Η Ανγκελα Μέρκελ είχε το δικό της… αμερικανικό όνειρο. Και θα το ζούσε στα 60 της, αν δεν είχε πέσει ποτέ το Τείχος του Βερολίνου.
Η καγκελάριος ρωτήθηκε σε συνέντευξη στο Spiegel αν μπορεί να φανταστεί πού θα βρισκόταν αν δεν είχε ενωθεί η Γερμανία. «Θα πραγματοποιούσα το όνειρό μου. Στα 60 μου θα είχα παραλάβει το διαβατήριό μου και θα ταξίδευα στην Αμερική», ήταν η απρόσμενη απάντηση της Ανγκελα Μέρκελ, που εξήγησε ότι οι συνταξιούχοι είχαν το δικαίωμα να ταξιδεύουν, αφού «ο σοσιαλισμός δεν τους χρειαζόταν» και στην Ανατολική Γερμανία οι γυναίκες έβγαιναν στη σύνταξη στα 60, οπότε η ίδια- 65 ετών σήμερα- θα είχε ήδη αρχίσει να ταξιδεύει.
Το όνειρο της Μέρκελ
«Θα έβλεπα ασφαλώς σωστά τη Δυτική Γερμανία. Αλλά το πρώτο μου μεγάλο ταξίδι θα ήθελα να το κάνω στην Αμερική. Λόγω του μεγέθους, της ποικιλίας, του πολιτισμού. Να δω τα Βραχώδη Όρη, να ταξιδέψω με το αυτοκίνητο ακούγοντας Μπρους Σπρίνγκστιν. Αυτό ήταν το όνειρό μου», δήλωσε η Μέρκελ και όταν ρωτήθηκε αν θα ήθελε να γυρίσει την Αμερική με μια αμερικανική λιμουζίνα, απάντησε: «Δεν μου αρέσουν τα μεγάλα αυτοκίνητα, αλλά θα έπρεπε να είναι κάτι καλύτερο από Trabant (σ.σ. το χαρακτηριστικό αυτοκίνητο της Ανατολικής Γερμανίας)».
Η Μέρκελ για τη ζωή με το Τείχος του Βερολίνου
Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί 30 χρόνια μετά την Πτώση του Τείχους στις ανατολικές περιοχές της χώρας και κυρίως σχετικά με την ενίσχυση ξενοφοβικών, λαϊκιστικών δυνάμεων όπως η AfD, Ανγκελα Μέρκελ επισήμανε ότι για τους Ανατολικογερμανούς μιας συγκεκριμένης γενιάς η ζωή με την ειρηνική επανάσταση δεν ήταν πάντα εύκολη.
«Ακόμη όμως και αν κάποιος είναι δυσαρεστημένος με την ιατρική περίθαλψη, με τις συγκοινωνίες, με την κρατική διαχείριση συνολικά ή ακόμη και με την ίδια του την ζωή, δεν έχει κανένα δικαίωμα στο μίσος και στην περιφρόνηση και ακόμη περισσότερο στη βία. Απέναντι σ' αυτά, δεν υπάρχει καμία ανοχή», υπογράμμισε όμως, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
«Η άποψη για την ζωή στην Ανατολική Γερμανία εξαρτάται ασφαλώς από το πού βρίσκεται κανείς σήμερα ως Ανατολικογερμανός. Αλλά κατά βάση η εικόνα που υπάρχει είναι μάλλον δυσνόητη για τους Δυτικογερμανούς, το γεγονός π.χ. ότι και σε μια δικτατορία μπορεί κανείς να ζήσει μια επιτυχημένη ζωή, ότι κι εμείς είχαμε φίλους και οικογένειες, με τους οποίους παρά το κράτος γιορτάζαμε γενέθλια και Χριστούγεννα ή μοιραζόμασταν την θλίψη μας, φυσικά πάντα με προσοχή σε ό,τι αφορούσε την κυβέρνηση. Δεν καθόριζε την κάθε μέρα μας το γεγονός ότι δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στις ΗΠΑ, αλλά μόνο στην Ουγγαρία και στην Βουλγαρία. Και επειδή κάποια κομμάτια της προσωπικής μας ζωής στην Ανατολική Γερμανία δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από τους Δυτικογερμανούς, πολλοί Ανατολικογερμανοί αντιδρούν εξιδανικεύοντας τα», εξήγησε ακόμη.