Είναι τα «μικρο-διαμερίσματα» η απάντηση στην στεγαστική κρίση που έχει ενσκήψει εσχάτως στις ΗΠΑ και σε άλλα μέρη του κόσμου;
Έχετε ακούσει για τα μικροσκοπικά σπίτια. Τι γίνεται όμως με τα μικροσκοπικά διαμερίσματα; Μια νέα πρόταση, εξ Αμερικής ορμώμενη, για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης μετατρέπει άδειους χώρους γραφείων σε πολλές αμερικανικές πόλεις σε μικρο-διαμερίσματα [Micro-apartments] προς ενοικίαση (ή και πώληση, πιο σπάνια) σε πολύ προσιτές τιμές.
Υπάρχει ωστόσο και το «ναι μεν, αλλά»: για να είναι τόσο φθηνά, περίπου όσο ένα δωμάτιο φοιτητικής εστίας, προορίζονται κυρίως για ύπνο. Και υπάρχει και το ενδεχόμενο τα σαλόνια, οι κουζίνες, τα μπάνια και τα πλυντήρια να μοιράζονται με άλλα άτομα στον ίδιο όροφο.
Η ιδέα δεν είναι καινούργια: οι κατοικίες ενός δωματίου υπάρχουν εδώ και αιώνες [ειδικά στην Ασία και στην Ιαπωνία]. Αλλά η πρόσφατη πρόταση/έκθεση, από το αμερικανικό Pew Charitable Trusts και το αρχιτεκτονικό-σχεδιαστικό γραφείο Gensler, στοχεύει να «παντρέψει» την παραδοσιακή αυτή ιδέα με τη σχετικά πρόσφατη πληθώρα κενών χώρων γραφείων σε όλες τις αμερικανικές μεγαλουπόλεις.
Τι προκάλεσε η πανδημία
Περίπου το 20% των κτιρίων γραφείων στις ΗΠΑ είναι ακόμη κενά σχεδόν πέντε χρόνια μετά την πανδημία του COVID που πυροδότησε τις πρακτικές εργασίας από το σπίτι, όπως αναφέρει εκτενές άρθρο της USA TODAY.
Η συγκέντρωση των υδραυλικών εγκαταστάσεων και των κουζινών στο κέντρο κάθε ορόφου (όπου συνήθως βρίσκονται ήδη στα γραφεία) και όχι σε κάθε μονάδα, εξοικονομεί περίπου 25-35% του κόστους κατασκευής σε σχέση με άλλες μετατροπές γραφείων σε κατοικίες, υπολογίζει η έκθεση.
«Επειδή τα "μικροδιαμερίσματα" είναι στενά, κάθε κάτοικος θα έχει ένα μεγάλο παράθυρο, αλλά κάθε όροφος θα φιλοξενεί περίπου τρεις φορές περισσότερες μονάδες από ό,τι μια τυπική πολυκατοικία», λένε οι συντάκτες.
Πόσο εφικτή είναι η μετατροπή τους;
Η έκθεση αξιολόγησε πόσο εφικτή θα ήταν η πραγματοποίηση αυτών των μετατροπών σε τρεις πόλεις των ΗΠΑ. Το Σιάτλ, το Ντένβερ και η Μινεάπολη επιλέχθηκαν επειδή όλες έχουν υψηλά μέσα ενοίκια, πολλά κενά γραφεία στο κέντρο της πόλης και υψηλό ποσοστό αστέγων.
Κάπως έτσι προκύπτει ότι ένα προτεινόμενο μικρο-διαμέρισμα στο Ντένβερ θα κόστιζε περίπου 850 δολάρια νοίκι - λιγότερο από το ήμισυ του σημερινού μέσου ενοικίου στην πόλη που είναι 1.771 δολάρια.
Η Pew και η Gensler πιστεύουν ότι τα μικρο-διαμερίσματα θα προσελκύσουν ένα ευρύ φάσμα ενοικιαστών: ηλικιωμένους κατοίκους που μπορεί να μην είναι πλέον σε θέση να ζουν στο σπίτι τους, ανθρώπους που έχουν πρόσφατα μετακομίσει σε μια νέα πόλη, ακόμη και κυβερνήσεις που αναζητούν μια προσιτή εναλλακτική λύση για άστεγους κατοίκους.
«Αυτό δεν λύνει το στεγαστικό πρόβλημα που φυσικά και υπάρχει εκεί έξω» δήλωσε ο Alex Horowitz, διευθυντής προγράμματος για την πρωτοβουλία πολιτικής στέγασης στο Pew, σε ενημέρωση του Τύπου.
Παρόλα αυτά, ο Horowitz υποστηρίζει ότι αυτά τα «μικροδιαμερίσματα» προσφέρουν μια ποικιλία κατοικιών στο πιο προσιτό σημείο τιμών, το οποίο είναι αυτό που είναι πιο δύσκολο να ικανοποιήσουν οι κατασκευαστές.
Η δημιουργία οικονομικά προσιτών κατοικιών στην καρδιά των κέντρων των πόλεων θα βοηθούσε επίσης στην αναζωογόνηση πολλών εμπορικών περιοχών που αγωνίζονται μετά την πανδημία, δήλωσε ο Horowitz.
Επιπλέον, θα βοηθούσε στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου, ενθαρρύνοντας τους κατοίκους να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή να περπατούν προς τις κοντινές θέσεις εργασίας, αντί να οδηγούν.