Το κοινοβούλιο του Λιβάνου συνέρχεται για να εκλέξει τον πρόεδρο της χώρας, αφού επί διετία οι 128 βουλευτές δεν κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους.
Κυρίως ανάμεσα στην οργάνωση Χεζμπολάχ και τις αντίπαλές της παρατάξεις που εμπόδιζαν την εκλογή αρχηγού του κράτους.
Επικρατέστερος για πρόεδρος στον Λίβανο
Επικρατέστερος για την ανάδειξή του στο αξίωμα είναι ο αρχηγός του λιβανικού στρατού, ο στρατηγός Ζοζέφ Αούν, ο οποίος δεν έχει καμία πολιτική εμπειρία, αλλά αντλεί το κύρος του ως επικεφαλής ενός από τους πλέον σεβαστούς θεσμούς σε μία χώρα που βρίσκεται στο έλεος χρόνιας πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Ο στρατηγός Ζοζέφ Αούν, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση συγγένειας με τον απερχόμενο πρόεδρο Μισέλ Αούν, έχει την υποστήριξη πολλών ξένων δυνάμεων όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σαουδική Αραβία, ηγείται από τον Μάρτιο 2017 του μοναδικού ίσως κρατικού θεσμού που παρέμεινε στο περιθώριο των θρησκευτικών και πολιτικών ερίδων που κατατρώγουν τον Λίβανο.
Ως αρχηγός του λιβανικού στρατού, ο στρατηγός Αούν διαχειρίσθηκε και ξεπέρασε σειρά από κρίσεις και κυρίως την οικονομική κατάρρευση που τον υποχρέωσε να δεχθεί διεθνή βοήθεια για την διαφύλαξη του θεσμού.
Πλέον, έπειτα από την συμφωνία εκεχειρίας ανάμεσα στην φιλοϊρανική οργάνωση Χεζμπολάχ και το Ισραήλ στο τέλος του Νοεμβρίου, ο λιβανικός στρατός έχει επιφορτισθεί με την εποπτεία της τήρησής της.
Οι λιβανικές δυνάμεις αναπτύσσονται σταδιακά στις παραμεθόριες περιοχές του νοτίου Λιβάνου από όπου αποσύρεται ο ισραηλινός στρατός. Η διαδικασία αυτή θα πρέπει να ολοκληρωθεί στις 26 Ιανουαρίου.
Η συμφωνία προβλέπει ότι μόνο οι δυνάμεις του λιβανικού στρατού και οι Κυανόκρανοι του ΟΗΕ θα πρέπει να έχουν παρουσία στον νότιο Λίβανο. Οι δυνάμεις της Χεζμπολάχ οφείλουν να αποσυρθούν προς ζώνες που βρίσκονται βορειότερα και να εγκαταλείψουν τα βαρέα όπλα τους.
Ο αρχηγός του στρατού θα πρέπει να τηρήσει την επικίνδυνη κοινωνική και θρησκευτική ισορροπία που συνθέτει το πολιτικό παίγνιο στον Λίβανο: να μην θιγεί το κίνημα της Χεζμπολάχ, αλλά ούτε και οι αντίπαλοί της.
Ο στρατιωτικός με τον λακωνικό λόγο μπορεί να υπολογίζει στο δίκτυο των υποστηρικτών που διατρέχει ολόκληρο το φάσμα της πολιτικής τάξης του Λιβάνου, αλλά επίσης και τις επαφές του με τις δυτικές ηγεσίες, κυρίως στο Παρίσι και την Ουάσινγκτον.
«Εχει την φήμη του ακέραιου ανθρώπου», σχολιάζει ο πολιτικός αναλυτής Karim Bitar.
«Στις τάξεις του στρατού θεωρείται αφοσιωμένος άνθρωπος, που υπερασπίζεται το εθνικό συμφέρον και προσπαθεί να σταθεροποιήσει τον λιβανικό στρατό, τον μόνο θεσμό που έχει γλιτώσει από τον κονφεσιοναλισμό και συνεχίζει να στέκεται όρθιος».
Ο Mohanad Hage Ali του think-tank Carnegie-Μέση Ανατολή τονίζει τους δεσμούς του με την Ουάσινγκτον, η οποία υποστηρίζει οικονομικά τον λιβανικό στρατό. «Εχει διατηρήσει επαφές με όλους, αλλά έχει επικριθεί από τα μέσα της Χεζμπολάχ για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ», λέει.
Εκτός από τις ΗΠΑ, ο λιβανικός στρατός έχει δεχθεί βοήθεια από το Κατάρ και την Γαλλία.
Διεθνής διάσκεψη που οργανώθηκε στο Παρίσι τον Οκτώβριο επέτρεψε την συγκέντρωση 200 εκατομμυρίων δολαρίων για τον στρατό του Λιβάνου, βοήθεια ζωτικής σημασίας για έναν θεσμό που στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης του 2020 χρειάσθηκε να αφαιρέσει το κρέας από τα γεύματα των στρατιωτών του.
«Ολοι αναγνωρίζουν την άψογη διαδρομή του στην ηγεσία του στρατού. Αλλά θα μπορέσει να μετατραπεί σε πολιτικό; Αυτό είναι το θέμα», σχολιάζει δυτικός διπλωμάτης.
Γαλλόφωνος και αγγλόφωνος, ο στρατηγός Αούν είναι πατέρας δύο παιδιών. Είναι χριστιανός μαρωνίτης, κοινότητα από την οποία προέρχεται ο πρόεδρος, όπως ορίζει το σύστημα κατανομής της εξουσίας στον Λίβανο, όπου ο πρωθυπουργός προέρχεται από την κοινότητα των σουνιτών μουσουλμάνων και ο πρόεδρος του κοινοβουλίου από την κοινότητα των σιιτών.
Ακόμη και μεταξύ αυτών που τον σέβονται, πολλοί είναι εκείνοι που δεν επιθυμούν την εκλογή του στην προεδρία, κυρίως διότι προέρχεται από τον στρατό, λέει ο Karim Bitar.
Διότι ορισμένοι πρώην πρόεδροι με αντίστοιχο προφίλ άφησαν «πικρή γεύση» στους Λιβανέζους.
Ο απερχόμενος πρόεδρος Μισέλ Αούν ήταν επίσης αρχηγός των λιβανικών ενόπλων δυνάμεων και τρεις προκάτοχοί του προέρχονταν επίσης από τις τάξεις του στρατού.