Ολοκληρώθηκε τη νύχτα της Κυριακής στη Ρωσία η κακόγουστη παρωδία των προεδρικών εκλογών, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν να επανεκλέγεται Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας με ποσοστό πάνω από 87%.
Το νούμερο αυτό βέβαια είναι εντελώς εικονικό, καθώς η εκλογική διαδικασία που έστησε το καθεστώς του Ρώσου ηγεμόνα δεν είχε καμία απολύτως σχέση με μια ανόθευτη και δημοκρατική εκλογή. Όσοι πολιτικοί αντίπαλοι του Πούτιν τόλμησαν να θέσουν υποψηφιότητα ακυρώθηκαν από την απολύτως ελεγχόμενη κεντρική εκλογική επιτροπή και οι τρεις ανθυποψήφιοι, στους οποίους τελικά επιτράπηκε να είναι υποψήφιοι, αποτελούν απλά φερέφωνα του καθεστώτος και εκλογικοί κομπάρσοι.
Το πλέον προκλητικό μέρος αυτής της αισχρής διαδικασίας ήταν οι «εκλογές» στις κατεχόμενες περιοχές της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, όπου οι πολίτες υποχρεώθηκαν να προσέλθουν στα «εκλογικά κέντρα» υπό την απειλή των όπλων των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων. Και σε αντίθεση βέβαια με τις συμβατικές δεσμεύσεις της Ρωσίας στον ΟΑΣΕ, δεν υπήρξαν ανεξάρτητοι εκλογικοί παρατηρητές, αλλά μόνο δήθεν “παρατηρητές”-οπαδοί του ρωσικού καθεστώτος από τρίτες χώρες, μεταξύ των οποίων και ο πολύ γνωστός μας Παναγιώτης Λαφαζάνης. Κάποιες λίγες εκδηλώσεις διαμαρτυρίες, όπως ρίψη μελανιού στην κάλπη ή προσέλευση στα εκλογικά κέντρα σε συγκεκριμένη ώρα, δεν μπόρεσαν να χαλάσουν την μπανάλ φιέστα του Πούτιν.
Εκτός από μια αναγκαία τυπική διαδικασία, ο Πούτιν χρησιμοποίησε αυτήν την παρωδία εκλογών για να κάνει επίδειξη της ισχύος του καθεστώτος του, να δοκιμάσει την πειθαρχία των καθεστωτικών στελεχών και να περάσει στον ρωσικό λαό το μήνυμα της στιβαρής σταθερότητας εν καιρώ πολέμου. Δεν είναι τυχαίο ότι στις δηλώσεις του αργά τη νύχτα εξήρε το γεγονός ότι διεξήχθησαν «δημοκρατικές εκλογές» ακόμη στις περιοχές της χώρας που βρίσκονται σε κατάσταση «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», όπως το κατεχόμενο Ντονμπάς, ενώ αντίθετα στην Ουκρανία οι προεδρικές εκλογές αναβλήθηκαν. Ο Ρώσος ηγεμόνας πιθανότατα νιώθει ικανοποιημένος από την παρωδία εκλογών που έστησε με το καθεστώς του και πλέον μπορεί να προσβλέπει ακόμη σε μια ισόβια θητεία, αφού με την αλλοίωση του Συντάγματος που μεθόδευσε, μπορεί να θέσει ξανά υποψηφιότητα στις “εκλογές” του 2030 και να ηγεμονεύσει μέχρι το 2036 όταν θα έχει φτάσει στην ηλικία των 84 ετών.
Ήταν δε τόσο «λαρζ» μετά το πέρας των «εκλογών» ο Ρώσος Πρόεδρος, που έφτασε στο σημείο να δηλώσει ακόμη και πως “λυπάται” για τον θάνατο του Ναβάλνι και πως είχε συμφωνήσει σε πρόταση “συνεργατών” του να γίνει ανταλλαγή του αντικαθεστωτικού αγωνιστή με Ρώσους καθεστωτικούς που βρίσκονται σε φυλακές χωρών της Δύσης. «Το δέχθηκα αμέσως, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά πίσω στη Ρωσία» … »Αλλά μετά από λίγες ημέρες εκείνος πέθανε. Λυπηρό, αλλά συμβαίνουν αυτά», δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος με το γνωστό παγωμένο ειρωνικό του ύφος.
Αυτή η αισχρή για τον ρωσικό λαό, τη δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα αλλοίωση κάθε έννοιας δημοκρατικών εκλογών ήρθε απλά να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι απόλυτα και αδιαφιλονίκητα κυρίαρχος στη Ρωσία και επιπρόσθετα χρησιμοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία για να εδραιώσει πιο βάναυσα αλλά και ιδιαίτερα αποτελεσματικά το αδίστακτο καθεστώς του. Έχει δε καταφέρει να πείσει την συντριπτική πλειοψηφία του ρωσικού λαού, ότι η Ρωσία δεν διεξάγει απλά μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, αλλά μάχεται σε έναν αμυντικό πόλεμο απέναντι σε όλη συνολικά την Δύση.
«Μας πολεμούν, ακόμη και με την χρήση όπλων», ανέφερε στις επινίκιες δηλώσεις του ο Πούτιν. «Οι χώρες της Δύσης θα ενεργούν πλέον εναντίον της Ρωσίας πιο εξελιγμένα, αλλά δεν πρόκειται να αλλάξουν τους στόχους τους», δήλωσε ο Ρώσος ηγεμόνας και πρόσθεσε πως η εκλογική του «νίκη» αποτελεί μια απόδειξη πως «η Ρωσία δεν μπορεί να ταπεινωθεί». Διευκρίνησε πάντως πως η σύγκρουση με την Δύση δεν φαίνεται πιθανό να οδηγήσει σε έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Νομίζω ότι είναι απίθανο να συμβεί. Ενδιαφέρεται κανείς για κάτι τέτοιο;».
Η απόλυτη κυριαρχία του Βλαντίμιρ Πούτιν στο εσωτερικό της χώρας και η μετατροπή της Ρωσίας σε μια πολεμική οικονομική δύναμη παρά τις επίμονες κυρώσεις από τη Δύση, θέτουν την Ευρώπη μπροστά σε ένα ιδιαίτερα σκληρό και προκλητικό σκηνικό. Σε όλο το μήκος των ανατολικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την Ρουμανία μέχρι την Εσθονία και την Φινλανδία υπάρχει και θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμη ένας αδίστακτος και πολύ ισχυρός αντίπαλος, ο οποίος απειλεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων σχεδόν των γειτονικών του χωρών. «Τα σύνορα της Ρωσίας δεν τελειώνουν πουθενά» ήταν το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της καμπάνιας του Πούτιν και πρόκειται για μια αναθεωρητική και επιθετική στρατηγική, την οποία πρέπει στην Ευρώπη να την λάβουμε πλέον πολύ σοβαρά. Το μεταπολεμικό status quo και η αμυντική ομπρέλα αποτροπής που παρείχαν επί δεκαετίες στην Γηραιά Ήπειρο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δημιουργήσει έναν δομικό εφησυχασμό στις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες, με εξαίρεση μόνο τις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία.
Η αποκάλυπτη πλέον επιθετικότητα της Ρωσίας και ο ιμπεριαλιστικής έμπνευσης αναθεωρητισμός του Πούτιν μας ξυπνούν και μας ξεβολεύουν με πολύ σκληρό τρόπο. Είμαστε όμως αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα αυτήν την πολύ δυσάρεστη κατάσταση και να ανταποκριθούμε με υπευθυνότητα, και ως Ευρωπαίοι πολίτες αλλά και οι δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες των χωρών μας. Ο Ρώσος ηγεμόνας είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να μας το υπενθυμίζει συνεχώς.