Αύριο κηδεύεται η πρώτη επαφή των σαραντάρηδων και πενηντάρηδων με την ποπ κουλτούρα: Η Ραφαέλα Καρά.
Η οποία δε γνώρισε επιτυχία μόνο στην Ελλάδα αλλά γενικότερα όπου κάνει ζέστη. Στην Ισπανία, την Αργεντινή ή την Χιλή. Είναι τυχαίο αυτό;
Εδώ που τα λέμε η Ραφαέλα Καρά των μέσων και τελών της δεκαετίας του’70 ήταν ζεστή παρουσία για το κοινό και καυτή για τις-πιο πλούσια τριχοφυΐας εκείνη την εποχή σε σχέση με σήμερα-ανδρικές φαντασιώσεις. Είναι η πνευματική μητέρα ενός ελληνικού τηλεοπτικού φαινομένου των δύο επόμενων δεκαετιών, της Ρούλας Κορομηλά. Ήταν η μόνη που ξέρω που πάντρευε με τη φυσική παρουσία της δύο “άκρα”: τη γκλάμορους παρουσία με την κομμουνιστική ιδεολογία. Κι εδώ που τα λέμε, αν οι αριστεροί ήξεραν να είναι λαμπεροί σαν τη Ραφαέλα Καρά θα έπαιρναν μεγαλύτερα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Ταπεινή μου γνώμη πάντα. Η επιτυχία της στην Ιταλία ξεκίνησε με το show στη RAI “Canzonissima” αν και η πρώτη της εμφάνιση έγινε στο σινεμα των αρχών της δεκαετίας του’50, ένα ακόμα “παιδί-θαύμα” τύπου Τζόντι Φόστερ που συνέχισε να γνωρίζει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία ως ενήλικας.
Πίσω από τον ερχομό της στην Ελλάδα βρίσκεται ο ισχυρός άνδρας της ελληνικής μουσικής και ιδρυτής της δισκογραφικής CBS, Τάσος Φαληρέας. Παρεπιπτόντως, ο άνθρωπος αυτός είναι ο θείος των ετεροθαλών αδελφών Φαληρέα που ίδρυσαν τους Ιμάμ Μπαϊλντί. Σήμερα το γκρουπ είναι παρελθόν, όπως και η Ραφαέλα Κάρα που έφερε ο θείος τους. Αυτό που ενέπνεε λοιπόν, τον Τάσο Φαληρέα ήταν η εμπορική επιτυχία. Αυτή “μυρίστηκε” στην περίπτωση της Ιταλίδας showwoman. Έτσι έπεισε τον Ραμπίνοβιτς, άνθρωπο που είχε ορίσει ο ίδιος ο Φαληρέας, ως διευθυντή της CBS να φέρει την εκρηκτική, από κάθε άποψη, ξανθιά Ιταλίδα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με δήλωση του ίδιου στο περιοδικό “Ήχος και Hi-fi” τεύχος Ιουνίου 1993 “Έτσι με τον Ραμπίνοβιτς ξεκινήσαμε καλά, του έδωσα την ιδέα της Ραφαέλλα Καρρά, που πούλησε τότε ούτε κι εγώ ξέρω πόσες χιλιάδες δίσκους”. Μάλιστα το 1977 η Ραφαέλα Καρά ήλθε στην Ελλάδα για να παραλάβει τον “Χρυσό Δίσκο” για τον δίσκο της με τον τίτλο-γραμμένο με ελληνικά γράμματα όπως κάνουν και μερικοί χιπστεράδες σήμερα- “Σώου”. Αν θέταμε το ερώτημα ποια ήταν η ελληνική κόπια της Ραφαέλα Καρά πολλοί θα έλεγαν λανθασμένα τη Μπέσυ Αργυράκη. Η πραγματική κόπια της Ραφαέλα Κάρα ήταν η Νέλλη Γκίνη. Η οποία όμως, εκτός από show woman ήταν και ηθοποιός.
Στο θέατρο η Νέλλη έχει συμπρωταγωνιστήσει με καταξιωμένους ηθοποιούς, Κωνσταντάρα, Βλαχοπούλου, Καρακατσάνη, Βέγγο, Μπέζο, Φασουλή σ όλα τα μεγάλα θέατρα της Αθήνας, Ακροπόλ, Βέμπο,αθηναικα θέατρα, Πάρκ, Ρέξ, Μετροπόλιταν ,Παλλάς, Δελφινάριο Ακάδημος κ.α. Διατηρούσε σχέση με τον Μιχάλη Ζαμπέτα, γιο του γνωστού Ζαμπέτα. Η σχέση τους by the way, δεν κατέληξε ποτέ σε γάμο.
Πάντως το 1977, έδειχνε να είναι η χρονιά που η δόξα της Ραφαέλα Κάρα, τουλάχιστον στην Ελλάδα έφτασε στο απόγειο της. Έτσι δεν μπορούσε να αρνηθεί τις προτάσεις του Τάσου Φαληρέα και του Μίλτου Καρατζά να έρθει στη χώρα μας τρεις φορές, την πρώτη που προαναφέραμε για τον χρυσό δίσκο και το promo του, τη δεύτερη για να γυρίσει ένα show στην κρατική τηλεόραση(ΥΕΝΕΔ, αφού την πρώτη φορά είχε εμφανιστεί στην εκπομπή “Η ΕΡΤ παρουσιάζει”) και να συμμετέχει ως guest-star στην πολύ πετυχημένη, εκείνη την εποχή ελληνική σειρά “Εκείνες κι Εγώ” που μάθαμε αργότερα στο remake της με τον Γιάννη Μπέζο στην ΑΝΤ1. Στη σειρά έπαιζε μία από τις εκείνες που έκαναν τη ζωή του Λάμπρου Κωνσταντάρα πολυπλοκότερη. Την τρίτη φορά πήγε, στα χνάρια της βαδίζει ο Μπαντέρας, στη Θεσσαλονίκη που έκανε μια εμφάνιση στο Πάλαι Ντε Σπορ όπου δεν έπεφτε καρφίτσα. Νομίζω ότι απαιτεί εξαιρετική συγκρότηση αλλά και πάθος η παρουσία της Ραφαέλα Καρά για 70 σχεδόν χρόνια στο προσκήνιο. Για να μείνει η φήμη της αιώνια σαν την πόλη που έζησε μέχρι τον θάνατο της.
Tο αγαπημένο μας τραγούδι. Φοβερό εξώπλατο, by the way.