Σε συμπεράσματα βαρύνουσας σημασίας για την άρση του lockdown για τον νέο κορωνοϊό καταλήγει νέα έρευνα, σύμφωνα με την οποία τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης κατά την πανδημία της Ισπανικής γρίπης του 1918 δεν κατάφεραν να μειώσουν δραματικά τον αριθμό των θανάτων επειδή δεν διατηρήθηκαν επί αρκετό διάστημα σε ισχύ.
Tην ώρα που η μία μετά την άλλη κυβερνήσεις ανά την υφήλιο χαλαρώνουν σταδιακά τα περιοριστικά μέτρα κι ο Ντόναλντ Τραμπ βιάζεται να ακολουθήσει, εκτιμώντας μεταξύ άλλων ότι ο κορωνοϊός θα εξαφανιστεί κάποια στιγμή μόνος του, χωρίς εμβόλιο, ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Μπάρο, γράφει, σύμφωνα με το Bloomberg, ότι «ο πιθανός λόγος» που το κλείσιμο των σχολείων, η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων και οι καραντίνες σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ δεν έσωσαν πολλές ζωές είναι ότι «είχαν κατά μέσο όρο διάρκεια μόλις ενός μήνα».
«Το μάθημα για τη συνεχιζόμενη πανδημία του κορωνοϊού σήμερα είναι ότι για να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των θανάτων οι μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις [περιοριστικά μέτρα] που χρησιξμοποιούνται, πρέπει να διατηρηθούν αρκετά περισσότερο από ένα διάστημα λίγων εβδομάδων. Το πιθανότερο είναι ότι 12 εβδομάδες αποδίδουν πολύ περισσότερο από 4-6 εβδομάδες», σημειώνει στο κείμενό του στο National Bureau of Economic Research.
O οικονομολόγος του Χάρβαρντ δεν συνυπολογίζει στην έρευνά του τις οικονομικές συνέπειες ενός παρατεταμένου lockdown, αλλά σε email του σημειώνει ότι η πτώση του ΑΕΠ θα πρέπει να ζυγιστεί έναντι της οικονομικής αξίας από τη σωτηρία ανθρώπων. Και αποτιμώντας στα 10 εκατ. δολάρια την αξία κάθε ανθρώπινης ζωής βάσει εκτιμήσεων για τα πρόσθετα χρήματα που απαιτούν να πληρωθούν οι άνθρωποι για εργασίες που αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου, σημειώνει ότι στις 12 εβδομάδες τα οφέλη του lockdown είναι περισσότερα από το κόστος.