Δριμεία επίθεση κατά του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξαπολύει ο Observer, χαρακτηρίζοντας τον Τούρκο πρόεδρο «διπρόσωπο σουλτάνο, που δεν είναι φίλος της Δύσης» και καλώντας τη Δύση να σκληρύνει τη στάση της έναντι της Τουρκίας.
Όπως σημειώνει στο άρθρο του ο Σάιμον Τίσνταλ του Observer, ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την πάγια θέση ότι «η Τουρκία είναι ένας “στρατηγικός σύμμαχος” της Δύσης» και προδίδει τα δυτικά συμφέροντα προσποιούμενος εταιρική σχέση, λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως «απειλή - ακόμη και να εξοστρακιστεί ως εχθρός».
«Η γεωγραφία δεν αλλάζει. Η Τουρκία ασκεί σημαντική επιρροή στο σταυροδρόμι της Ευρώπης της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Αλλά οι όλο και πιο επιθετικές, αυταρχικές και σχισματικές πολιτικές που ακολουθεί εντός της χώρας και στο εξωτερικό εδώ και δύο δεκαετίες ο θερμοκέφαλος σουλτάνος-πρόεδρός της έχουν ανατρέψει μακροχρόνιες υποθέσεις. Η αξιοπιστία και η χρησιμότητα της Τουρκίας ως αξιόπιστου δυτικού συμμάχου είναι σχεδόν στο τέλος της», αναφέρει το άρθρο.
Ο Observer σημειώνει ότι, με την Τουρκία να οδεύει σε κρίσιμες εκλογές τον Μάιο και τη Δύση να μελετά κρίσιμες επιλογές στην Ουκρανία έναντι της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν και στο Ιράν, τη Συρία και τις σχέσεις Ισραήλ-Παλαιστίνης, αυτά τα διλήμματα συνοψίζονται σε ένα βασικό ερώτημα: είναι καιρός να παραδεχτούμε ότι ο διπρόσωπος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι φίλος της Δύσης - και να τον τιμωρήσουμε ανάλογα;».
Η εχθρική συμπεριφορά του Ερντογάν έναντι της Σουηδίας
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιδυτικής πολιτικής του Ερντογάν, τονίζει το άρθρο, είναι το φρένο που βάζει στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι η Στοκχόλμη παρέχει ασφαλές καταφύγιο σε “τρομοκράτες” του PKK. «Στην πραγματικότητα το βέτο του πηγάζει από την μακρόχρονη αντικουρδική βεντέτα του, που περιλαμβάνει και κινήσεις της τουρκικής δικαιοσύνης να κλείσει το φιλοκουρδικό αντιπολιτευόμενο κόμμα HDP πριν τις εκλογές. Η κόντρα για το ΝΑΤΟ απειλεί τώρα να εκραγεί εν μέσω καψίματος αντιτύπων του Κορανίου, διπλωματικών διαμαρτυριών και βίαιων αντιποίνων».
Το άρθρο κατηγορεί τον Ερντογάν ότι εμποδίζει « τη νόμιμη επιθυμία της Σουηδίας (και της Φινλανδίας) να ενισχύσει την άμυνά της μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ υπονομεύει τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να δείξει ενότητα και αποφασιστικότητα».
Το φλερτ του Ερντογάν με τη Ρωσία και το Συριακό
Ο αρθρογράφος του Observer θυμίζει ότι ο Ερντογάν απορρίπτει τις κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας για την εισβολή της στην Ουκρανία, ενώ οι εμπορικές σχέσεις της Άγκυρας με τη Μόσχα αυξήθηκαν κατά 200% το πρώτο εξάμηνο μετά την εισβολή, ενώ η αγορά των ρωσικών S-400 εξόργισε την Ουάσιγκτον. Παράλληλα, λέει, η προσπάθεια του Ερντογάν να εμφανιστεί ως μεσολαβητής στο ουκρανικό «βοηθά τον Πούτιν να διατηρεί το πρόσχημα ότι ενδιαφέρεται για την ειρήνευση».
Επίσης, σημειώνει ότι τα σχέδια του Ερντογάν να εξαπολύσει νέα χερσαία εισβολή στη Βόρεια Συρία αντιβαίνουν στις υπό τις ΗΠΑ προσπάθειες για στήριξη της κατά του Άσαντ δημοκρατικής αντιπολίτευσης και καταστολής της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
«Εάν τα νοσηρά καλοπιάσματα του Πούτιν από τον Ερντογάν, το διπλό παιχνίδι στο ουκρανικό, η νεοοθωμανική επέκταση και η επιθετικότητα εις βάρος της εταίρου στο ΝΑΤΟ Ελλάδας δεν είναι επαρκείς αποδείξεις κακοβουλίας, τότε σκεφτείτε τον άλλο πόλεμο του - στη δημοκρατία της χώρας του. Εκτός από τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Ερντογάν έχει προκαλέσει τεράστιο χάος στην οικονομία της Τουρκίας. Ο πληθωρισμός είναι στο 58%, το βιοτικό επίπεδο πέφτει κατακόρυφα. Πάνω από το 70% των ατόμων ηλικίας 18 έως 25 ετών λένε ότι θα προτιμούσαν να ζήσουν αλλού».
Πώς θα αντιδράσει η Δύση;
Το άρθρο υπενθυμίζει ότι σε φυσιολογικές, δημοκρατικές εκλογές, μια τέτοια ανικανότητα θα στοίχιζε στον Ερντογάν την προεδρία και στο κόμμα του την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αλλά ο Ερντογάν έχει αυξήσει το τελευταίο διάστημα τον κατώτατο μισθό κατά 55%, μείωσε την ηλικία συνταξιοδότησης, αύξησε τους μισθούς στο Δημόσιο και επέκτεινε τα προγράμματα δανεισμού σε μια «ωμή προσπάθεια κρατικά επιχορηγούμενης εξαγοράς ψήφων».
Την ίδια ώρα, προσπαθεί να θέσει εκτός παιχνιδιού πιθανούς αντιπάλους του, καθώς ο ηγέτης του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς παραμένει φυλακισμένος και μπορεί σύντομα να τον ακολουθήσει στη φυλακή και ο δημοφιλής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου.
Στο ερώτημα πώς θα πρέπει να αντιδράσουν οι δυτικές δημοκρατίες αν ξανακερδίσει τις εκλογές ο Ερντογάν, ο αρθρογράφος του Observer σημειώνει ότι μια επιλογή είναι οι κυρώσεις - και στον Τούρκο πρόεδρο, καθώς και η άρνηση των ΗΠΑ να δώσουν στην Τουρκία τα F-16, όπως και να παγώσουν επίσημα οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την ΕΕ. Αλλά, όπως σημειώνει, ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο γ.γ. του ΝΑΤΟ πρέπει να υπενθυμίσουν στον Ερντογάν ότι η Συμμαχία είναι κοινότητα αξιών και κανόνων, γι’ αυτό και θα πρέπει και τα 30 μέλη της Συμμαχίας να υποδεχθούν τη Σουηδία και τη Φινλανδία στους κόλπους της, εν ανάγκη αναστέλλοντας την ιδιότητα του κράτους-μέλους της Τουρκίας και τροποποιώντας τη συνθήκη του ΝΑΤΟ. Και καταλήγει:
«Η Τουρκία βρίσκεται σε μια δύσκολη γειτονιά. Ουδείς περιμένει χείμαρρους ειρήνης και αγάπης από τους ηγέτες της. Και θα μπορούσε να ξαναγίνει πολύτιμος σύμμαχος. Αλλά η Τουρκία δεν είναι απαραίτητη. Αν χρειαστεί, οι δυτικές δημοκρατίες μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια χωρίς αυτήν - μέχρι να ξημερώσει εκείνη η ευτυχισμένη μέρα, όταν ο δύστροπος σουλτάνος της Άγκυρας τελικά εκπαραθυρωθεί».