Τα αρνητικά παραδείγματα του Ντόναλντ Τραμπ και του Μπόρις Τζόνσον δίνει η γαλλική Le Monde, στο κύριο άρθρο γνώμης της εφημερίδας, για να εξηγήσει ότι στην παγκόσμια μάχη κατά του κορωνοϊού καμία κυβέρνηση δεν έχει τη μαγική συνταγή.
Δεν είναι ώρα για κομπασμούς και βεβαιότητες, γράφει εν ολίγοις η γαλλική εφημερίδα. Πολιτικοί και επιστήμονες πρέπει να είναι ταπεινοί μπροστά στην παγκόσμια απειλή του κορωνοϊού.
Γράφει αναλυτικά η γαλλική εφημερίδα:
H Ινδία, με τη σειρά, της, και ο τεράστιος πληθυσμός της, ρίχνονται τώρα στη μάχη κατά του κορωνοϊού. Στην Ευρώπη, επίκεντρο της πανδημίας μετά την Κίνα, η Ελλάδα μπήκε στις 23 Μαρτίου στη λίστα των χωρών όπου απαγορεύτηκε η κυκλοφορία. Το Ισραήλ ετοιμάζει τα νοσοκομεία του για τη μαζική υποδοχή ασθενών από τον ιό. Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη ζουν πλέον αποκλεισμένοι στα σπίτια τους. Για την πλειοψηφία των Κρατών, πρόκειται για μια υγειονομική κρίση χωρίς προηγούμενο.
Απέναντι στην εξάπλωση της πανδημίας και την ταχύτητα με την οποία κινείται, οι κυβερνήσεις αντιδρούν συχνά προβληματικά. Προχωρούν σε άγνωστο τερέν: η μοναδική σιγουριά, όταν ο ιός χτυπήσει, είναι πως η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Το πρώτο που ήρθε αντιμέτωπο με τον Covid-19, στην Ουχάν, ήταν το καθεστώς του προέδρου Xi Jinping, το οποίο αγνόησε τις αρχικές προειδοποιήσεις των γιατρών, και έφτασε να περηφανεύεται ότι κατόρθωσε να ελέγξει την επιδημία -με τίμημα την μαζική παρακολούθηση πολιτών, την οποία δύσκολα θα ανεχόταν οι δυτικές κοινωνίες. Αλλά και ο Ντόναλντ Τραμπ αμφισβήτησε τους ειδικούς και την επιστήμη, υιοθέτησε μια στάση άρνησης, ώσπου η τραγωδία τον ανάγκασε να δει τα πράγματα πιο σοβαρά. Ο βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον αρχικά υιοθέτησε την στρατηγική της ανοσίας αγέλης ώσπου, βλέποντας την κατάσταση να επιδεινώνεται δραματικά, άλλαξε τροπάριο.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε μια κλιμακούμενη απάντηση στην πανδημία, φτάνοντας ως την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Αλλά του καταμαρτυρούν καθυστέρηση σε ορισμένες αποφάσεις και ελλείψεις σε υγειονομικό υλικό.
Οι στρατηγικές ποικίλλουν, ανάλογα με την εμπειρία που έχουν αποκομίσει οι χώρες από προηγούμενες επιδημίες, ειδικά στην Ασία, ανάλογα επίσης με τις διαφορές στην κουλτούρα και την συμπεριφορά των πληθυσμών ή ανάλογα με τα μέσα που διαθέτουν για την δημόσια υγεία. Αυτή τη στιγμή, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι διαθέτει την μαγική συνταγή ώστε να απωθήσει οριστικά την επίθεση του κορωνοϊού.
Οι εξουσίες οφείλουν κατά συνέπεια να είναι ταπεινές, να μην προβάλλουν την υπεροχή της τάδε ή της δείνα τακτικής ή να συζητούν εκ των υστέρων για την ανωτερότητα της μιας ή της άλλης απόφασης. Σε καταστάσεις κρίσης, οι πολιτικοί ηγέτες λαμβάνουν αποφάσεις εν μέσω αντιφατικών εισηγήσεων, παίρνουν γρήγορες αποφάσεις χωρίς να έχουν απαραίτητα όλες τις απαραίτητες πληροφορίες ή όλα τα μέσα που χρειάζονται.
Ως προς την επιδημία, οι επιλογές που κάνουν οι πολιτικοί είναι ακόμη πιο εύθραυστες γιατί βασίζονται στην επιστημονική και ιατρική εμπειρία. Οι πολιτικοί επικαλούνται τους ειδικούς -αλλά οι ειδικοί είναι αυτοί που σε τελική ανάλυση πρέπει να αποφασίσουν και να λάβουν υπόψιν όλες τις παραμέτρους, επιστημονικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, ανθρώπινες.
Αλλά ούτε η ιατρική ούτε η πολιτική είναι ακριβείς επιστήμες: αρκεί να δει κανείς αυτές τις ημέρες τους γιατρούς που βγαίνουν στα κανάλια και δίνουν αντιφατικές εξηγήσεις για τα γεγονότα. Μόνο παίρνοντας αποστάσεις μπορεί κάποιος να αναλύσει τι λειτούργησε και τι όχι σε αυτή την παγκόσμια μάχη. Μακριά από τις ψευδείς βεβαιότητες, η ταπεινότητα και η αμφιβολία είναι οι πιο σίγουρες άμυνες για τις κοινωνίες μας που δοκιμάζονται.