Ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ, ζήτησε την Πέμπτη συγγνώμη εκ μέρους ενός ολόκληρου έθνους.
Μια συγγνώμη σε βάρος των «Μέτις», των ανθρώπων δηλαδή με αφρικανικές και βελγικές ρίζες που άργησε πολύ.
Ο Βέλγος πολιτικός απευθύνθηκε στο βελγικό κοινοβούλιο για ένα ζήτημα που επί δεκαετίες ολόκληρες αποτελούσε ταμπού για την βελγική πολιτική σκηνή και εν πολλοίς βρισκόταν θαμμένο κάτω από ενοχές και άγνοια σε ό, τι αφορά τη βελγική κοινωνία. Πρόκειται για την περίοδο της βελγικής αποικιοκρατίας στην Αφρική, η οποία άφησε βαθιές πληγές στις χώρες τις Αφρικής και ιδιαίτερα στο Κονγκό.
Τα παιδιά "μυάσματα" και η Καθολική εκκλησία
Η διοίκηση του Βελγίου απαγόρευε για δεκαετίες τη σύναψη γάμων ανάμεσα σε Αφρικανούς και Βέλγους. Υπό το πρίσμα αυτής της απαγόρευσης, το Βέλγιο απήγαγε όσα παιδιά γεννιούνταν από Κονγκολέζα μητέρα και Βέλγο πατέρα και τα έστελνε σε καθολικά σχολεία και ορφανοτροφεία στην Ευρώπη, πριν τα δώσει για υιοθεσία.
Υπολογίζεται πως περισσότερα από 20.000 παιδιά αποκόπηκαν από τους πραγματικούς τους γονείς με αυτό τον τρόπο. Συχνά, παρατηρείτο το φαινόμενο τα παιδιά αυτά να είναι απάτριδες, αφού δεν τους αποδιδόταν ούτε η βελγική, ούτε όμως και η κονγκολέζικη υπηκοότητα. Τα παιδιά αυτά, που στη γαλλική αργκό αποκαλούνταν «Μέτις» (δηλαδή μιγάδες), απήχθησαν κατά χιλιάδες την περίοδο μεταξύ 1959 και 1962.
Η βαμμένη με αίμα ιστορία των Βέλγων αποικιοκρατών
«Στο όνομα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, εκφράζω τη συγγνώμη στους ‘Μέτις’ της αποικιοκρατικής περιόδου του Βελγίου και τις οικογένειές τους για τις αδικίες και τα όσα υπέμειναν» δήλωσε ο Σαρλ Μισέλ απευθυνόμενος στο βελγικό κοινοβούλιο.
«Εύχομαι αυτή η μοναδική στιγμή να αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την συνειδητοποίηση και τη γνώση αυτής της πτυχής της εθνικής μας ιστορίας» συνέχισε, σε μια δημόσια συγγνώμη η οποία έρχεται δύο χρόνια μετά την δημόσια μεταμέλεια της καθολικής εκκλησίας στο Βέλγιο για τον ρόλο της στην υπόθεση.
Ο Βασιλιάς Λεοπόλδος Β’ του Βελγίου φαινόταν να κατέχει εκείνος υπό την ιδιοκτησία του ολόκληρη την επικράτεια του σημερινού Κονγκό πίσω στο 1885, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο.
Οι εξεγέρσεις των ντόπιων κατά της βελγικής κατοχής πνίγηκαν στο αίμα, ενώ υπολογίζεται πως το Κονγκό θρήνησε εκείνη την περίοδο και μέχρι την απελευθέρωση τουλάχιστον 10 εκατομμύρια νεκρούς. Σύμφωνα με τα βελγικά μέσα ωστόσο, η σκοτεινή αυτή ιστορία της χώρας δεν είναι γνωστή σε μεγάλη μερίδα των πολιτών.