Ορισμένοι από τους κορυφαίους στρατηγικούς στοχαστές της Γαλλίας θέτουν ένα άβολο ερώτημα στον Εμανουέλ Μακρόν, πιέζοντάς τον να λάβει μια επείγουσα απόφαση για περισσότερα όπλα στο Κίεβο.
Πρόσφατη ανάλυση, που έγινε στην Πολωνία και την Ουκρανία και βρέθηκε στα χέρια του BBC, δείχνει ότι το γαλλικό μερίδιο στα όπλα -σε σχέση με άλλες χώρες- στην Ουκρανία είναι λιγότερο από 2%, πολύ πίσω από το 49% των ΗΠΑ, αλλά ακόμα και από το 22% της Πολωνίας και το 9% της Γερμανίας.
«Ανησυχούσα για την αξιοπιστία των στατιστικών που έδειχναν τη Γαλλία χαμηλά στη λίστα των χωρών που συνεισφέρουν» λέει ο François Heisbourg, ο οποίος είναι ίσως ο σημαντικότερος αμυντικός αναλυτής της Γαλλίας, και προσθέτει:
«Έτσι, πήγα στον κύριο κόμβο διανομής στην Πολωνία για να δω πόσα όπλα παραδόθηκαν τελικά, σε σχέση με αυτά για τα οποία είχαν δεσμευθεί. Δυστυχώς, τα στοιχεία επιβεβαίωσαν τους φόβους μου. Η Γαλλία βρίσκεται πολύ χαμηλά στη λίστα, στην ένατη θέση».
Τα γαλλικά επιχειρήματα για τα λιγοστά όπλα στην Ουκρανία
Η επίσημη αντίδραση του Παρισιού σε αυτό είναι «ναι μεν, αλλά». Ναι, τα στατιστικά στοιχεία για την υποστήριξη στην Ουκρανία δεν είναι κολακευτικά, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
Πρώτον, οι αξιωματούχοι της άμυνας λένε ότι το πραγματικό μέτρο της στρατιωτικής βοήθειας είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Ορισμένες χώρες παραδίδουν απαρχαιωμένο εξοπλισμό. Η Γαλλία έδωσε 18 αυτοκινούμενες μονάδες πυροβολικού Caesar, οι οποίες σήμερα βρίσκονται κατά μήκος της ουκρανικής πρώτης γραμμής.
Η Γαλλία, προσθέτουν οι αξιωματούχοι, έχουν -όπως και άλλες δυτικές χώρες- εξαντλήσει τα στρατιωτικά τους αποθέματα ως μέρος του μερίσματος της ειρήνης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τα Caesars της Ουκρανίας αποτελούν το ένα τέταρτο του συνόλου του κινητού πυροβολικού της Γαλλίας. Ως εκ τούτου, η χώρα δεν μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα χωρίς να γίνει ευάλωτη σε περιοχές όπου έχει ήδη δεσμευτεί, όπως το Σαχέλ και ο Ινδο-Ειρηνικός.
«Μπορεί να φαίνεται ότι είμαστε πίσω από άλλες χώρες, αλλά η Γαλλία έχει κάθε πρόθεση να παίξει τον ρόλο της» λέει ο στρατηγός Jérome Pellistrandi, εκδότης της National Defense Review.
Η Γαλλία κινδυνεύει να «μείνει έξω από την Ιστορία» στον πόλεμο στην Ουκρανία
Αυτά τα επιχειρήματα δεν είναι αβάσιμα, λέει ο Heisbourg. Το πρόβλημα είναι ότι με το να μην είναι περισσότερο παρούσα στη «σκηνή του πολέμου», η Γαλλία κινδυνεύει να μείνει έξω από την «πλοκή της Ιστορίας».
Για τον ίδιο, η εξίσωση είναι απλή... Η Ουκρανία θα συνομιλήσει με χώρες που γνωρίζει ότι είναι πιθανό να παραδώσουν τα όπλα που χρειάζεται. Η Γαλλία αυτή τη στιγμή δεν είναι μία από αυτές.
Υπάρχει όμως ένας άλλος κίνδυνος για τη Γαλλία. Η σχετική απουσία της στην Ουκρανία υπονομεύει την προσπάθειά της για ηγετική θέση στον αγώνα της ευρωπαϊκής άμυνας.
Ήδη πολλές χώρες της ανατολικής Ευρώπης είναι επιφυλακτικές απέναντι στον πρόεδρο Μακρόν, γιατί πιστεύουν πως ήταν υπερβολικά επιεικής απέναντι στον Βλαντίμιρ Πούτιν κατά τους πρώτους μήνες του πολέμου. Έχει ριζώσει μια αφήγηση, σύμφωνα με την οποία η Γαλλία εξακολουθεί να έχει αμφιβολίες για έναν πιθανό ουκρανικό θρίαμβο.
Η στρατιωτική αυτοδυναμία της Ευρώπης που επιδιώκει ο Μακρόν θα επιτευχθεί μόνο αν η Γαλλία αυξήσει τις παραδόσεις όπλων
Για τον Pierre Haroche, ο οποίος δίνει διαλέξεις για τη διεθνή ασφάλεια στο Queen Mary University του Λονδίνου, αυτή η αφήγηση είναι άδικη -και δεν αποτελεί λόγο για τα χαμηλά επίπεδα παραδόσεων όπλων από τη Γαλλία στην Ουκρανία.
Ωστόσο, είναι σταθερά της άποψης ότι η Γαλλία θα πρέπει να ενισχύσει τη συνεισφορά της όσο το δυνατόν συντομότερα, προκειμένου να καθησυχάσει τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, ότι «είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα».
«Ο στόχος της Γαλλίας για στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης επικεντρώνεται κυρίως στην ανάπτυξη των αμυντικών μας βιομηχανιών μέσω κοινών προμηθειών. Αλλά αν θέλετε κοινές προμήθειες, πρέπει να δείξετε σε άλλες χώρες ότι έχετε το ίδιο όραμα για την κοινή μας ασφάλεια» τονίζει ο Haroche, και συμπληρώνει:
«Για να καταστεί βιώσιμος ο στόχος μας για ευρωπαϊκή συνεργασία, πρέπει να δείξουμε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ότι η συνεργασία με τη Γαλλία και η υιοθέτηση της ιδέας της στρατηγικής αυτονομίας δεν αποτελεί στρατηγικό κίνδυνο».