το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ κρατούνταν στη Ρωσία
Ο Βολοντίμιρ τόνισε, φανερά καταπονημένος σωματικά και ψυχολογικά, ότι «το γεγονός ότι Ουκρανοί πολίτες κρατούνται στη Ρωσία είναι 100% αληθινό». Παράλληλα, ο εθελοντής του Ερυθρού Σταυρού τόνισε ότι στη φυλακή άκουσε ότι άνθρωποι από το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ κρατούνταν σε διπλανά δωμάτια.
Δεν είναι σαφές ποιοι ακριβώς ήταν οι άνθρωποι στη φυλακή, αλλά 169 Ουκρανοί της Εθνικής Φρουράς που ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια του Τσερνόμπιλ αγνοούνται. Για πρώτη φορά κρατήθηκαν στο υπόγειο του πυρηνικού εργοταξίου επί εβδομάδες, όταν αυτό είχε καταληφθεί από ρωσικά στρατεύματα.
Ο Βαλέρι Σεμόνοφ, ένας από τους μηχανικούς στο Τσερνόμπιλ, δήλωσε ότι όταν οι ρωσικές δυνάμεις αποσύρθηκαν, στα τέλη Μαρτίου, πήραν μαζί τους και τους φρουρούς του πυρηνικού εργοστασίου.
Από τις 31 Μαρτίου αγνοείται η τύχη Ουκρανού στρατιωτικού στο Τσερνόμπιλ
Σε ένα κοντινό χωριό στο Τσερνόμπιλ ζει η οικογένεια ενός από τους αγνοούμενους στρατιωτικούς, ο οποίος, σύμφωνα με το BBC, είχε τηλεφωνήσει στη γυναίκα του την πρώτη ημέρα της εισβολής, όταν έγινε η κατάληψη του πυρηνικού εργοταξίου, για να της πει να φύγει από το χωριό τους. Εκείνη πήρε τους γονείς της και τον μικρό τους γιο και πήγε στο Λβιβ, στη δυτική Ουκρανία. Μέχρι τις 9 Μαρτίου η γυναίκα επικοινωνούσε καθημερινά με τον σύζυγό της.
«Δεν μοιραζόταν πολλά στο τηλέφωνο. Έλεγε μόνο ''είμαστε καλά''. Μου έλεγε να μην ανησυχώ γι' αυτόν», είπε η σύζυγος του στρατιωτικού και συνέχισε: «Τότε έχασαν το ρεύμα, οπότε δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του. Η τελευταία φορά που μίλησα με τον σύζυγό μου ήταν στις 31 Μαρτίου, την ημέρα που τους πήραν με τη βία από το Τσερνόμπιλ. Μου είπε: ''Είμαι καλά σωματικά, αλλά συναισθηματικά είναι πολύ δύσκολο''. Μπορούσα να καταλάβω από τη φωνή του ότι ανησυχούσε πολύ».
Η σύζυγος του στρατιωτικού προσπαθεί να καθησυχάσει τον μικρό γιο της, που ρωτάει συνεχώς που είναι ο πατέρας του: «Του λέω ότι είναι στη δουλειά, αλλά είναι πολύ φοβισμένος. Ανησυχεί ότι θα εξαφανιστώ κι εγώ και με ακολουθεί παντού, στη δουλειά, στα μαγαζιά» είπε, και συνέχισε: «Είναι πολύ δύσκολο για εμάς. Θέλω μόνο η Ρωσία να απελευθερώσει τον σύζυγό μου». Το υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας είπε στη γυναίκα ότι ο σύζυγός της κρατείται στη Ρωσία.
Η Γιούλια αγνοείται από τις 14 Μαρτίου
Το BBC μίλησε με τις οικογένειες περισσότερων από 12 ανθρώπων που έχουν τεθεί σε ομηρία από τα ρωσικά στρατεύματα. Μόνο λίγοι επέστρεψαν. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να αγνοούνται, όπως η Γιούλια Παγιέβσκα. Ο σύζυγός της, Βαντίμ, τόνισε στο βρετανικό μέσο ότι η γυναίκα του αιχμαλωτίστηκε από τις ρωσικές δυνάμεις στις 14 Μαρτίου, όταν εργαζόταν ως παραϊατρικό προσωπικό στη Μαριούπολη, βοηθώντας στην εκκένωση τραυματισμένων στρατιωτών και πολιτών.
Ένα προπαγανδιστικό βίντεο με τη Γιούλια μεταδόθηκε από ορισμένα φιλοκυβερνητικά ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια, και έτσι έμαθε ο Βαντίμ ότι η Γιούλια βρίσκεται σε ρωσική αιχμαλωσία. Ο ίδιος πιστεύει ότι την έχουν μεταφέρει στη Ρωσία. Από την πλευρά της, η Μόσχα επιμένει ότι οι Ουκρανοί πολίτες πηγαίνουν στη Ρωσία οικειοθελώς.
Πάνω από 6.000 Ουκρανοί πολίτες έχουν απελαθεί στη Ρωσία
Για τους ισχυρισμούς της Μόσχας ότι οι Ουκρανοί πηγαίνουν στη Ρωσία εθελοντικά, η γενική εισαγγελέας της Ουκρανίας, Ιρίνα Βενεντίκτοβα, σημείωσε: «Δεν θέλω να απαντήσω σε αυτούς τους τεράστιους ψεύτες. Υπάρχουν τουλάχιστον 6.000 πολίτες που μπορούμε να εντοπίσουμε και οι οποίοι έχουν απελαθεί, και πληροφορίες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Ρωσία λένε ότι έχουν πάρει ένα εκατομμύριο Ουκρανούς».
Η Βενεντίκτοβα είπε ότι υπήρξαν περιπτώσεις παιδιών που χωρίστηκαν από τους γονείς τους και ότι σχεδόν όλοι όσοι επέστρεψαν με ανταλλαγή κρατουμένων είπαν ότι βασανίστηκαν και ξυλοκοπήθηκαν από τους Ρώσους.
Καθώς ο πόλεμος μαίνεται στα νότια και ανατολικά της Ουκρανίας, κάθε μέρα υπάρχουν νέες αναφορές για ανθρώπους που απελαύνονται με τη βία στη Ρωσία.