Στα ανοικτά των ακτών της Βραζιλίας, περίπου 30 χιλιόμετρα από το Σάο Πάολο, βρίσκεται ένα νησί στο οποίο η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την πρόσβαση.
Προκειται για το Queimada Grande, ένα νησί περίπου 430.000 τετραγωνικών μέτρων που αν και φαίνεται σαν ένας φυσικός παράδεισος, κρύβει έναν θανάσιμο κίνδυνο που δεν είναι άλλος από τα χιλιάδες δηλητηριώδη φίδια που φιλοξενεί. Ως αποτέλεσμα αυτού είναι αδύνατο να ζήσουν στο νησί άνθρωποι. Κατά τον 20ο αιώνα, ένας φαροφύλακας ήταν υπεύθυνος για τη συντήρηση του φάρου, αλλά με την πάροδο του χρόνου ο φάρος αυτοματοποιήθηκε και τελικά το νησί έγινε εντελώς ακατοίκητο.
Ένα νησί βασίλειο δηλητηριωδών φιδιών
Σύμφωνα με το Gizmodo, στο Queimada Grande υπολογίζεται ότι ζουν περίπου 15.000 φίδια, γεγονός που το καθιστά το μέρος με τη μεγαλύτερη πυκνότητα οχιών ανά τετραγωνικό μέτρο στον κόσμο. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζει η τρομακτική Bothrops insularis, μία οχιά που θεωρείται ένα από τα πιο δηλητηριώδη είδη στον πλανήτη.
Παρά το γεγονός ότι δεν ξεπερνά τα 1,2 μέτρα σε μήκος, αυτό το φίδι είναι εξαιρετικά επιθετικό και το δηλητήριό του είναι θανατηφόρο. Τρέφεται με πτηνά και άλλα ερπετά, αλλά όταν δεν βρίσκει τροφή μπορεί να καταφύγει ακόμα και στον κανιβαλισμό. Η γεωγραφική τους απομόνωση έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη εξέλιξη που καθιστά αυτά τα φίδια ακόμη πιο θανατηφόρα από άλλα της ίδιας οικογένειας.
Το δηλητήριό του είναι έως και πέντε φορές πιο ισχυρό από αυτό του στενού συγγενή του, του Bothrops jararacá. Σύμφωνα με μελέτες, ένα δάγκωμα μπορεί να προκαλέσει μυϊκή νέκρωση, εγκεφαλική αιμορραγία, έντονο έμετο και εντερική αιμορραγία.
Η ταχύτητα με την οποία δρα το δηλητήριο καθιστά αδύνατη την εφαρμογή αντιδότου ή την παροχή ιατρικής βοήθειας στον απαραίτητο χρόνο. Υπολογίζεται ότι αν ένα τέτοιο φίδι δάγκωνε κάποιον στο νησί, το θύμα θα επιβίωνε μόνο για 30 δευτερόλεπτα.
Έτσι, απαγορεύεται εντελώς η πρόσβαση στο νησί που λόγω της εξαιρετικής βιοποικιλότητάς του και του επιστημονικού ενδιαφέροντος που προκαλεί ανακηρύχθηκε περιοχή υψηλής οικολογικής αξίας και ερπετολογικού ενδιαφέροντος τη δεκαετία του 1980. Αυτό σημαίνει ότι η πρόσβαση περιορίζεται αποκλειστικά σε εξειδικευμένους ερευνητές και επιστήμονες, οι οποίοι πρέπει να λάβουν ειδικές άδειες από την κυβέρνηση της Βραζιλίας για να επισκεφθούν.