Τις επιπτώσεις μιας επιδημίας, όπως αυτή του κορωνοϊού, σε μια δημοκρατική χώρα της Δύσης όπως η Ιταλία, σκιαγραφούν οι New York Times.
O Ιταλός δημοσιογράφος στην Corriere Della Sera, Μπέμπε Σεβερνίνι, περιγράφει τις επιπτώσεις των κρουσμάτων στον ιταλικό βορά με ένα άρθρο γνώμης στην αμερικανική εφημερίδα. Ο τίτλος του, «Ιταλία, ένα εργαστήριο κορωνοϊού στην Ευρώπη».
Ο Σεβερνίνι σημειώνει επιπλέον πώς μια χώρα της Δύσης, με ένα σύστημα υγείας πρότυπο (ο ίδιος το χαρακτηρίζει ως ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης) μπορεί να παγιδευτεί ανάμεσα στον τρόμο που προκαλεί ο κορωνοϊός, στις κραυγές των ΜΜΕ, τον «λαϊκισμό της υγείας» που βρίσκει πρόσφορο έδαφος, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της Ιταλίας, που μοιάζουν αναγκασμένοι να απαρνηθούν για λίγο την κουλτούρα του εναγκαλισμού και των φιλιών.
Το χιούμορ, διέξοδος για τους Ιταλούς εν μέσω επιδημίας κορωνοϊού
Μπορεί το άρθρο γνώμης να δημοσιεύεται στην αμερικανική New York Times, ωστόσο ο Ιταλός δημοσιογράφος περιγράφει μια κατάσταση που μάλλον είναι γνώριμη και σε εμάς στην Ελλάδα. Ιταλοί ζαχαροπλάστες δημιούργησαν παγωτό με τη μορφή του κορωνοϊού, σε μια προσπάθεια να διασκεδάσουν την κατάσταση. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν πλημμυρίσει από χιουμοριστικές εικόνες αναφορικά με τον κορωνοϊό. Σε μία από αυτές, ο πίνακας του Ντα Βίντσι «Ο Μυστικός Δείπνος» δείχνει ένα τραπέζι αδειανό, καθώς Ιησούς και Απόστολοι έχουν τρομοκρατηθεί από τον κορωνοϊό. «Στο Μιλάνο, είμαστε κάπως εκτός ελέγχου αυτή τη στιγμή» γράφει η εικόνα.
Το μαύρο χιούμορ είναι ένας τρόπος να ξορκίσει η Ιταλία την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, από τη στιγμή που ξέσπασε η επιδημία του κορωνοϊού, όπου τα κρούσματα ανέρχονταν σε 1694 ως την Κυριακή και οι νεκροί (όλοι τους γύρω από την ηλικία των 80) τους 41.
Φαίνεται πως σε ολόκληρη την Ιταλία το μόνο θέμα συζήτησης είναι ο κορωνοϊός. Στις συζητήσεις, τα τρομακτικά ανέκδοτα αναμειγνύονται με παρερμηνευμένα επιστημονικά δεδομένα. Στις τηλεοράσεις της Ιταλίας οι επιδημιολόγοι έχουν γίνει κάτι σαν… τηλεστάρ, τους οποίους οι πολίτες αναγνωρίζουν με τα μικρά τους ονόματα. Άλλες φορές πάλι, ένας ειδικός αντικρούει τα λεγόμενα του άλλου από τηλεοράσεως, προσθέτοντας ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση γύρω από την επιδημία του κορωνοϊού.
Ο ρόλος των ΜΜΕ στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού στην Ιταλία
Ο Ιταλός δημοσιογράφος υποστηρίζει πως στην Ιταλία παρακολουθούμε περισσότερες μάσκες στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, παρά στους δρόμους του Μιλάνου. Το ερώτημα ωστόσο είναι πώς αντιμετωπίζει μια δημοκρατική χώρα της Ευρώπης μια επιδημία. Μια χώρα με συνήθειες πολύ διαφορετικές από εκείνες των λαών της Κίνας ή της Νοτίου Κορέας όπου παρουσιάστηκαν εκατοντάδες (βλ. χιλιάδες) κρούσματα κορωνοϊού.
«Συνάντησα κάποιους φίλους που διευθύνουν ένα ξενοδοχείο στους λόφους κοντά στην Πάρμα. Όλες οι κρατήσεις τους από το εξωτερικό ακυρώθηκαν» περιγράφει ο Σεβερνίνι, ενώ δίνει και με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο τις επιπτώσεις του φόβου, των μέτρων πρόληψης και του πανικού που επικρατεί στη χώρα. «Ο αυτοκινητόδρομος στο Μιλάνο, πάντοτε γεμάτος, έμοιαζε με τις λεωφόρους της Γιούτα (των ΗΠΑ): Σχεδόν άδειος. Το ίδιο και τα αεροδρόμια της πόλης».
Ο κορωνοϊός αποκάλυψε μια ασυνήθιστα ευάλωτη Ιταλία
Η εξάπλωση του κορωνοϊού αποκάλυψε, όπως περιγράφει ο Σεβερνίνι μια ασυνήθιστα ευάλωτη Ιταλία. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον βορά, όπου κατεγράφη η έξαρση κρουσμάτων κορωνοϊού, αλλά ολόκληρη την Ιταλία.
«Οι περισσότεροι Ιταλοί δεν έχουν εμπειρία από πολέμους ή επιδημίες, οπότε δυσκολεύονται να βρουν την κατάλληλη αντίδραση» σημειώνει το δημοσίευμα της New York Times, με τον Ιταλό δημοσιογράφο να εξηγεί πως αυτή η κατάσταση αβεβαιότητας αποτελεί γόνιμο έδαφος για συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Ο αρχηγός της ακροδεξιάς στην Ιταλία, Ματέο Σαλβίνι κάλεσε πρόσφατα σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με αφορμή την επιδημία κορωνοϊού.
Ο τρόπος που περιγράφει την κατάσταση ο Ιταλός δημοσιογράφος δείχνει μια χώρα στο χείλος της κατάρρευσης εξαιτίας του κορωνοϊού. Ο Μπέπε Σεβερνίνι διαβεβαιώνει πως δεν είναι τόσο δραματική η κατάσταση. Ωστόσο, ο δημοσιογράφος της Corriere Della Sera σημειώνει πως υπάρχουν 10 δήμοι που έχουν αποκλειστεί και κανείς δεν μπορεί να φτάσει ή να αποχωρήσει από αυτούς.
Οι Ιταλοί στερούνται τις παρέες τους λόγω κορωνοϊού
Σχολεία κλείνουν, όπως και αγορές, κινηματογράφοι, θέατρα, εκκλησίες και μουσεία. Αγώνες ποδοσφαίρου ακυρώνονται, όπως και η εβδομάδα μόδας που προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες στο Μιλάνο. Τα μέσα μεταφοράς είναι σχεδόν άδεια από πολίτες, εξαιτίας του κορωνοϊού.
«Για μια κοινωνία σαν την ιταλική, οι παρέες είναι το καλύτερο ηρεμιστικό, και αν πρέπει να απομονωθεί κανείς, υποφέρεις από συμπτώματα στέρησης» γράφει ο Ιταλός που περιγράφει πως ένας ζεστός λαός που αγκαλιαζόταν και μοίραζε φιλιά, θα πρέπει ελέω κορωνοϊού, να μην ανταλλάσσει καν χειραψία. «Αν φτερνιστείς ή βήξεις σε δημόσιο χώρο, ο κόσμος απομακρύνεται και δείχνει ανήσυχος» σημειώνει.
Η σύγχυση για την κατάσταση βασιλεύει στην Ιταλία κάθε φορά που ένα νέο κρούσμα κορωνοϊού προκύπτει. «Ωστόσο, οι τελευταίες εξελίξεις διαμόρφωσαν την Ιταλία σε ένα ιντριγκαδόρικο πολιτικό, εμπορικό, κοινωνικό και ψυχολογικό εργαστήριο. Το πρώτο της Δύσης που πρέπει να αντιμετωπίσει μαζικά τον κορωνοϊό και που φώτισε εμφατικά πόσο ευαίσθητες είναι οι δημοκρατίες, ακόμη και σε αναπτυγμένα κράτη» λέει ο δημοσιογράφος.
Η Ιταλία ζει σε μια παράξενη περίοδο λόγω κορωνοϊού
Ο Σεβερνίνι απαριθμεί μια σειρά από κινήσεις πανικού μπροστά στον κορωνοϊό στην Ιταλία. Την άστοχη αρχική αντίδραση απέναντι στην Κίνα, έναν κρίσιμο εμπορικό εταίρο, την αδυναμία να περιορίσει τις οικονομικές επιπτώσεις, την αποτυχία επιχειρήσεων να υιοθετήσουν έξυπνες εργασιακές πρακτικές, την έλλειψη αλληλεγγύης ακόμη και εντός των εθνικών συνόρων (Την Πέμπτη, γράφει ο Ιταλός, ο κυβερνήτης της Σικελία ανακοίνωσε πως «θα ήταν καλύτερο για τουρίστες από τον βορά να μείνουν μακριά»).
Σύμφωνα με το άρθρο γνώμης της New York Times, η Ιταλία ζει αυτή τη στιγμή σε μια παράξενη περίοδο. Το Μιλάνο, η πιο δραστήρια πόλη της, μοιάζει αγχωμένη να επιστρέψει στην κανονική της δραστηριότητα, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο, ούτε προβλέπεται άμεσα. «Η χώρα κρατά την ανάσα της και περιμένει» σημειώνει ο Ιταλός αρθρογράφος για την κατάσταση στην Ιταλία μετά τα κρούσματα κορωνοϊού.
Επτά αιώνες νωρίτερα, ο Τζιοβάνι Μποκάτσιο, ένας από τους ιδρυτές της ιταλικής γλώσσας χρησιμοποίησε την πανώλη (την πραγματική) ως έμπνευση για το αριστούργημά του «Το Δεκαήμερα». Σε αυτό, 10 νέοι άνθρωποι καταφεύγουν σε μια βίλα στην εξοχή προκειμένου να αποφύγουν την επιδημία και εξιστορούν ο ένας στον άλλο ιστορίες από το παρελθόν. «Σήμερα, θα δημοσίευαν ανοησίες στο Facebook, εντείνοντας τον φόβο σε ανθρώπους που είναι ήδη φοβισμένοι».