Μπορεί η Κίνα να έβαλε φρένο στην εξάπλωση της επιδημίας του φονικού κορωνοϊού, αλλά κατέφυγε σε δρακόντεια, ακραία μέτρα που δύσκολα θα μπορέσουν να εφαρμοστούν σε δυτικές χώρες, επισημαίνει ένας Ελληνοαμερικανός ειδικός.
Τη μέρα που ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ διαβεβαίωνε ότι η επιδημία του κορωνοϊού «βασικά έχει ανασταλεί» στην επαρχία Χουμπέι και την πρωτεύουσά της, Ουχάν, απ’ όπου ξεκίνησε, ο διεθνώς γνωστός Ελληνο-αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, Νίκολας Χρηστάκης, πρωτοπόρος στη μελέτη των κοινωνικών δικτύων και της εξάπλωσης-μετάδοσης των ιδεών, των συμπεριφορών και των ιών σε μία κοινότητα, υποστήριξε μέσω Twitter ότι η Κίνα κατάφερε να αποκλιμακώσει τάχιστα την απειλή εντός των συνόρων της χάρη στην κολεκτιβιστική κουλτούρα της και την αυταρχική κυβέρνησή της. Αναφέρει την «εντυπωσιακή» ικανότητα της Κίνας να επιβάλει περιορισμούς των μετακινήσεων σε επαρχίες άνω των 930 εκατομμυρίων ανθρώπων για να αποτρέψει την εξάπλωση του νέου κορωνονοϊού, ένα «εκπληκτικό μέτρο» το οποίο υποστήριξε ότι δεν θα ήταν εύκολο να αναπαραχθεί στις ΗΠΑ και αλλού.
«Φυσικά, η Κίνα έχει μια κολεκτιβιστική κουλτούρα και μια αυταρχική κυβέρνηση, που επέτρεψαν αυτήν την τεράστια αντίδραση σε τέτοιο ευρύ φάσμα. Έχει έτσι τα φόντα για την καταπολέμηση μιας πανδημίας, εφόσον αξιοποιεί πράγματι πραγματικές πληροφορίες και ανταποκρίνεται ορθολογικά», ανέφερε ο κ. Χρηστάκης στην ανάρτησή του. Κι εξέφρασε τον θαυμασμό του για την ικανότητα του καθεστώτος να βάλει σε καραντίνα μεγάλες μάζες πληθυσμού. «Από τις 23 Ιανουαρίου, επέβαλαν περιορισμούς μετακίνησης (συνήθως με ανθρώπους που μένουν στο σπίτι και βγαίνουν έξω μόνο μία φορά την εβδομάδα) σε επαρχίες με 930 εκατομμύρια ανθρώπους!» είπε.
Ο Ελληνο-αμερικανός καθηγητής του Πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, Νίκολας Χρηστάκης / Φωτογραφία αρχείου: Wikipedia
Κίνα: Καραντίνα σε επαρχίες με 930 εκατ. κατοίκους και «κλειστή διοίκηση»
«Η επιβολή τέτοιων μέτρων δημόσιας υγείας σε τέτοια κλίμακα και επί τόσο διάστημα δεν έχει προηγούμενο...Οι περισσότερες κινεζικές πόλεις εφαρμόζουν ακόμα τέτοια μέτρα καραντίνας σε κοινοτικό επίπεδο εδώ και πάνω από έξι εβδομάδες, ανάλογα με το βαθμό σοβαρότητας της κατάστασης στις πόλεις τους. Αυτό ονομάζεται «κλειστή διοίκηση» από την κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ».
Σύμφωνα με τον δρα Χρηστάκη, η «κλειστή διοίκηση» περιλαμβάνει δρακόντεια μέτρα όπως ο έλεγχος της μετακίνησης ανθρώπων και οχημάτων με άδεια εισόδου-εξόδου, ο έλεγχος των θερμοκρασιών του σώματος κατά την είσοδο σε μια κοινότητα, η απολύμανση των οχημάτων, η παράδοση τροφίμων κατ’ οίκον και οι άδειες εξόδου από το σπίτι μόνον ενός ατόμου ανά νοικοκυριό.
Ο δρ Χρηστάκης θεωρεί ότι η επιτυχία της Κίνας έναντι του κορωνοϊού ανάγεται στην απόφαση του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος να επιβάλει περιορισμούς στις μετακινήσεις σε επαρχίες όπου κατοικούν πάνω από 930 εκατ. άνθρωποι.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, τουλάχιστον 48 πόλεις και τέσσερις επαρχίες στην Κίνα προχώρησαν ακόμη παραπέρα εκδίδοντας επίσημες οδηγίες για πολιτικές καραντίνας με μέτρα που κυμαίνονται από «κλειστή διαχείριση», όπου οι κάτοικοι μιας κοινότητας πρέπει να καταχωρηθούν σε καταλόγους πριν τους επιτραπεί ή όχι ή έξοδος, μέχρι το κλείσιμο αυτοκινητόδρομων, σιδηροδρόμων, και συστήματα μαζικής μεταφοράς. Οι άδειες εξόδου που επιτρέπουν την κυκλοφορία στην πόλη, λέει ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής, φέρουν κολεκτιβιστικά σλόγκαν του τύπου : «Είναι ευθύνη όλων μας να πολεμήσουμε τον κορωνοϊό».
Μια άλλη πτυχή της «κλειστής διοίκησης» είναι η αναπροσανατολισμός του εργατικού δυναμικού για την εξυπηρέτηση των πολιτών που εγκλωβίζονται στα σπίτια τους και άλλος κλειστούς χώρους. Σε πολλές περιφέρειες οι εργαζόμενοι επανεκπαιδεύονται για να διανέμουν τρόφιμα στο κοινό. Σε ορισμένες πόλεις, οι άνθρωποι μπορούν να ψωνίσουν μόνο με άδεια ή μόνο ένα μέλος της οικογένειας μπορεί να εγκαταλείψει το ακίνητο, λέει ο δρ Χρηστάκης.
Κλείνοντας, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής επεσήμανε ότι η Κίνα κατάφερε λόγω του ιδιαίτερου πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα της να περιστείλει την εξάπλωση του κορωνοϊού με τα μέτρα αυτά εκφράζοντας αμφιβολία κατά πόσον μπορούν τέτοια μέτρα να εφαρμοστούν σε χώρες της Δύσης, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία.