Xρειάζεται γερό στομάχι για να δει κανείς το τεσσάρων επεισοδίων ντοκιμαντέρ για τον Τζέφρι Έπσταϊν, τον κυνικό, ψυχρό, βαθιά διαστροφικό, αμείλικτο εκατομμυριούχο που κακοποίησε σεξουαλικά δεκάδες ανήλικες και ώθησε στη μαστροπεία πολλές από αυτές, «προσφέροντάς» τις σε ισχυρούς άνδρες μέσα στα σπίτια-κολαστήριά του.
Δεν δίνει νέες πληροφορίες. Καμία αποκάλυψη, κανένα μυστικό που έμενε στην αφάνεια ως σήμερα. Και όμως το ντοκιμαντέρ «Filthy Rich», με τις μαρτυρίες γυναικών που ήδη από τα 14 τους χρόνια έπεσαν θύματα του Έπσταϊν , με τις συνεντεύξεις των αστυνομικών που προσπάθησαν να τον συλλάβουν ξεπερνώντας το τείχος που είχαν υψώσει οι δικαστικές αρχές και τις εικόνες του ίδιου από τις καταθέσεις του, προκαλεί ένα ισχυρό σοκ. Από τη μια ο κυνικός, βαριεστημένος, αλλαζονικός, απάνθρωπος, αμετανόητος ως το τέλος Έπσταϊν, και από την άλλη οι γυναίκες που περήφανες, προσπαθούν να σταθούν δυνατές και μιλούν για όσα έζησαν και κυρίως για την δικαιοσύνη που ποτέ δεν αποδόθηκε όπως θα ήθελαν.
Ο Έπσταϊν συνελήφθη τον Ιούλιο του 2019 και βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις 10 Αυγούστου του 2019. Αυτοκτονία ήταν η επίσημη εκδοχή, αν και πολλοί βλέπουν πίσω από τη σορό του κάποιους από τους ισχυρούς φίλους του που έτρεμαν ότι θα τους κατέδιδε για τις σχέσεις που είχαν με τις ανήλικες που ο Έπσταϊν τους προωθούσε. Αλλωστε κατά την έφοδο των αρχών στο σπίτι του τον περασμένο Ιούλιο, βρέθηκαν κάμερες που παρακολουθούσαν και κατέγραφαν τα πάντα σε κάθε σπιθαμή των σπιτιών του.
Σκιάχτρο του Γκάτσμπι και του ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ
Ασκημένος στην απάτη, στην διαφθορά, στην ασίγαστη επιθυμία να ανέλθει ανεξαρτήτως κόστους και τρόπου o Tζέφρι Έπσταϊν που μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια στο Coney Island της Νέας Υόρκης, βρέθηκε να δουλεύει σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο με πλαστά πτυχία και από εκεί χάρη στις γνωριμίες που έκανε εκτοξεύθηκε στο χώρο των αμοιβαίων κεφαλαίων και του χρηματιστηρίου. Γοήτευε, έπειθε, σαγήνευε, με κάθε τρόπο – ακόμα και συνάπτοντας σεξουαλικές σχέσεις με ισχυρούς άνδρες όπως αφήνει να εννοηθεί το ντοκιμαντέρ. Ο ίδιος βέβαια εμφανίζεται στο Filthy Rich να αρνείται κατηγορηματικά ότι ήταν αμφιφυλόφιλος. Πολλοί τον παρομοιάζουν με τον Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ, άλλοι μιλάνε για έναν Γκάτσμπι του 21ου αιώνα. Η εικόνα του και η δημόσια ζωή του δεν είχαν σχέση με αυτούς όμως. Ηταν ο άνθρωπος που μισούσε να βγαίνει από την πολυτελή ιδιωτική κατοικία του στο Μανχάταν (την μεγαλύτερη της περιοχής), που φορούσε φόρμες και μοκασίνια ενώ ταξίδευε με lear jet, και μετακινείτο με ελικόπτερα.
Τι ήταν αυτό που τον έκανε να γοητεύει τόσο τους ισχυρούς; Τον Μπιλ Κλίντον, τον πρίγκιπα Αντριου, αμεριακανούς νομπελιστες, τον Ντόναλντ Τραμπ – ok, για τον τελευταίο δεν έχουμε πολλές απορίες. Μάλιστα δήλωνε στο New York Magazine τότε ο Τραμπ ότι μοιάζει πολύ με τον Τζέφρι, έχουν και οι δυο αδυναμία στις γυναίκες, μόνο που ο Έπσταϊν προτιμούσε τις πολύ νέες… Οταν τον Ιούλιο του 2019 συνελήφθη με κατηγορίες για μαστρoπεία ανηλίκων και σεξουαλική κακοποίησή τους, ο Τραμπ δήλωσε μέσα από τον Λευκό Οίκο ότι δεν είχε σχέση μαζί του εδώ και χρόνια γιατί διαφωνούσε με τον χαρακτήρα του. Είχε όμως τοποθετήσει ήδη ως υπουργό Εργασίας τον πρώην εισαγγελέα Αλεξ Ακόστα. Τον άνθρωπο που σχεδόν έβαλε στο ντουλάπι τις κατηγορίες εναντίον του Έπσταϊν που παρουσίασε η αστυνομία του Παλμ Mπιτς. Περιορίστηκε να τον κατηγορήσει για συνέργεια σε προώθηση πορνείας, έκλεισε τον φάκελο των καταθέσεων, τον καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκισης. Κάθε μέρα είχε δικαίωμα εξόδου και αλώνιζε, συνεχίζοντας να πλουτίζει και να εκμεταλλεύεται ανήλικες, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ, ενώ αφέθηκε ελεύθερος νωρίτερα λόγω καλής διαγωγής.
Το ξεγύμνωμα του σάπιου δικαστικού συστήματος στις ΗΠΑ
Ο Ακόστα εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη θέση του υπουργού Εργασίας τον Ιούλιο του 2019 με τα συντριπτικά στοιχεία σε βάρος του Έπσταϊν να σοκάρουν την κοινή γνώμη παγκοσμίως. Ομως στην περίπτωση αυτή, όπως φωτίζεται από το ντοκιμαντέρ, δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα σκοτεινό τέρας που κατέστρεψε τη ζωή δεκάδων ανήλικων κοριτσιών και έναν φιλόδοξο ή ανεπαρκή εισαγγελέα. Εχουμε να κάνουμε με το απόλυτο ξεγύμνωμα τoυ δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ. Είναι αυτό ένα σοκ το ίδιο ισχυρό σχεδόν με τις αποκαλύψεις για τη δράση του Έπσταϊν. Στόματα έκλειναν, δικαστικοί λειτουργοί έθαβαν στοιχεία, υποθέσεις έκλειναν βιαστικά. Ο αστυνομικός διευθυντής του Παλμ Μπιτς καταθέτει αναλυτικά τον τρόπο των ερευνών του τμήματός του που ήταν απολύτως αποκαλυπτικός. Πενήντα κορίτσια να μιλάνε για όσα τους έκανε. Και ο δικός του λόγος να υπερισχύει, για τον εισαγγελέα.
Εκβιασμοί αφόρητοι για τα κορίτσια, κάποια από τα οποία άλλαξαν ακόμα και ήπειρο για να σωθούν ή φλέρταραν επίμονα με την αυτοκτονία, ή χαράκωναν το σώμα τους. Πακτωλοί χρημάτων για να κλείνουν στόματα. Ο πρίγκιπας Αντριου να χορεύει ιδροκοπώντας πάνω από την 17χρονη Βιρτζίνια και μετά να την κακοποιεί σεξουαλικά ξανά και ξανά όπως καταγγέλλει η ίδια στο κολαστήριο του ιδιωτικού νησιού του Τζέφρι στις Παρθένες Νήσους ή στο Λονδίνο. Ο Αντριου το αρνήθηκε, δεν θυμάται λέει. Ακόμα και η φωτογραφία του να κρατά από τη μέση την Βιρτζίνια στο σπίτι της Γκισλέιν Μάξγουελ, με την ίδια ναχαμογελά πίσω τους που δόθηκε στη δημοσιότητα δεν τον έκανε να αλλάξει γνώμη. Η Μάγξουελ ήταν το δεξί χέρι, η σύντροφος του Έπσταϊν.
Τρία κορίτσια 12 ετών δώρο για τα γενέθλιά του
Ο Μπιλ Κλίντον αρνήθηκε ότι είχε σχέση με κάποια από τα κορίτσια που προσέφερε στους φίλους του ο Έπσταϊν, αρνήθηκε ακόμα και ότι έχει επισκεφθεί το ιδιωτικό νησί, ενώ δύο τουλάχιστον μαρτυρίες στο ντοκιμαντέρ ισχυρίζονται το αντίθετο. Αποκαλύπτεται επίσης ότι ο δαιμονικός χρηματιστής δεν προσέφερε μόνο , αλλά και δεχόταν ως δώρο ανήλικες. Ενας φίλος του, έστειλε στον Έπσταϊν τρεις 12χρονες ως δώρο για τα γενέθλια του. Ταξίδεψαν αυθημερόν από τη Γαλλία, τις «πούλησαν» οι γονείς τους σύμφωνα με τον ντοκιμαντέρ. Στην κατάθεση ερωτάται ο Έπσταϊν αν ισχύει ότι έλαβε αυτό το «δώρο.» Γελάει σαρδόνια, ζητά να του επαναλάβουν την ερώτηση και απαντά απολαμβάνοντας κάθε συλλαβή «θα ήθελα να απαντήσω σε αυτή την ερώτησή. Πραγματικά θα ήθελα. Ομως οι δικηγόροι μου δεν μου το επιτρέπουν».
Τελικά είναι μια αλυσίδα τα σοκ που βιώνει κανείς βλέποντας το ντοκιμαντέρ: Το σοκ της βίας -όλα ξεκινούσαν από ένα μασάζ στο ειδικό διαμορφωμένο χώρο που είχε στις κατοικίες του πριν εξελιχθούν σε ωμή σεξουαλική επίθεση. Το σοκ του σάπιου δικαστικού συστήματος. Το σοκ του δημοσιογραφικού συστήματος που δεν έδρασε όπως θα όφειλε – υπάρχει η καταγγελία δημοσιογράφου του Vanity Fair ότι στο αφιέρωμα που ετοίμαζε στο περιοδικό για τον Τζέφρι Έπσταϊν δεν της επέτρεψαν να γράψει για τις μαρτυρίες δύο αδελφών που κακοποιήθηκαν από τον ίδιο. Είναι οι Μαρία και Ανι Φάρμερ, που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ. Το περιοδικό κυκλοφόρησε τελικά με τον τίτλο «O ταλαντούχος κύριος Έπσταϊν». Το σοκ των ισχυρών που δέχονταν να τον συναναστρέφονται, να κάνουν μπίζνες μαζί του, ακόμα και στελέχη του Harvard και του ΜΙΤ που ευεργετούσε για την ολοκλήρωση ερευνών τους. Και το σοκ της Αγγλίδας Γκισλέιν Μάξγουελ, ερωμένης και συνεργάτιδάς του. Τον προμήθευε με κορίτσια, συμμετείχε σε κάποια όργια, εκβίαζε τις ανήλικες, ήταν η ασπίδα του. Η ίδια αρνείται τις κατηγορίες και από τον Ιούλιο και μετά παραμένει άφαντη. Κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται. Ομως τα κορίτσια που μιλάνε στο ντοκιμαντέρ, ανεπίστρεπτα τραυματισμένες από όσα έζησαν, δεν την ξεχνούν. Την έχουν πάντα στο κάδρο πλάι στον βασανιστή Έπσταϊν, με τα έτοιμα 200 δολάρια στο χέρι μετά από κάθε μασάζ ή σεξουαλική πράξη.
Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται με ένα κλείσιμο του ματιού, σχεδόν. Με το υπονοούμενο πως θα αποκαλυφθεί ποιοι διακαώς επιθυμούσαν να χαθεί για πάντα η φωνή του Έπσταϊν. Και γιατί. Τι υπήρχε τελικά στις δεκάδες σακούλες με φωτογραφίες και ψηφιακό υλικό που πήρε η αστυνομία από το σπίτι τού Έπσταϊν στη Νέα Υόρκη. Φαίνεται πως είναι μια από τις περιπτώσεις που ταιριάζει στο τέλος το to be continued.