Στην κορύφωση της κρίσης χρέους της ευρωζώνης ο τότε επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι είχε υποσχεθεί -με μια φράση που έμεινε στην Ιστορία - να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για τη διάσωση του ευρώ.
Τώρα, σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, η πατρίδα του Ντράγκι, η Ιταλία -αντιμέτωπη με μια πανδημία που θερίζει ζωές και σακατεύει την οικονομία, αλλά και μια πολιτική κρίση που ανέδειξε γι’ άλλη μια φορά την παράλυση του πολιτικού συστήματος – στράφηκε στον “Super Mario” για να τη σώσει.
Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στη χώρα χαρακτήρισαν σχεδόν ως μάννα εξ’ ουρανού την ανάληψη από τον Ντράγκι της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης ενότητας. Η Ιταλία διανύει ίσως μία από τις κρισιμότερες περιόδους της μεταπολεμικής της ιστορίας δίνοντας μια πολυμέτωπη μάχη στον τομέα της υγείας και της οικονομίας αντιμέτωπη με μια βαθιά κοινωνική παράλυση και απογοήτευση. Αναμένεται να λάβει πάνω από 200 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, αλλά οι αμφιβολίες για την ικανότητα της απερχόμενης κυβέρνησης Κόντε να απορροφήσει και να αξιοποιήσει ορθά τα κονδύλια αυτά ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην κατάρρευσή της.
Ο Ντράγκι από την άλλη θεωρείται ικανότατος στη διαχείριση τέτοιων ποσών, κι η ανάληψη της πρωθυπουργίας θα ανεβάσει τη διεθνή θέση της χώρας του και την αξιοπιστία και την επιρροή της στις Βρυξέλλες, σχολιάζουν οι New York Times. Έχοντας συνεργαστεί στενά ως πρόεδρος της ΕΚΤ με την Άνγκελα Μέρκελ και διαθέτοντας πιθανότατα μια βαθύτερη κατανόηση του τρόπου που λειτουργεί η οικονομία σε σχέση με τους περισσότερους ηγέτες κρατών ανά την υφήλιο ο Ντράγκι έχει ερείσματα και στον Λευκό Οίκο μέσω της νέας υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζάνετ Γιέλεν, την οποία γνωρίζει καλά από την εποχή που ήταν αμφότεροι κεντρικοί τραπεζίτες. Αλλά ακόμη κι η προοπτική να παραλάβει ο Ντράγκι το τιμόνι της Ιταλίας, όταν ανακοινώθηκε η ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο Ματαρέλα, ήταν αρκετή για να προκαλέσει κύμα ευφορίας στις αγορές – μια ψήφος εμπιστοσύνης απαραίτητη για την ίδια τη χώρα και την μακροπρόθεσμη ανάπτυξή της, καθώς θα χρειάζεται να δανείζεται φθηνό χρήμα.
Συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις του Ντράγκι για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης – Στήριξη από πρώην πρωθυπουργούς
Για να στρωθεί όμως στη δουλειά της ανάταξης της ιταλικής οικονομίας ο Ντράγκι θα πρέπει πρώτα να εξασφαλίσει τη στήριξη της πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο. Στις πρώτες επαφές του φάνηκε να κερδίζει την υποστήριξη ορισμένων πολιτικών δυνάμεων, όπως το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, ενώ το Κίνημα 5 Αστέρια μαλάκωσε την αρχικά εχθρική στάση του έναντι του ανθρώπου που θεωρούν ότι ενσαρκώνει το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Όμως το στοίχημα δεν έχει ακόμη κερδηθεί μετά την ανακοίνωση της ακροδεξιάς Λέγκας του Ματέο Σαλβίνι ότι δεν θα στηρίξει μια κυβέρνηση, που υποστηρίζουν οι Πεντάστεροι.
Στα πρώτα δημόσια σχόλιά του για την πολιτική κρίση μετά την αποτυχία του να συγκροτήσει νέο συνασπισμό ο απερχόμενος πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε ευχήθηκε καλή επιτυχία στον Ντράγκι. Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, Νίκολα Τζινγκαρέτι, είπε χθες ότι ο πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη της κεντροαριστεράς, προσθέτοντας ότι βλέπει στο 80%-90% τις πιθανότητές του να σχηματίσει κυβέρνηση. Αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να προσφέρει χείρα βοηθείας η κεντροδεξιά του Forza Italia. Υποστήριξη άνευ όρων στον Ντάγκι υποσχέθηκε κι ένας άλλος πρώην πρωθυπουργός, ο νυν επικεφαλής του Italia Viva, Ματέο Ρέντσι, ο άνθρωπος που τράβηξε την πρίζα από την κυβέρνηση Κόντε.
Όσον αφορά στους Πεντάστερους, ο Ντράγκι είναι ένας δύσκολος υποψήφιος, επειδή είχε παίξει κεντρικό ρόλο στην επιβολή σκληρών ευρωπαϊκών όρων και μέτρων λιτότητας στην Ιταλία, η λαϊκή δυσαρέσκεια για τα οποία είχε βοηθήσει το Κίνημα, που ξεκίνησε ως αντισυστημικό, να βγει από το περιθώριο και να εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα της χώρας. Ο Ντράγκι έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα ολοκληρώσει μέχρι αύριο (Σάββατο) τις διαβουλεύσεις και θα αποφασίσει αν διαθέτει αρκετή στήριξη για το σχηματισμός της 67ης μεταπολεμικής κυβέρνησης της Ιταλίας. Σε περίπτωση που αποτύχει ανοίγει η προοπτική πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με το δεξιό μπλοκ υπό τον Σαλβίνι και τη Λέγκα του να αναμένεται να αναδειχθεί ως η ισχυρότερη συμμαχία. Αλλά το πιθανότερο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ψηφοφορίας ίσως είναι ένα νέο αδιέξοδο καθώς οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις θα πασχίζουν να σχηματίσουν βιώσιμο συνασπισμό. Μετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2013 και του 2018 η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθεί.