Οι καινοτομίες στον ουκρανικό στρατό δεν αφορούν μόνο τα drones και τα συστήματα μάχης αλλά και θέματα που ενώ φαίνονται ήσσονος σημασίας, στην πραγματικότητα είναι εξίσου σημαντικά -όπως η σίτιση των στρατιωτών στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Αυτή η ιστορία ξεκινάει πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Ολεξίι Βιχρένκο είδε στο σινεμά ταινία με έναν σεφ που παράτησε τα πάντα, αγόρασε καντίνα, με την οποία ταξίδευε, μαγείρευε και έγινε γνωστός από τα κοινωνικά δίκτυα. Ο Ολεξίι εντυπωσιάστηκε τόσο που αποφάσισε και ο ίδιος να αγοράσει ένα παλιό λεωφορείο και να το μετατρέψει σε καντίνα με σκοπό να φτιάχνει και να πουλάει μπέργκερ στους κατοίκους τους Κιέβου. Η καντίνα έγινε, ωστόσο το όλο επιχειρηματικό εγχείρημα εγκαταλείφθηκε καθώς η ουκρανική νομοθεσία δεν προβλέπει αυτοκινούμενο εστιατόριο. Ωστόσο αυτή η εμπειρία και η γνώση έμελλε να βοηθήσει στο μέλλον όχι μόνον τον Ολεξίι αλλά και τον ουκρανικό στρατό.
Όταν στις 24 Φεβρουαρίου 2022 οι Ρώσοι επιτέθηκαν στην Ουκρανία και άρχισαν να βομβαρδίζουν το Κίεβο και τις άλλες ουκρανικές πόλεις, ο Ολεξίι ξεκίνησε να γράφει δημοσιεύματα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την εισβολή και πλήρωνε από την τσέπη του προκειμένου αυτά να προβάλλονται και όλος ο κόσμος να μάθει τι συνέβαινε στην Ουκρανία. Όταν τελείωσαν τα λεφτά κατετάγη στο στρατό. Έτσι βρέθηκε να υπηρετεί ως διοικητής του τμήματος ανεφοδιασμού του αντιαεροπορικού πυραυλικού και πυροβολικού τάγματος της 47ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας «Μαγκούρα» έχοντας σήμερα τον βαθμό του λοχία (νεότερου).
Σοβιετικές παλιατζούρες για κουζίνα
Εξαιτίας της προηγούμενης εμπειρίας του στη μαζική εστίαση του ανατέθηκε η κουζίνα, το μαγείρεμα και όλα τα παρεμφερή. Η κατάσταση που βρήκε δεν του άρεσε καθόλου και έτσι αποφάσισε να την αλλάξει: «Υπήρχε αυτή η παλιά στρατιωτική κουζίνα της σοβιετικής εποχής ΚΠ-130, αρχών δεκαετίας του ‘80.
Κατάλαβα ότι θα ήταν πρόβλημα. Κατ’ αρχάς, όταν λειτουργεί (καίει ξύλα) αφήνει μια στήλη καπνού που είναι ορατή για 2 - 3 χιλιόμετρα. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο σε συνθήκες μάχης, όπου διαρκώς πετούν κατασκοπευτικά drones και αν δουν κάτι κατευθύνουν το πυροβολικό καταπάνω σου. Επιπλέον κατάλαβα ότι η κουζίνα θα πρέπει να μετακινείται πιο εύκολα και να καταλαμβάνει λιγότερο χώρο. Έτσι όπως ξεδιπλώνονταν εκείνη η κουζίνα έπιανε 20 - 25 τετραγωνικά μέτρα χώρο» λέει ο Ολεξίι Βιχρένκο στο iefimerida.gr.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε να συγκεντρώνει χρήματα και έφτιαξε μια νέα αυτοκινούμενη καντίνα, αυτή τη φορά για τις ανάγκες σίτισης της μονάδας του. «Έκανα μια παρουσίαση, περιέγραψα το πρόβλημα, περιέγραψα τη λύση και έγραψα ότι χρειαζόμουν την υποστήριξη των followers μου στο Instagram.
Σε 2,5 μήνες συγκέντρωσα το απαιτούμενο ποσό και αγόρασα το όχημα. Στη συνέχεια βρήκα ανθρώπους που με βοήθησαν να το εξοπλίσω πλήρως, επίσης σε πολύ χαμηλές τιμές, χίλια δολάρια, κατάφερα να το καλύψω εσωτερικά με ανοξείδωτο χάλυβα και να φτιάξω την κουζίνα».
Γκουρμέ φαγητό με τις σφαίρες να σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι
Τώρα, με την επαγγελματική κουζίνα, ταΐζει τους στρατιώτες της μονάδας του μετακινούμενος ακόμα και σε απόσταση μόλις τριών χιλιομέτρων από τη γραμμή σύγκρουσης ενώ μοιράζεται την τεχνογνωσία του και με άλλους μάγειρες του ουκρανικού στρατού. «Όλα εδώ είναι υπολογισμένα, μαζεύονται σε ένα όχημα που μετακινείται γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο, έχει μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των εξαρτημάτων, πιάνει λιγότερο χώρο και χρειάζεται λιγότερα άτομα για να τον χειρισμό του. Τα περισσότερα από τα εργαλεία είναι από επαγγελματικές κουζίνες. Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια είναι η επαγγελματική καφετιέρα που έβαλα, έρχονται οι στρατιώτες και τους φτιάχνω καφέ. Είναι ο καλύτερος καφές της περιοχής» μας λέει χαμογελώντας ο στρατιωτικός.
Η διοίκηση της μονάδας του, αν και δεν είχε αντίρρηση στους «νεωτερισμούς» που έκανε ο Ολεξίι αρχικά δεν έδειξε να συγκινείται και ιδιαίτερα από την βελτίωση στον τομέα της σίτισης των στρατιωτών: «Ο διοικητής μου είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει για αυτά που μαγειρεύω για εκείνους που είναι στα μετόπισθεν, δηλαδή για εκείνους που δεν είναι στην πρώτη γραμμή, στα χαρακώματα. Εγώ βέβαια του εξήγησα ότι εκείνοι που είναι στα “μετόπισθεν” είναι οι ίδιοι που φεύγουν για μερικές ώρες από τα χαρακώματα για να ξεκουραστούν και να επιστρέψουν στα χαρακώματα. Ωστόσο κατάλαβα το πρόβλημα στο οποίο αναφερόταν ο διοικητής».
Πρόκληση - δράση - αποτέλεσμα
Οι έτοιμες μερίδες φαγητού που έπαιρναν οι στρατιώτες μαζί τους στα χαρακώματα δεν ήταν νόστιμες και ήταν συνεχώς τα ίδια και τα ίδια φαγητά. Ο μόνος τρόπος να πάρει μαζί του ο στρατιώτες κανονικό φαγητό στις θέσεις μάχες ήταν τα τάπερ, που επίσης δεν είναι ούτε βολικό ούτε εργονομικό. Οπότε αντιλαμβανόμενος το πρόβλημα ο Ολεξίι έψαξε και βρήκε έναν τρόπο για να μπορούν οι στρατιώτες να παίρνουν μαζί τους στα χαρακώματα έτοιμο, μαγειρεμένο φαγητό που να μπορεί να διατηρείται για μερικές μέρες και να καταναλώνεται βολικά σε δύσκολες συνθήκες.
Αγόρασε επαγγελματική συσκευή αποθήκευσης τροφίμων κενού αέρος και άρχισε να συσκευάζει έτοιμες μερίδες φαγητού. Πάνω στις συσκευασίες τοποθετεί αυτοκόλλητα με τις ημερομηνίες συσκευασίας και κατανάλωσης, το περιεχόμενο και τη σύσταση ενώ δίνει αστείες ονομασίες στα φαγητά του για να διασκεδάζει τους στρατιώτες στις δύσκολες ώρες των μαχών.
«Είναι βολικό στη μεταφορά, σφραγισμένο, δεν θα χαλάσει, δεν θα στάξει, μπορεί να μπει ακόμα και στην τσέπη. Να την έχει πάνω του ο στρατιώτης και όταν πεινάσει να βγάλει, να το ανοίξει και να φάει. Βάζω μερίδες με κρέας, ψάρι, κοτόπουλο, λαχανικά, ξηρούς καρπούς. Υπήρχε αυτό το θέμα και κανένας δεν το έλυνε. Εγώ έχω ένα σύστημα στη ζωή μου: Πρόκληση-δράση-αποτέλεσμα. Έτσι, όταν βλέπω αυτά τα προβλήματα δεν πηγαίνω στον ανώτερο και αρχίζω να γκρινιάζω αλλά προσπαθώ να βρω μια λύση. Και έχει πιάσει αυτό το θέμα, τα παιδιά είναι πολύ ευχαριστημένα από το αποτέλεσμα, τώρα σκέφτομαι να επεκτείνω τη γκάμα των προϊόντων που συσκευάζω» λέει ο στρατιωτικός.
Ο καθένας πρέπει να κάνει σωστά τη δουλειά του
Ρωτάμε τον Ολεξίι γιατί θεωρεί ότι αυτό που κάνει είναι σημαντικό. Μας λέει ότι μαγειρεύοντας για στρατιώτες άλλων μονάδων έβλεπε τους ανθρώπους να μην έρχονται καν για το φαγητό και ποτέ να μην λένε ευχαριστώ γιατί αυτό που έτρωγαν ήταν άθλιο. Πετύχαινε μερίδες στρατιωτικού φαγητού που είχαν λήξει και δεν ήξερε τι να κάνει. «Ποιος θα πάρει την ευθύνη αν συμβεί κάτι» μας λέει.
«Είναι το ηθικό ενός στρατιώτη το καλό φαγητό. Είναι η καλή του διάθεση, είναι το κίνητρο. Αλλά είναι και πρακτικά θέματα, πολύ σημαντικά για την τέλεση των καθηκόντων του. Εκτός από τις θερμίδες που παίρνει είναι και η καλή λειτουργία του εντέρου. Για αυτό είναι καθήκον μου να κάνω σωστά τη δουλειά μου για να λειτουργεί όλη αυτή η μηχανή που λέγεται στρατός. Στον στρατό ο καθένας είναι κομμάτι ενός μεγάλου μηχανισμού και για να λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός πρέπει ο καθένας να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά του» μας λέει.
Εκτός από την αυτοκινούμενη καντίνα - στρατιωτική κουζίνα ο Ολεξίι έφτιαξε και ένα ακόμα όχημα τροφοδοσίας, για να μεταφέρει τα φαγητά ενώ τώρα, με τη βοήθεια εθελοντών, φτιάχνει και μια δεύτερη αυτοκινούμενη κουζίνα.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιταχύνει σημαντικά την εξέλιξη διαφόρων συστημάτων που έχουν να κάνουν με τον πόλεμο καθ’ εαυτόν, τις τηλεπικοινωνίες, την τροφοδοσία κ.ά. Τ ο ζήτημα της σίτισης των στρατιωτών είναι ένας ακόμα τομέας όπου οι Ουκρανοί, αξιοποιώντας τις γνώσεις που είχαν αποκτήσει πριν από τον πόλεμο, προσαρμόζεται στις ανάγκες του πολέμου. Ο Ολεξίι και άλλα άτομα σαν και αυτόν πασχίζουν καθημερινά για να βελτιώσουν τις συνθήκες σίτισης για τους συμπολεμιστές τους. Τέτοιες κουζίνες δεν είναι ο κανόνας στον ουκρανικό στρατό, που ακόμα σε πολλά πράγματα σέρνει πίσω του το βαρύ σοβιετικό παρελθόν του, ωστόσο δείχνουν μια τάση που κερδίζει έδαφος καθημερινά.