Ένας πατέρας από το Τενεσί που ανακοίνωσε πως ήταν η πρώτη περίπτωση κορωνοϊού στην περιοχή του, περιέγραψε σε μια μακροσκελή ανάρτηση στο Facebook, την εμπειρία του πως είναι να είσαι ο «ασθενής μηδέν».
Αυτές οι τελευταίες εβδομάδες, ήταν σίγουρα ενδιαφέροντες, αν μη τι άλλο» λέει ο Κρις Μπαουμγάρτνερ, ξεκινώντας την ανάρτησή του στο Facebook, την οποία μοιράστηκε την Κυριακή. «Η οικογένειά μου δεν είχε μόνο την πρώτη θέση στην μαζική υστερία που βιώνουμε τώρα ως έθνος, αλλά αποτελούμε πλέον μέρος αυτής της ιστορίας».
Στην συνέχεια, ο «ασθενής μηδέν» περιγράφει τα σωματικά του συμπτώματα ως «ήπια», αλλά τονίζει πως οι ψυχικές προκλήσεις που αντιμετώπισε τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του ήταν πιο πολύπλοκες. Ο 44χρονος, που συνεχίζει να αναρρώνει, περιγράφει πως έχει να αντιμετωπίσει ένα «παράλογο κοινό», που ζητούσε να μάθει ένα «είσαι ο ασθενής μηδέν, πού ζεις και εάν έχει κολλήσει το παιδί ή την οικογένειά σου».
Ολόκληρη η ανάρτηση του «ασθενή - μηδέν»
Συγκεκριμένα, έγραψε: «Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσες, αν μη τι άλλο. Η οικογένειά μου όχι μόνο βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μαζικής υστερίας που βιώνουμε τώρα ως έθνος, αλλά έχουμε περάσει και στην ιστορία.
Για όσους από εσάς δεν το γνωρίζετε, ήμουν ο ασθενής μηδέν στο Τενεσί. Αλήθεια, είμαι ο 44χρονος μπαμπάς στο Γουίλιαμσον Κάουντι, που έχει έναν γιο στο BGA, εργάζεται στο Biogen και έχει δύο ακόμη μέλη στην οικογένειά του.
Πολλοί ρωτούν ‘Ποια είναι η εμπειρία σου;’ Φυσικά, η περίπτωσή μου ήταν αρκετά ήπια και συνεχίζω να αναρρώνω. Από πνευματική άποψη, η εμπειρία μας, μας κατέβαλε. Φανταστείτε να αντιμετωπίζετε έναν ιό, τόσο σκληρό, που έχει φέρει ολόκληρο τον κόσμο στο χείλος της μαζικής υστερίας, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να βρεθώ αντιμέτωπος με τον παράλογο πανικό και τους ανθρώπους να ρωτάνε εάν είμαι ο ασθενής μηδέν, πού μένω και εάν έχω μολύνει το παιδί ή την οικογένειά μου. Όλο αυτό μας έδωσε μια νέα άποψη για το πώς είναι να ζεις στιγματισμένος.
Την ίδια ώρα, έχουμε επίσης βιώσει την ανθρώπινη ευγένεια και καλοσύνη στο μεγαλείο της. Είδαμε όλη την κοινότητα να ενώνεται γύρω μας, σε μια εποχή ανάγκης. Έχουμε δεχτεί κυριολεκτικά εκατοντάδες κλήσεις και μηνύματα που μας ενθαρρύνουν, προσεύχονται για εμάς και ανθρώπους που σταματούν να αντιμετωίζουν τις δικές τους προκλήσεις για να περάσουν μαζί μας αυτή την τρελή κατάσταση.
Μας έφεραν φαγητό, πράγματα που χρειαζόμασταν από το παντοπωλείο, βιβλία και παιχνίδια για να περάσουμε τις ώρες της καραντίνας, ακόμη και σχέδια, πίνακες ζωγραφικής και χειροποίητες κάρτες από τα παιδάκια τους (τα λατρέψαμε όλα). Αυτές οι απίστευτες πράξεις καλοσύνης έχουν έρθει από άτομα που δεν γνωρίζαμε. Δεν αντιπροσωπεύουν μια συγκεκριμένη θρησκεία ή οργανωμένη ομάδα, όμως το κεντρικό μήνυμα που ήθελαν να περάσουν όλοι ήταν το εξής: Δεν είσαι μόνος. Είμαστε εδώ για εσάς. Και κάτι ακόμη περισσότερο… κάθε πράξη καλοσύνης, κάθε μήνυμα, κάθε κλήση που λάβαμε, όλα τελείωναν με τις ίδιες λέξεις. Προσευχόμαστε γα εσάς. Όλα τα μηνύματα!.
Κάτι απίστευτο συμβαίνει όταν ο φόβος και το άγχος αντικαθίστανται με πράξεις καλοσύνης και συμπόνιας. Μέσα μαςβρίσκεται η ικανότητα να αποφασίζουμε πώς επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τον φόβο του αγνώστου, πώς αποφασίζουμε εάν ο φόβος αυτός θα μας κυριεύσει. Είμαστε τόσο ευγνώμονες που έχουμε γύρω μας μια κοινότητα που μας στάθηκε τόσο.