O Εconomist υποστηρίζει ότι η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον, χρειάζεται να πάρει σημαντικές αποφάσεις που θα κρίνουν την πορεία της Συμμαχίας σε βάθος πενταετίας, επισημαίνοντας ακόμα και ζήτημα ύπαρξής της αν δεν λάβει έγκαιρα μέτρα.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συγκεντρώνονται από σήμερα στην Ουάσιγκτον για να γιορτάσουν «τη μεγαλύτερη στρατιωτική συμμαχία στην ιστορία του κόσμου», όπως την αποκαλεί ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και έχει δίκιο, υπογραμμίζει ο Economist. Το ΝΑΤΟ έχει συμβάλει στη διατήρηση της ειρήνης στην Ευρώπη εδώ και 75 χρόνια, ένα εκπληκτικό επίτευγμα μετά από αιώνες πολέμου στην ήπειρο, σημειώνεται.
Η εγγύηση του «άρθρου 5» -ότι η επίθεση σε ένα μέλος είναι επίθεση σε όλα- απέτρεψε πρώτα τη Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ υπήρξε επίσης ένα φόρουμ για την επίλυση των εντάσεων μεταξύ των μελών του. Δεν είναι να απορεί κανείς που τα νευρικά έθνη ζητούν διακαώς να γίνουν μέλη του. Τα μέλη αυξήθηκαν από 12 το 1949 σε 32 σήμερα, με τη Σουηδία να προσχωρεί τον Απρίλιο και τη Φινλανδία πέρυσι.
Μια όχι και τόσο ευχάριστη επέτειος
Ωστόσο, αν και το ΝΑΤΟ έχει πολλά να γιορτάσει, αυτή δεν θα είναι μια ευτυχής επέτειος. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία συνεχίζεται. Η Κίνα συνεχίζει να στηρίζει τη ρωσική βιομηχανία. Το Ιράν και η Βόρεια Κορέα προμηθεύουν τον Βλάντιμιρ Πούτιν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, βαλλιστικούς πυραύλους και βλήματα πυροβολικού. Οι αυταρχικές κυβερνήσεις αυτών των τεσσάρων χωρών έρχονται όλο και πιο κοντά, μια πρόκληση για την παγκόσμια τάξη που το ΝΑΤΟ έχει κάνει τόσα πολλά για να στηρίξει.
Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ μπορεί σύντομα να περιλαμβάνουν τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές τον Νοέμβριο, και τη Μαρίν Λεπέν, τη λαϊκίστρια ηγέτιδα της Γαλλίας που είναι soft απέναντι στη Ρωσία και η οποία μπορεί να μετακομίσει στο Ελιζέ το 2027 αν νικήσει στις προεδρικές εκλογές. Οι δυτικές δημοκρατίες πρέπει να δράσουν γρήγορα για να αντιμετωπίσουν αυτούς τους κινδύνους, επισημαίνει ο Economist.
Θα πρέπει να ξεκινήσουν αναγνωρίζοντας ότι οι 60 περίπου συμμαχίες της Αμερικής είναι ένα τεράστιο γεωπολιτικό πλεονέκτημα -και όχι ένα βάρος, όπως συχνά φαίνεται να πιστεύει ο Τραμπ. Οι σύμμαχοι ενισχύουν την αμερικανική ισχύ. Αντίθετα, η Κίνα και η Ρωσία δεν έχουν αντίστοιχες, παρά μόνο πελάτες ή ευκαιριακούς εταίρους. Η Αμερική πρέπει να ανανεώσει τις συμμαχίες της, όπως έχει αρχίσει να κάνει ο Μπάιντεν, σημειώνεται.
Οι απειλές στην Ευρώπη και την Ασία συνδέονται όλο και περισσότερο, οπότε είναι λογικό οι σύμμαχοι και στις δύο περιοχές να ενεργούν συντονισμένα, τόσο οικονομικά και πολιτικά όσο και στρατιωτικά. Η G7, ένα φόρουμ δημοκρατιών με ισχυρές οικονομίες, θα πρέπει να δεχθεί περισσότερους Ασιάτες συμμάχους, όπως η Νότια Κορέα, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Η άμεση στρατιωτική συνεργασία θα πρέπει να είναι πιο περιορισμένη, κυρίως επειδή οι αποστάσεις είναι τόσο μεγάλες. Αλλά οι ανατολικοί και δυτικοί σύμμαχοι θα πρέπει να διεξάγουν περισσότερες κοινές ασκήσεις και περιπολίες για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας στο στενό της Ταϊβάν και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Η προσέλκυση της Ινδίας θα είναι απαραίτητη. Έχει έρθει πιο κοντά στη Δύση, αλλά προσκολλάται σε μια μακροχρόνια εταιρική σχέση με τη Ρωσία και σε μια παλιά ιδεολογία μη συμμόρφωσης. Όσο πιο γρήγορα αρχίσει να υπολογίζει ότι τα συμφέροντά της βρίσκονται στο στρατόπεδο που βασίζεται σε κανόνες, τόσο το καλύτερο.
Η μόνη αλήθεια του Τραμπ
Όσον αφορά το ίδιο το ΝΑΤΟ, ο Τραμπ έχει δίκιο σε ένα πράγμα. Τα μέλη του θα πρέπει να επιτύχουν τον διακηρυγμένο στόχο τους να δαπανούν το 2% του ΑΕΠ για την άμυνα. Στη συνέχεια θα πρέπει να το αυξήσουν στο 2,5%. Η πρόοδος προς τον στόχο του 2% είναι αρκετά καλή από τότε που ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, αλλά εκτός από την ίδια την Αμερική και κράτη πρώτης γραμμής όπως η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής, λίγα μέλη βρίσκονται κοντά στο 2,5%.
Όσοι δεν καταφέρνουν να φτάσουν το 2% θα πρέπει να χάσουν κάποια προνόμια, όπως η ευκαιρία των υποψηφίων τους να αναλάβουν σημαντικές θέσεις εργασίας. Αλλά κανένα μέλος δεν θα πρέπει να στερείται την προστασία του άρθρου 5, και σε αυτό το σημείο ο Τραμπ είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Ενώ όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην παραπαίουσα απόδοση του Μπάιντεν στο πρόσφατο ντιμπέιτ τους, ο Τραμπ επανέλαβε την απειλή του να μην υπερασπιστεί τους συμμάχους του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας «αν δεν πληρώσετε». Η αμφισβήτηση του Άρθρου 5 καταστρέφει την εμπιστοσύνη μεταξύ των συμμάχων της Αμερικής και ενθαρρύνει τους εχθρούς της να δοκιμάσουν την αλληλεγγύη της συμμαχίας, πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε επικίνδυνες λανθασμένες εκτιμήσεις. Καθώς η αμφιβολία εξαπλώνεται, οι επιπτώσεις θα γίνουν αισθητές σε παγκόσμιο επίπεδο. Χώρες που υποψιάζονται ότι δεν μπορούν να βασίζονται απόλυτα στην Αμερική μπορεί να σπεύσουν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα, πυροδοτώντας κούρσες εξοπλισμών από την Ανατολική Ασία μέχρι τον Κόλπο.
Γιατί το ΝΑΤΟ πρέπει να στηρίξει αποφασιστικά την Ουκρανία
Η πιο άμεση δοκιμασία για το ΝΑΤΟ είναι να βοηθήσει την Ουκρανία να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Ο Πούτιν είναι διατεθειμένος να σπαταλήσει ρωσικό αίμα και χρήμα για πολλά χρόνια προσπαθώντας να κατακτήσει τον γείτονά του. Για να τον σταματήσει θα απαιτηθούν περισσότερα δυτικά όπλα και βοήθεια. Αλλά ο μόνος τρόπος για να είναι πραγματικά ασφαλής η Ουκρανία είναι μέσα στο ΝΑΤΟ. Οι Σύνοδοι Κορυφής στην Ουάσινγκτον θα πρέπει να δεσμευτούν ότι θα την αφήσουν να μπει σύντομα, καθιστώντας έτσι σαφές στη Μόσχα ότι δεν μπορεί να εμποδίσει την ένταξη της Ουκρανίας παρατείνοντας τον πόλεμο.
Το άρθρο 5 δεν θα απαιτούσε απαραίτητα στρατεύματα από άλλες χώρες του ΝΑΤΟ να πολεμήσουν στο ουκρανικό έδαφος- οι δεσμεύσεις του θα μπορούσαν να καλυφθούν με γενναιόδωρες προμήθειες όπλων, καθώς και με βοήθεια στην υλικοτεχνική υποδομή και τις πληροφορίες στο πεδίο της μάχης. Η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ σε καιρό πολέμου ενέχει κινδύνους, αλλά το ίδιο θα συνέβαινε και με έναν μακρύ πόλεμο φθοράς ή με μια ουκρανική κατάρρευση.
Ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι το ΝΑΤΟ θα είναι ακόμα εδώ για να γιορτάσει τα 80α γενέθλιά του είναι να νικήσει στην Ουκρανία, καταλήγει το βρετανικό μέσο.