Μία γερμανική μελέτη αναλύει την επίδραση του lockdown στην έξαρση του κορωνοϊού.
Καθώς το φάσμα ενός γενικού lockdown, γίνεται ολοένα πιο ορατό σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, στην προσπάθειά τους να ανακόψουν την ορμή του δεύτερου πανδημικού κύματος της Covid-19 και έτσι να αμβλύνουν την υπερβολική πίεση στα συστήματα υγείας, μία νέα μελέτη επιστημόνων από τη Γερμανία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μεγαλύτερη δυνατή μείωση των τυχαίων επαφών και αλληλεπιδράσεων, μέσω της κατάτμησης ενός ευρύτερου πληθυσμού και της σχετικής στεγανοποίησης των επιμέρους υπο-ομάδων, μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Τα στοιχεία τη έρευνας για τον κορωνοϊό και το lockdown
Οι ερευνητές Φίλιπ Μπίτιν και Ραμίν Γκολεστάνιαν του Ινστιτούτου Δυναμικής και Αυτο-Οργάνωσης Μαξ Πλανκ στο Γκέτινγκεν, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεπιστημονικό περιοδικό «Chaos» (Χάος), επισημαίνουν ότι η πιθανότητα ενός γενικού lockdown μπορεί να αποφευχθεί εάν καταστεί εφικτός ο αποτελεσματικός διαχωρισμός μεγάλων πληθυσμών σε μικρότερες ομάδες που δεν θα επικοινωνούν μεταξύ τους. Ο βασικός στόχος είναι να περιορίζονται οι τυχαίες επαφές ανάμεσα σε ανθρώπους μόνο μίας κοινότητας και έτσι να μειωθεί η πιθανότητα επέκτασης του κορωνοϊού SARS-CoV-2 σε ευρύτερες περιοχές.
Αυτό, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε πρακτικά να σημαίνει περιορισμούς στις μετακινήσεις μεταξύ περιφερειών, νομών ή πόλεων. Οι περιορισμοί θα τίθενται όταν ο αριθμός των κρουσμάτων ξεπεράσει ένα «κατώφλι» (διαγνωσμένες λοιμώξεις ανά 100.000 κατοίκους). Σύμφωνα με τη μελέτη, τα καταστήματα, τα σχολεία και οι δημόσιες επιχειρήσεις μπορούν -τουλάχιστον κατ' αρχήν- να παραμένουν ανοικτά σε τοπικό επίπεδο, εφόσον μία περιοχή έχει «στεγανοποιηθεί» και δεν έχει περάσει ένα όριο κρουσμάτων.
«Στόχος είναι να βρεθεί ένας τρόπος, προκειμένου να δημιουργηθούν σχετικά φυσιολογικές συνθήκες για τις μικρές επιχειρήσεις και τις καθημερινές δραστηριότητες των ανθρώπων. Πάντα υπάρχει ένα τίμημα, αλλά η όλη ιδέα είναι ότι το επόμενο σημαντικό πράγμα μετά από ένα καθολικό lockdown είναι η προστασία των μικρότερων πληθυσμών», σύμφωνα με τον Γκολεστάνιαν.
Το μοντέλο των δύο ερευνητών, που ανέλυσαν έναν υποθετικό πληθυσμό οκτώ εκατομμυρίων με 500 αρχικά κρούσματα Covid-19 και σχετικά ήπια μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης σε εφαρμογή, εκτιμά ότι εάν αφεθούν ελεύθερες οι επαφές και αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των κατοίκων, η πανδημία θα εξαπλωθεί εκθετικά, με τις νέες λοιμώξεις να διπλασιάζονται κάθε 12 ημέρες και με ρυθμό αύξησης έως 5%.
Εάν, όμως, ο πληθυσμός διαχωριστεί και «στεγανοποιηθεί» σε 100 υπο-ομάδες των 80.000 ανθρώπων η κάθε μία και παράλληλα τεθούν σε εφαρμογή αυστηρότερα μέτρα σε εκείνες τις ομάδες με τα περισσότερα κρούσματα, τότε ο ρυθμός νέων λοιμώξεων εκτιμάται ότι θα επιβραδυνθεί σημαντικά και δεν θα ξεπεράσει το 1% του αρχικού πληθυσμού. Αυτή η τακτική -τουλάχιστον θεωρητικά- καταφέρνει να «σπάσει» την αλυσίδα μετάδοσης του ιού σε σημαντικό βαθμό. Ακόμη κι αν η επιδημία «φουντώσει» σε ορισμένα μέρη, αυτό δεν αναμένεται να γίνει ταυτόχρονα σε όλες τις περιοχές, πράγμα σημαντικό για να μην πιεστεί μαζικά το σύστημα υγείας μίας χώρας. «Προτείνουμε συχνότερα επιμέρους lockdown, που θα τίθενται σε ισχύ σε χαμηλότερα "κατώφλια", ώστε να δοθεί χρόνος στο σύστημα υγείας, όσον αφορά την επάρκεια κλινών κ.ά.», δήλωσε ο Γκολεστάνιαν.